το επαιτειακόν

Αν υπάρχει ένας λόγος που με κάνει να ασχολούμαι σε αυτό το άρθρο με το Κυπριακό, αυτός είναι η υποκρισία την οποία βλέπω να επικρατεί, σε σχέση με τη λύση του. Όλοι ευαγγελίζονται τη λύση αλλά, όποια λύση και να προτείνουν είτε είναι αδύνατον να γίνει κοινά αποδεκτή, είτε δεν μπορεί να γίνει βιώσιμη. Ολοι, αριστεράς συμπεριλαμβανωμένης, ζουν υπό την ψευδαίσθηση ότι τη λύση θα την δώσουν ο ΟΗΕ και η ΕΕ. Πραγματικά αδυνατώ να καταλάβω, όμως, πως μπορούν οργανισμοί οι οπίοι είναι καθαρά δημιουργήματα αστικών πολιτικών ελίτ, να λύσουν νένα πρόβλημα που στη ρίζα του είναι.......ταξικό
Εξηγώ. Στο Κυπριακό ενεπλάκησαν, πέντε αστικές τάξεις. Η ελληνική αστική τάξη, που μάζι με την Ε/Κ αστική τάξη ζητούσαν ένωση. Η τουρκική αστική τάξη και η Τ/Κ αστική τάξη, που ως αντίδραση στις απαιτήσεις των δύο προαναφερθεισών αστικών τάξεων, προέβαλλε το αίτημα για τη διχοτόμιση (taxim). Και η βρετανική αστική τάξη που έπαιζε το διαίρει και βασίλευε, για να έχει υπό τον έλεγχο της την Ανατολική Μεσόγειο. Ο Κυπριακός λαός ουσιαστικά βρέθηκε εγκλωβισμένος σε ένα παιχνίδι στο οποίο ήταν ο μοναδικός χαμένος. Σε αυτό έχει την ευθύνη και η αριστερά, μιας και ΄.οχι μόνο δεν αντιστάθηκε στις ορέξεις του κεφαλαίου όπως αυτό εκφραζόταν στην Κύπρο, αλλά πολλές φορές το υπερφαλάγγιζε από τα δεξιά.Έτσι, φτάσαμε στν παρούσα κατάσταση, όπου ο λαός περιμένει μια λύση, η οποία ομως όποτε φαίνεται να εμφανίζεται, ουσιαστηκά σκαλώνει στην άρνηση της μίας ή της άλλης ελίτ. Και αυτό γιατί η κάθε προτεινόμενη λύση δεν είναι δυνατόν να αρέσει και στις δύο ελίτ μιας και αυτές λειτουργούν με την ανταγωνιστική λογική του καπιταλισμού, σε βάρος του απλού κόσμου που με τρόμο παρακολουθεί το ενδεχόμενο της λύσης να απομακρύνεται με γρήγορο βηματισμό και τα κόμματα να λειτουργούν αντιδραστικά, στην προσπάθεια τους να καμουφλάρουν το κενό που