Πάλι τα μούτρα μου έφαγα

Δύο θέματα με τρέχουν στην Κύπρο. Το πανεπιστήμιο και τα γκομενικά. Και τα δύο με οδηγούν σε ένα αρκετά μεγάλο σπάσιμο νεύρων, απλά με το πανεπιστήμιο ξέρω πολύ καλά που να ξεσπάσω την οργή μου. Και συν τοις άλλοις τα του πανεπιστημίου τα έχω αναλύσει πολλάκις στο μπλογκ, ενώ τα γκομενικά μου είναι λίγο πολύ στο σκοτάδι.

Να πω την κατάσταση μου, λοιπόν. Είμαι single.. Όσοι με ΄εχετε γνωρίσει, θα έχετε παρατηρήσει ότι εκτός από την τρέλα που κουβαλάω,την αγριοφωνάρα και το μέγεθος μου δεν έχω κάτι άλλο το ιδιαίτερα αξιοπρόσεχτο. Απλά είμαι ένας ακόμη μποεμ τυπάκος με μια μανία (και ίσως ταλέντο) στο γράψιμο, χωρίς ιδιαίτερα σωματικά χαρακτηριστικά (εκτός από τον μονό κοιλιακό χωρίς γράμμωση, για τον οποίο είμαι ιδιαίτερα περήφανος διότι τον απέκτησα μετά από πολλή προπόνιση), και χωρίς να επιδεικνύω καμία μεγάλη οικονομική άνεση. Και μαζί με όλα αυτά, δεν είμαι Κυπραίος!

Γύρω στο πρώτο έτος, ανακάλυψα ότι οι Κυπραίες συμφοιτήτριες μου υπάρχουν απλά και μόνο για να τις κοιτάω. Οι περισσότερες είναι ηλίθιες ψωνάρες (μα το θεο, όσες Κυπραίες έχουν σώας τας φρένας φεύγουν από το νησί με σκοπό να ρήξουν μαύρη πέτρα πίσω τους) που ψάχνονται για να χτυπήσουν high class γκόμενο (συνήθως Κυπραίο). Όσες έχουν ξεμίνει στο Πανμεπιστήμιο Κύπρου και δεν ανήκουν στην άνωθι κατηγορία έχουν γίνει ανάρπαστες, και συνήθως τις έχει προλάβει κάποιος πιό τσιάκκος από μένα (αλλά μη ξενέρωτος, όπως αυτόν που ψάχνει η πλειοψηφία)

Οπότε άρχησα να ψάχνομαι με ξένες συνφοιτήτριες μου. Όμως οι εκ του εξωτερικού φοιτητές είμαστε ελάχιστοι (κάπου 200, σε σύνολο 3000), και όπως καταλαβαίνετε η σφαγή είναι τεράστια, ανάμεσα στους επίδοξους μνηστήρες. Υπάρχουν και εκεί μια σειρά από κατηγορίες βέβαια. Ενδεικτικά:

α) Η έχω γκόμενο: Δεσμευμένη με κάποιον στην Κύπρο, ο οποίος μπορεί να είναι 1)Κυπραίος που δεν του βγήκε με τις συματριώτισσες του και το έρηξε στα εξωτερικά, 2) Καλαμαράς φοιτητής κάποιου σχετικού βεληνεκούς στην κοινότητα των καλαμαράδων και 3) Συμπατριώτης με τον οποίον έφτασαν στην Κύπρο. Τα περισσότερα δείγματα που έχω δει από αυτή την κατηγορία είναι Καλαμαρούδες, Ανατολικοευρωπαίες και Γερμανίδες

β) Έχω γκόμενο στην πατρίδα: Δεσμευμένη με την λατρεία της που την περιμένει στα πάτρια εδάφη, που έχει παραμείνει πιστή στον γκόμενο, ή ξεσαλώνειμέχρι να γυρίσει στα πάτρια εδάφη. Η πιο συνήθης εθνικότητα σε αυτή τη φάση είναι πάλι οι καλαμαρούδες, και συνοδεύονται από Ιταλίδες, Ισπανίδες και Ιρλανδές. Και στις δύο περιπτώσεις, το ποιο πιθανό είναι ο εμπλεκόμενος να φάει τα μούτρα του, όπερ και εγένετω (ουκ ολίγες φορές) με τον υπογράφωντα

γ) Οι δεν θέλω γκόμενο σε αυτή τη φάση της ζωής μου: Δεν σε γουστάρουν και συνήθως το ΄δείχνουν αυτό για να μην σε πληγώσουν. Η ομάδα αυτή είναι ίσόποσα διαχωρισμένη.

