Κατ’αρχήν να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα.Δεν έχω καταθέσεις στο εξωτερικό. Μόνο 210 ευρώ “στο στρώμα” και άλλα 500 στην τράπεζα. Πέρνω 600 ευρώ τον μήνα. Ευτυχώς όμως δεν έχω να πληρώσω ενοίκιο γιατί ακόμα μένω στην οικογενειακή οικία. Οδηγώ ένα χιλιάρι αυτοκίνητο το οποίο μου αγόρασαν πρίν από 6 χρόνια, γιατί η απόσταση των 5 χιλιομέτρων από το σπίτι μου, ως τον κοντινότερο σταθμό του μετρό-προαστιακού, δεν καλύπτεται καθόλου, μα καθόλου από συγκοινωνίες, και πρέπει κάπως να πάω στην δουλειά μου. Εργάζομαι ως μεταφραστής σε δικηγορική εταιρία, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί και να δουλεύω νύχτες, Σάββατα και Κυριακές, όταν υπάρχουν deadlines για την δουλειά μου.
Τα τελευταία πέντε χρόνια, εν μέσω άγριας λιτότητας, έχω δει τον μισθό μου να κουτσουρεύεται. Έχω δει τους φίλους και φίλες να μένουν χωρίς δουλειά. Έχω δει φίλους και φίλες μου να φεύγουν, χωρίς την προοπτική της επιστροφής, γιατί δεν έβρισκαν δουλειά εδώ. Έχω δει φίλους να παλεύουν με το άγχος και την κατάθλιψη. Έχω δει φίλους και φίλες να τσακίζουν το μυαλό τους για 400 ευρώ σε βάρδιες σε call centre.Έχω δει τους άστεγους της πόλης μου να τετραπλασιάζονται. Έχω δει οικογένειες ανέργων, που δεν βρίσκουν δουλειά και παλεύουν να τα βγάλουν πέρα με την κουτσουρεμένη σύνταξη του παπού ή της γιαγιάς. Έχω δει κόσμο να τρέχει αλλόφρων σε κοινωνικά ιατρεία, γιατί δεν μπορεί να καλύψει την φαρμακευτική αγωγή κάποιου αγαπημένου προσώπου, που πάσχει από σοβαρή και θανατηφόρα ασθένεια. Και την ίδια στιγμή, τον ανεκδιήγητο τότε υπουργό Υγείας να λέει ότι τα φάρμακα για τον καρκίνο πριν το τρίτο στάδιο δεν πρέπει να καλύπτονται από το κράτος, μιας και ο ασθενής δεν κινδυνεύει. Και τον διάδοχο του να διαπομπεύει άρρωστες γυναίκες για να πάρει λίγα ψυχαλάκια. Έχω δει τους θεσμούς να μου φορτώνουν μια κυβέρνηση χωρίς να την έχει ψηφίσει κανείς (βλέπε Παπαδήμο), και να προσπαθούν να ρήξουν μια άλλη κυβέρνηση, την οποία ψήφισε ο ελληνικός λαός. Έχω δει τον ένα από αυτούς τους καλούς Ευρωπαίους του ΝΑΙ, να αφήνει τις τράπεζες να πετάνε οικογένειες στο δρόμο (90 τη μέρα, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία) και να μοιράζει “νόμους φήμωτρα”. Έχω δει φίλους μου να συλλαμβάνονται στις έξι το πρωί από την αστυνομία της χώρας τους (όπου η κυβέρνηση πάλι είναι του ΝΑΙ) γιατί πρωταγωνιστούσαν σε καμπάνια ενάντια στον φόρο του νερού. Έχω δει φίλου και συντρόφους μου να δέρνονται και να ψεκάζονται σαν κατσαρίδες, είτε στο κέντρο της Αθήνας, είτε στην Χαλκιδική, γιατί διαδήλωναν ενάντια στα συμφέροντα των λίγων (που ψηφίζουν ναι). Έχω δει τις ουρές στα συσσίτια, τον κόσμο να τρώει από τα σκουπίδια, και από την άλλη βλέπω τους τραπεζίτες, τις ομιλούσες κεφαλές των ΜΜΕ, και τους πολιτικούς με τους οποίους διαπλέκονται (ναι αυτούς που μου λένε να ψηφίσω ΝΑΙ) να κυκλοφορούν με λιμουζίνες και να τρώνε με χρυσά κουτάλια. Αυτούς που μας λένε ότι αν ψηφίσουμε όλοι θα πεινάσουμε. Έχω δει τους “σοβαρούς” Χρυσαυγήτες (αυτούς που πλευρίζουν όσοι ζητάνε το “ΝΑΙ”, αυτούς που πριν το γυρίσουν στο ΟΧΙ μας έλεγαν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί χωρίς το ευρώ), να δέρνουν, να σκοτώνουν και να εξανδραποδίζουν χωρίς να τιμωρούνται, με τους ανθρώπους του “ΝΑΙ” να κάνουν τα στραβά μάτια, ή να τους χρησιμοποιούν για να κράξουν την αριστερά και τους α/α.Έχω δει αυτούς που μας λένε ότι πρέπει να ζούμε λιτά, να γίνονται όλο και πιο καλοζωισμένοι, και να επιμένουν να ζούμε, οι υπόλοιποι, με ψίχουλα, “για να σωθεί η χώρα”
Και μου έρχονται, πλέον, με, περίσσιο θράσσος, μα μου ζητήσουν να τους εμπιστευτώ, να ψηφίσω το δόγμα τους, για να σωθώ.Ε ΟΧΙ.
No comments:
Post a Comment