έχουν αφήσει. Αυτό γίνεται με συνθήματα κενά περιεχομένου και λύσεις σχοζοφρενικές. Τελευταία τέτοια, νόστιμη ιδέα που κυκλοφορεί, η δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία, με σεβασμό στο κοινωτικό κεκτημένο (μα δεν αναιρούν το ένα τ’άλλο;) και τη δέσμευση Ελλάδας, Τουρκίας και Βρετανίας ότι δεν θα επεμβαίνουν στα εσωτερικά της Κυπριακής Δημοκρατίας (Ναι καλά, λες και εάν τη δώσουν θα την τηρήσουν). Λύσεις του τύπου «και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο» όμως δεν οδηγούν πουθενά. Απλά μπαλώνουν προσωρινά κάποιες τρύπες.
Η αλήθεια είναι όμως ότι έχουμε χορτάσει από πρόχειρες λύσεις- φαστ φουντ, οι οποίες μόνο για εσωτερική κατανάλωση προορίζονται. Θέλουμε κάτι το ουσιαστικό, κάτι που θα χτυπήσει το κακό στη ρίζα του. Για αυτό και θα προτείνω τη λύση που προτείνουν οι περισσότεροι Τροτσκιστές αναλυτές για τα εθνικά προβλήματα. Μια σοσιαλιστική ομοσπονδία, όπου τον πρώτο λόγο θα έχουν οι εργαζόμενοι μέσα από τα σινδυκάτα τους, και όχι οι όποιες πολιτικές ελίτ. Αυτό μπορεί να ενισχυθεί, από τη δημιουργία δικοινωτικών επιτροπών επαναπροσέγγισης, σε επίπεδα γειτονιάς, δήμου, ή χώρου εργασίας. Έτσι οι δύο κοινότητες θα μπορεσουν να έρθουν πραγματικά ποιο κοντά, αντιμετωπίζοντας τα προβλήματα αντιμετοπίζουν και οι δύο κοινότητες ανεξαιρέτως. Επίσης αυτό μπορεί να βοηθήσει στην διεκδήκηση ε/κ και τ/κ περιουσιών που χάθηκαν στις δικοινοτηκές ταραχές και κατά την εισβολή, αλλά και στην ομαλή επιστροφή όσων προσφύγων θέλουν να επιστρέψουν στις εστίες τους, αλλά και στην ομαλή συνύπαρξη με όσους εποίκους δεν θελήσουν να επιστρέψουν στην Τουρκία (σημ. Ένα μεγάλο μέρος των εποίκων είναι Κουρδικής καταγωγής και άρα με την επιστροφή του στην Τουρκία βρίσκεται υπό τον κίνδυνο διώξεων). Μπορεί να φαίνεται ουτοπική η λύση αυτή, αλλά τουλάχιστον είναι πιο πιθανό να επιβιώσει, και είναι εφικτή.