Οπότε μετά από κάμποσο καιρό αποφάσησα ότι γενικά το Πανεπιστήμιο είναι ένας χώρος που δεν μπορώ να βρω κάποια που να την ενδιαφέρω. Απεφάνθην να το αφήσω στο φλου, και εάν γνωρίσω κάποια που να μου αρέσει, να κάνω κίνηση και ότι βγει. Βέβαια αυτό με τις γνωριμίες απεδείχθη δύσκολο, μιας και ώντας σε μια ηλικία (άνω των 22) περίεργη για να ψαχτώ στην Κύπρο (για τις μαθήτριες πολύ μεγάλος, για όσες έχουν τελειώσει με πανεπιστήμια πολύ πιτσιρίκος, για όσες σπουδάζουν στην Κύπρο κάτι ανάμεσα στο «μίασμα» και το καλό παιδί με τις λίγο ανατρεπτικές ιδέες (πραγματικά στα γκομενικά δεν μπορώ να καταλάβω την διαφορά ανάμεσα στο μίασμα και το καλό παιδί, μιας και και τα δύο δεν......ελκύουν, από όσα έχω καταλάβει)), τα πράγματα ήταν ήδη δύσκολα, αλλά εγώ δεν πτοήθηκα ιδιαιτέρως. Έλα όμως που αυτό δεν αρκούσε...

Στην συνέχεια ανακάλυψα ότι πάσχω από διάφορα άλλα προβλήματα στο θέμα φλερτ, τα οποία φαίνονταν να μεγαλώνουν με την αγαμία. Κατ' αρχήν, από γκομενικά είμαι τελείως στόκος. Με ποια έννοια όμως; Με αυτήν. Δεν μπορώ ποτέ να καταλάβω εαν το αντικείμενο του πόθου μου με γουστάρει ή όχι. Ενώ με άλλους πιάνω τον έρωτα στον....αέρα, στη δικιά μου περίπτωση δεν καταλαβαίνω.....Χρηστό. Αυτό έχει οδηγήσει σε μια σειρά από παρελκόμενα όπως
1)Έλλειψη τάιμινγκ: πάντα γουστάρω κάποια, και την φλερτάρω στη λάθος φάση, δηλαδή σε μια φάση που δεν με γουστάρει-είναι κολημένη με τον γκόμενο-έχει γκόμενο (να σημειωθεί πως τώρα τελευταία δεν γνωρίζω κοπέλες που να δηλώνουν αδέσμευτες, is this a fucking trend or what?), ή δεν θέλει σχέση γενικά
2) Άγχος-αβεβαίότητα: Με γουστάρει-δεν με γουστάρει; Λαμβάνωντας υπ' όψιν το ποσοστό αποτυχίας και την τάση μου να εφαρμώζω τον νόμο του Μέρφυ στα ερωτικά (γουστάρεις το λάθος άτομο, την λάθος στιγμή, και αυτό σου προκαλεί τις χειρότερες επιπτώσεις στην ψυχολογία σου), καταλαβαίνετε ότι έχω γίνει υπερπροσεκτικός στα φλερτ, και πολλές φορές δείχνω και μια σχετική ατολμία στις κινήσεις μου (άμα κουβαλάς, μέχρι ενός σημείου, τα μπαγκάζια του να τρως τα μούτρα σου επί 5 συναπτά έτη, τότε το πέπλο της αμφιβολίας σκεπάζει όλο και ποιο βαρία τις επόμενες κινήσεις σου).
3) Βέβαια όσο πολλαπλασιάζονται οι απορρίψεις, τόσο περισσότερο σε πειράζει, ίδίως μετά από κάμποσο καιρό που τις λαμβάνεις με κάθε προσπάθεια που κάνεις.

Η τελευταία ευτυχώς δεν κατάφερε να με στείλει στα Τάρταρα ακόμη, αλλά είναι ακόμη νωρίς (τρόπον τινά χυλόπιτα 2 ημερών). Το σημαντικό είναι ότι κατάφερα να ανακαλύψω ότι δεν δούλευε το θεμα (από την πλευρά της) αρκετά νωρίς, ώστε να μην προλάβω να βρεθώ προ άλλων καταστάσεων (δηλαδή να φάω dırect χυλόπιτα , με όλα τα ψυχολογικά παρελκώμενα), αλλά και πάλι με πείραξε (λίγο) και θα χρειαστώ κάνα δυο μέρες για να επανέλθω ψυχολογικά. Και να προσπαθήσω να βρω λύση. Μέχρι τώρα μου μένουν μόνο οι παρεναίσεις των φίλων μου, που με ανεβάζουν κάπως

Μεταλοκέφαλη: Έλα ρε μαλάκα, δεν υπάρχει περίπτωση, κάτι θα σου βρόυμε
Τσαμπίκος Τζο: Ρε κουρέλι, πάω στοίχημα ότι η λύση θα βρεθεί μόνο αν γίνουμε bi...Ξέρεις πόσοι gay είναι σε παρόμοια φάση μ'εμάς;
Neil: Μαλάκα βγήκε στο σινεμά το «Ψυχή στο στόμα»...΄πάμε το Σαββατοκύριακο μπας και το ξέχάσεις;
Kornar The Barbarıan: Φάε μια σοκολάτα και θα είσαι περδίκι

needless to say, προς το παρόν η πρόταση με τη σοκολάτα είναι μακράν η πιο δελεαστική