Λύσεις που διατηρούν το πολιτικό status quo και την κυριαρχία των αστικών τάξεων δεν υφίστανται καν ως λύσεις, αλλά διατηρούν εκείνο τον τεράστιο βραχνά που βρίσκεται πάνω απο το κεφάλι μας και λέγεται κατοχή. Τόσο η δεξιά, όσο και τα «αριστερά κοινοβουηλευτικά κόμματα» αδυνατούν να προσφέρουν μια οιαδήποτε λύση, πόσο μάλλον μια λύση που προβλέπει ένα ομοσπονδιακό κράτος που να λειτουργεί με τη λογική του σοσιαλισμού. Για αυτό τον λόγο πρέπει να ξεκινήσουμε τη δημιουργία μιας νέας αριστεράς, όπου οι αποφάσεις θα πέρνονται από τη βάση και όχι από κάποια ηγεσία, πράγμα που θα λειτουργήσει και ως μοντέλο για την λεθιτουργία της άνωθι ομοσπονδίας.

ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟΝ


Αν δεν πας στο φεστιβάλ rainbow, ή στην παλιά πόλη τα Σαββατοκύριακα, ή αν δεν έχεις δει το Kalabush, αδυνατείς να καταλάβεις το μέγεθος της μεταναστευτικής κοινότητας που ζει στη Λευκωσία , ή το πως ζει αυτή η κοινότητα. Στην Λευκωσία ζουν αρκετές χιλιάδες μετανάστες. Αφανείς, οι περισσότεροι. Αφανείς γιατί τα αφεντικά τους τους στέλνουν σε δουλιές « κρυμένες» από τα μάτια της καθοσπρέπει κοινωνίας, δουλιές που κανείς δεν θέλει.
Πολλοί δουλεύουν στην κουζίνα κάποιου εστιατορίου, ή λαντζέρηδες σε μαγαζιά, για ψίχουλα, Άλλοι δουλεύουν, ανασφάλιστοι, στην ύπαιθρο , είτε ως εργάτες γης, είτε ως χτίστες. Οι πιο πολλές γυναίκες εργάζονται ως οικιακές βοηθοί. Άλλες έρχονται με την ψευδαίσθηση ότι θα δουλέψουν ως γραματείς , και καταλήγουν να χορεύουν για τα αδιφάγα μάτια διαφόρων λιγούρηδων, σε ελεϊνά στριπτιζάδικα, ή ακόμα χειρότερα, να βιάζονται επί πληρωμή από τους ίδιους λιγούρηδες. Σαββατοκύριακα και αργίες είναι για αυτούς άγνωστα πράγματα, μιας και το αφεντικό απαιτεί απ’ αυτούς να είναι στη διάθεση του εφτά μέρες τη βδομάδα. Και όλα αυτά μακρυά από τη βιτρίνα. Μην τυχόν και ξυπνήσουμε από το cyprus dream. Μην τυχόν και δούμε τα χάλια του,μην τυχόν και δούμε αυτή τη μοντέρνα μορφή δουλείας και δουλεμπορίου που επικρατεί στην Κύπρο. Η Κύπρος έχει ένα από τα ποιο απαρχαιωμένα συστήματα μετανάστευσης ever. Ακόμα και τώρα οι μετανάστες έρχονται στην Κύπρο με συμβόλαια, ενώ για τις περισσότερες χώρες ΕΕ μια απλή βίζα είναι αρκετή για να μπεις στην χώρα και να ζήσεις νόμιμα. Στην Κύπρο δεν υπάρχει, νομικά, η δυνατότητα για κάποιον μετανάστη να ζητήσει μονιμοποίηση μετά την παρέλευση της πενταετίας νόμιμης διαμονής. Αντιθέτως πρέπει να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του, και να περιμένει το νέο συμβόλαιο για να επιστρέψει για άλλα πέντε χρόνια, κλπ,κλπ. Στην Κύπρο το αφεντικό δίνει στο κράτος μια εγκυητική 250-600 λίρών, για να καλυφτούν πιθανά έξοδα απέλασης. Επίσης για πιθανή ανανέωση της άδειας παραμονής, στην περίπτωση που είναι καλλιτέχνηδα, η εργαζόμενη πρέπει να εμφανιστεί στγο τμήμα μετανάστευσης, με το αφεντικό της και το διαβατήριο της.... Βέβαια αυτό προσφέρει κάλυψη στους νταβατζήδες, που μπορούν και με το νόμο να κατακρατούν τα διαβατήρια των εν λόγω γυναικών όσο θέλουν. Και όλα αυτά δεν είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας, βρίσκονται στην ιστοσελίδα του υπουργείου εσωτερικών. ΄Οσα δηλαδή υποδεικνύουν την συνενοχή, νομικά,του Κυπριακού κράτους σε αυτή τη νόμιμη μορφή δουλεμπορίου. Γιατί η Κυπριακή Δημοκρατία, όσον αφορά τους ξένους εργάζόμενους στο εσωτερικό της (όσους βρίσκονται στην χαμηλή μισθολογική κλίμακα) είναι ένα μοντέρνο σκλαβοπάζαρο,όπου ο αφέντης διαμαρτύρεται, και αισθάνεται να καταπατούνται τα δικαιώματα του όταν οι σκλάβοι σηκώνουν κεφάλι.

Πρέπει να το πάρουμε χαμπάρι, για την κατάσταση που επικρατεί στη νήσο Κύπρο, δεν φταίνε αυτοί οι άμοιροι που ήρθαν εδώ ζητώντας μια καλύτερη ζωή. Φταίνε τα «καλά» αφεντικά που δηλώνουν ότι τους «ποτίζουν, τους ταϊζουν, τους πληρώνουν χρησους, κλπ, κλπ,κλπ» ενώ στην πραγματικότητα τους εκμεταλεύνονται στο έπακρο, και όταν πάυουν να τους είναι χρήσιμοι πια, τους πετούν σαν στημένη λεμονόκουπα στο imigration. Φταίνε τα καλόπαιδα της Αστυνομίας που καθορίζουν, πια, την μεταναστευτική πολιτική του κράτους. Ενώ ακόμη συζητάται στο θέμα της μονιμοποίησης, σύμφωνα με τις Ευρωπαϊκές Ντιρεκτίβες, η αστυνομία εκβίαζει μετανάστες που βρίσκονται σχεδόν στο πέμπτο έτος της νόμιμης διαμονής, με απέλαση εαν δεν φύγουν οικιωθελώς από την δουλειά τους και την χώρα, και τους εργοδότες τους με είσοδο σε blacklist, εάν δεν τους απολύσουν πριν την πάροδο της πενταετίας. Επιπλέον η αστυνομία χρησιμοποιεί τα παιδία αυτών των ανθρώπων ως ομήρους, για να κάνουν τους γονείς να παραδωθούν,και να μπορούν να απελάσουν την οικογένεια χωρίς πολλά πολλά. Φταιει το υπουργείο που δίνει πια άδειες μόνο για τέσσερα χρόνια. Ναι μεν να έρχονται να δουλεύουν, αρκεί να δουλεύουν χωρίς πλήρη δικαιώματα, να είναι το φτηνό εργατικό δυναμικό που εμείς θέλουμε, για φτηνή παραγωγή, για να στριμώχνουμε τον ντόπιο εργαζόμενο, να μπορούμε να τον βάζουμε να εργαζεται όλο και περισσότερο για όλο και λιγότερα λεφτά. Να τους βάλουμε να ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο, για να βγάζουμε όλο και περισσότερα κέρδη για τις εταιρίες μας. Ζήτω η νεοφιλελεύθερη πολιτική. Ζήτω η υποχόρηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας! Στο όνομα του καπιταλισμού σας διατάζουμε να ξεφωρτωθείτε κάθε τι ανθρώπινα έχετε και να αλληλοκατασπαραχτείτε για να μας εξασφαλήσετε την Μερσεντές, την πισίνα, την πανάκριβη βίλα. Και άλλα τέτοια νόστιμα, απλά και μόνο για να πλουτίσουν κάπιοι κερδοσκόποι, καπιταλιστές, λαμόγια και μαφιόζοι τους οποίους έχουμε κάνει ήρωες. Η, καλύτερα , το καπιταλιστικό σύστημα έχει κάνει ήρωες. Αστείο ε; Και όμως είναι η πικρή πραγματικότητα.

Αυτός ο «ανταγωνισμός» μεταξύ ντόπιων και ξένων εργαζομένων, που έχει επιβληθεί από τα αφέντικα, είναι απότοκο του καπιταλιστικού συστήματος. Ο μόνος τρόπος για να βελτιωθεί η κατάσταση είναι ο εξής.
1) Κοινή πάλη ανάμεσα Κυπρίων και ξένων εργαζομένων για τα δικαιωματά τους σε ίσο μισθό, κοινωνικές ασφαλίσεις και παροχές από το κράτος.
2) Κοινός αγώνας όλων των εργαζομένων για μονιμοποίκηση όσων μεταναστών πληρούν τα κριτήρια που έχει θέσει η ΕΕ.
3) Αυστηρός έλεγχος των κινήσεων της αστυνομίας απόν την κοινωνία και ανάλογες αντιδράσεις από την κοινωνία σε περίπτωση που η αστυνομία ασκεί κατάχρηση των εξουσιών της. Δεδν μπορεί η αστυνομία να καθορίζει τηνν πολιτική του κράτους σε οποιοδήποτε ζήτημα
4) Αυστηρός έλεγχος των πρακτικών του τμήματος μετανάστευσης
5) Παραχώρηση ασύλου σε όσους το αιτούνται

Μόνο με αυτό τον τρόπο θα επιτύχουμε την ενσωμάτωση αυτών των ανθ΄ρωπων,οι οπίοι, είτε το θέλουμε είτε όχι αποτελούν πυλώνα της Κυπριακής κοινωνίας

Από το blog της Νεολαίας Ενάντια στον Εθνικισμό

Μετά από ενημέρωση που έλαβε το ελληνικό τμήμα της Νεολαίας ενάντια στον Ρατσισμό στην Ευρώπη-YRE, από τις Κυπριακές οργανώσεις: Νεολαία ενάντια στον Εθνικισμό και Σύνδεσμο Κυπριο-Κουρδικής Φιλίας, για την αναιτιολόγητη και παρατεταμένη κράτηση στα κρατητήρια Πάφου του Συριο-Κούρδου αιτητή ασύλου Saaid Alhachemi, αποφάσισε να παρέμβει διαμαρτυρόμενη στις αρμόδιες Κυπριακές αρχές.

Μας είχε γνωστοποιηθεί από τις παραπάνω οργανώσεις ότι ο Saaid Alhachemi είχε αποταθεί στην Υπηρεσία Μετανάστευσης Πάφου στις 9/10 για να ανανεώσει την προσωρινή άδεια παραμονής του ως αιτητής ασύλου, όποτε και ξεκίνησε η σύλληψη και κράτηση του, γιατί όπως τότε για πρώτη φορά ενημερώθηκε είχε απορριφθεί η αίτηση του, όμως αυτή η έγγραφη απόρριψη αποστάληκε σε λάθος (!) διεύθυνση και ποτέ δεν παραλήφθηκε από τον ίδιο.

Υπό αυτή την έννοια ενημερώθηκε ότι ο φάκελος του (F 05-04869 R) είχε κλείσει και ο ίδιος θα κρατούνταν προς απέλαση. Δύο διαφορετικοί δικηγόροι, ο κ. Αλεξάνδρου και η κ. Δρουσιώτη (UNCHR) κατάθεσαν στις προσφυγή ενάντια στην απόρριψη του αιτήματος ασύλου και αντιρρήσεις ενάντια στην κράτηση του (η πρώτη από την κα. Δρουσιώτη, στις 12/10).

Και όπως επιβάλει η τήρηση των αρχών της χρηστής διοίκησης αυτές οι δύο κινήσεις ήταν αρκετές για να διαταχθεί η απελευθέρωση του Saaid Alhachemi και να οριστεί η επανεξέταση του αιτήματος ασύλου.
Παρόλα αυτά μέχρι και τις 27/10 η κράτηση διατηρούνταν, καταχρηστικά κατά τη γνώμη μας.

Μετά από ένα 24ωρο μαραθώνιο τηλεφωνικών επικοινωνιών της εκπροσώπου της ελληνικής YRE, Χριστίνα Ζιάκκα, τα δεδομένα που υπάρχουν είναι τα εξής:

η πρώτη επικοινωνία έγινε με τον επικεφαλής της επιτροπής ασύλου του υπουργείου εσωτερικών, κ. Πολυδώρου (τηλ. 22445245 ή 22445271), ο οποίος δήλωσε ενήμερος, σύμφωνος ότι δεν θα έπρεπε να συνεχίζεται η κράτηση και ως έχων δώσει ενδοϋπηρεσιακώς οδηγίες για την άρση της κράτησης.
Η δεύτερη επικοινωνία έγινε όπως ήταν το λογικό με τον επικεφαλής της αστυνομικής διεύθυνσης και κρατητηρίων Πάφου (τηλ. 26806060), όπου και ενημερωθήκαμε από τον αξιωματικό υπηρεσίας ότι ποτέ δεν έφτασε στα χέρια τους έγγραφη εντολή για την άρση της κράτησης του Saaid Alhachemi κι ότι θα έπρεπε να απευθυνθούμε στην Υπηρεσία Μετανάστευσης-γραφείο Πάφου.
Η επικοινωνία με τον κ. Πολύβιο (τηλ. 26806200), επιβεβαίωσε ότι ούτε σε αυτούς είχε φτάσει ποτέ οποιαδήποτε έγγραφη εντολή και ότι θα έπρεπε να αναζητήσουμε τον «σπασμένο κρίκο της αλυσίδας», στο γραφείο της κ. Αννυς Σακαλή, Λειτουργού Μετανάστευσης.
Όλες οι προσπάθειες να βρεθεί η κ. Σακαλή απέτυχαν. Αντί της ίδιας λοιπόν ζητήσαμε πληροφόρηση από τον κ. Ν.Θεοδώρου (τηλ. 22804404). Ο οποίος αφού αρχικά ζήτησε χρόνο να δει τον αντίστοιχο φάκελο του κ. Saaid Alhachemi, σε δεύτερη επικοινωνία μας, μας είπε ανάμεσα σε άλλα:
ότι δεν γνώριζε αν η κ. Σακαλή είχε εξετάσει τον φάκελο,
αν ήταν ενήμερη ότι είχαν κατατεθεί προσφυγή και αντιρρήσεις, έπρεπε να παύσει η κράτηση,
ότι μόνο η κ. Σακαλή έχει το μονοπώλιο να στέλνει στην αναθεωρητική αρχή εισήγηση περί ακύρωσης της κράτησης και της απόφασης απέλασης,
ότι δεν υπάρχει ορισμένος αναπληρωτής της με τα ίδια καθήκοντα, ώστε να μην μπλοκάρουν φάκελοι, με αποτέλεσμα την παραβίαση δικαιωμάτων όπως του αιτητή ασύλου κ. Saaid Alhachemi.
Ότι δεν γνώριζε σε ποιο χρόνο ο αιτητής ασύλου κ. Saaid Alhachemi θα αφήνονταν
Και ότι τελικά μόνο η κ. Σακαλή θα μπορούσε να μας ενημερώσει για την τύχη του κ. Saaid Alhachemi.
Εγιναν προσπάθειες να βρεθεί η κ. Σακαλή χθές και σήμερα μέχρι τις 3.30 το απόγευμα αλλά δεν έγινε δυνατό να της μιλήσουμε.
Από την σκοπιά μας τα ερωτηματικά παραμένουν, καθώς και η ισχυρή διαφωνία μας για την παράταση της κράτησης του Σύριου – Κούρδου πρόσφυγα Saaid Alhachemi που δεν έκανε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το να ασκήσει τα δικαιώματα που του αναγνωρίζουν οι διεθνείς συνθήκες και νόμοι.

new site

Η Νεολαία Ενάντια στον Εθνικισμό επιτέλους "δικτυώθηκε"

το blog της είναι στο www.youthagainstnationalism.wordpress.com .

ΕΛΑΤΕ ΣΕ ΕΠΑΦΗ!

Σαν να μην έφτανε η ιστορία με το Blogme

Ποσο δμοκρατικο και νομιμο ειναι το κρατος που ζουμε τελικα? Με υπουργικη αποφαση κλείνει το cultureguide.gr παραθέτω σχετικη ανοιχτη επιστολη.

Αγαπητοί συνάδελφοι και συνεργάτες
Η νέα διοίκηση του Οργανισμού Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού ΑΕ, υπό την προεδρία του κ. Μιχάλη Σιώψη, και το Υπουργείο Πολιτισμού, με τη σύμφωνη γνώμη του υπουργού κ. Γιώργου Βουλγαράκη και μετά από εισήγηση και προτροπή του έμμισθου συμβούλου του και δημοσιογράφου, κ. Θοδωρή Βαμβακάρη, αποφάσισε τον τερματισμό της λειτουργίας του cultureguide και την απόλυση της επταμελούς δημοσιογραφικής του ομάδας, μετά από τεσσεράμισι χρόνια συνεχούς λειτουργίας.
Ανάμεσα στους απολυμένους, μία έγκυος δημοσιογράφος και ένα άτομο με ειδικές ανάγκες με μερική τετραπληγία, ο οποίος εργαζόταν από το σπίτι.
Ο ΟΠΕΠ, το ΥΠΠΟ και ο δημοσιογράφος έμμισθος σύμβουλος του υπουργού, αποφάσισαν το κλείσμο του cultureguide.gr για μια σειρά από λόγους, που εκφράζονται μέσα από επιχειρήματα. Ας τα δούμε ένα προς ένα:

Επιχείρημα 1: Το cultureguide.gr στοιχίζει υπερβολικά στον ΟΠΕΠ και κατ#700;επέκταση στον Έλληνα φορολογούμενο.
Απάντηση: Όντως είναι έτσι. Συγκεκριμένα, το cultureguide κοστίζει περίπου 200.000 ευρώ το χρόνο. Στοιχίζει δηλαδή όσο οι μισθοί τριών συμβούλων του κ. Σιώψη, ή του κ. Βουλγαράκη. Με μία διαφορά... Όλες οι προτάσεις του cultureguide προς τη διεύθυνση του ΟΠΕΠ για εμπορική εκμετάλλευση του site απορρίφθηκαν πριν καν συζητηθούν. Εάν γίνονταν αποδεκτές, το cultureguide όχι μόνο θα κάλυπτε τα έξοδά του, αλλά θα έφερνε και κέρδος στον ΟΠΕΠ, δηλαδή στο ελληνικό δημόσιο. Ο ΟΠΕΠ όμως δεν ενδιαφέρεται να έχει έσοδα από το cultureguide, διότι στόχος του είναι να το κλείσει ούτως ή άλλως για λόγους που θα δούμε παρακάτω...

Επιχείρημα 2: Το cultureguide.gr έχει ελάχιστη επισκεψιμότητα που δεν ξεπερνά τους 150 unique users την ημέρα
Απάντηση: Μέγα ψέμμα. Παρά τις άθλιες τεχνικές υποδομές του ΟΠΕΠ και του ΥΠΠΟ, με τον κεντρικό server να τίθεται εκτός λειτουργίας σχεδόν καθημερινά για αρκετές ώρες (και άρα το cultureguide να είναι offline), και παρά την άρνηση της διοίκησης στις επανειλημμένες εκκλήσεις μας για ανανέωση και αναβάθμιση του site, το cultureguide σήμερα δέχεται πάνω από 8.500 επισκέψεις καθημερινά από όλον τον κόσμο (δείτε μόνοι σας τις εκτιμήσεις του www.statbrain.com). Εάν δεν είχαμε τα ανωτέρω τεχνικά προβλήματα και εάν είχαν εισακουστεί οι εκκλήσεις μας για αναβάθμιση, οι επισκέπτες μας θα ήταν ίσως διπλάσιοι.
Την ίδια στιγμή, το επίσημο site του ΥΠΠΟ, ο περιβόητος Οδυσσέας (www.culture.gr) δέχεται 3.500 επισκέπτες ημερησίως, δηλαδή λιγότερους από τους μισούς του cultureguide. Ένα ολοκληρωμένο ρεπορτάζ για το πόσο κοστίζει σήμερα στον Έλληνα φορολογούμενο ο Οδυσσέας στην παλαιά και την αναμενόμενη εδώ και πέντε χρόνια νέα μορφή του θα ήταν χρήσιμο. Σας ενθαρρύνουμε να ψάξετε το θέμα γιατί έχει πολύ πλάκα. Και πολύ γέλιο που ακούγεται ως τις Βρυξέλλες... Προτείνουμε λοιπόν στους κ.κ. Σιώψη, Βουλγαράκη και Βαμβακάρη, να κλείσουν τον Οδυσσέα αμέσως. Διότι με την λογική τους, εάν το cultureguide δέχεται 150 επισκέπτες την ημέρα, ο Οδυσσέας δεν έχει ούτε 60!

Επιχείρημα 3: Το cultureguide.gr το μόνο που κάνει είναι να κολλάει δελτία τύπου και να τα βγάζει online, κάτι που μπορούν να κάνουν δύο άτομα αντί για έξι.
Απάντηση: Εσείς οι συνάδελφοί μας γνωρίζετε πολύ καλά ότι δεν είναι αυτή η δουλειά μας. Οι διακρίσεις και τα βραβεία που έχουμε λάβει δεν ήταν για το πρωτοποριακό μας design γιατί κάτι τέτοιο δεν έχουμε, αλλά για την ποιότητα και το περιεχόμενο της ύλης μας. Έχουμε και λέμε:

Παροχείς πολιτιστικού περιεχομένου στον τρίγλωσσο δικτυακό τόπο της Ελληνικής Προεδρίας (eu2003.gr) το 2003.

Super Award 2003 της SuperNet για την ποιότητα του περιεχόμενου

Case study πολιτιστικής διαχείρησης από την ΑΣΟΕ, στο μεταπτυχιακό τμήμα των Decision Sciences το 2003

Α#700; βραβείο Mobius 2003 ως το καλύτερο ελληνικό πολιτιστικό site το 2003

Επιλογή από το World Summit for Information Society (WSIS) του ΟΗΕ για συμμετοχή στο World Summit Award (WSA) το 2004 για καλύτερο ηλεκτρονικό περιεχόμενο και δημιουργικότητα (best e-content and creativity example) στην κατηγορία e-government (ο διαγωνισμός πραγματοποιείται στη Γενεύη με τη συμμετοχή 139 χωρών, αλλά το cultureguide απουσιάζει λόγω μη έγκρισης της χρηματοδότησης του ταξιδιού από τον ΟΠΕΠ και ως εκ τούτου δεν συμμετέχει τελικά).

Επιλογή για συμμετοχή στο Digit World Contest του 2004 για δικτυακούς τόπους πολιτιστικού περιεχομένου, ανάμεσα σε 744 sites από 80 χώρες του κόσμου (και πάλι ο ΟΠΕΠ δεν ενδιαφέρθηκε να συμμετάσχει και χάθηκε η προθεσμία για δήλωση αποδοχής)

2ο βραβείο των Ermis Web Awards στην ενότητα "Sites for Public Sector / Non Profit Organizations" το 2004

Επιλογή από το Canadian Cultural Observatory (www.culturescope.ca) του καναδικού ΥΠΠΟ ως ένα από τα 20 καλύτερα πολιτιστικά sites στον κόσμο για να συμμετάσχει στην ιδρυτική πράξη του culturemondo.org, ενός υπερ-site που φιλοδοξεί να αποτελέσει την ομπρέλα των σημαντικότερων πολιτιστικών δικτυακών τόπων παγκοσμίως. Τελικά, το culturemondo.org ιδρύθυκε, χωρίς τη συμμετοχή του cultureguide.gr, καθώς ο ΟΠΕΠ δεν ενέκρινε την συμμετοχή του cultureguide στη σχετική διάσκεψη στην Ιαπωνία, όπου πραγματοποιήθηκε η συνάντηση (Aichi, EXPO 2005).

Επιλογή εκ νέου για συμμετοχή στη 2η παγκόσμια συνάντηση πολιτιστικών πόρταλς που διοργανώνουν τα δίκτυα Culture.mondo και Culturelink του καναδικού ΥΠΠΟ στο Ντουμπρόβνικ της Κροατίας (20-22 Οκτωβρίου 2006). Και πάλι ο ΟΠΕΠ απέρριψε την έγκριση για συμμετοχή του cultureguide το οποίο είχε προτείνει να διοργανωθεί στην Αθήνα η 3η συνάντηση Culture.mondo το 2007, πρόταση που έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από το διεθνές δίκτυο, αλλά αγνοήθηκε και πάλι από τον ΟΠΕΠ.
Μπορούμε να αναφέρουμε δεκάδες άλλες τιμητικές για τη δουλειά που κάναμε όλα αυτά τα χρόνια διακρίσεις, αλλά η μεγαλύτερη διάκριση όλων είναι η πολύ θετική γνώμη που έχουν για μας εκατοντάδες πολιτιστικοί φορείς στην Ελλάδα και το εξωτερικό, τεράστιος αριθμός καλλιτεχνών και ανθρώπων της Τέχνης, και φυσικά των περισσοτέρων δημοσιογράφων που ασχολούνται με τον Πολιτισμό. Αυτοί γνωρίζουν την αλήθεια πολύ καλύτερα από τον κ. Σιώψη, τον κ. Βουλγαράκη και τον κ. Βαμβακάρη, οι οποίοι άλλωστε δεν έχουν και καμμία σχέση με το αντικείμενο.

Βέβαια, οι πραγματικοί λόγοι της απόφασης τερματισμού της λειτουργίας του cultureguide δεν έχουν καμμιά σχέση με τους παραπάνω. Τις πολιτικές ερμηνείες δεν θα τις δώσουμε εμείς, αλλά εσείς...

Στο δια ταύτα...
Η σημερινή διοίκηση του ΟΠΕΠ, αλλά και σε μεγάλο βαθμό οι προ του 2004 διευθύνσεις, δεν έχει αντιληφθεί ή δεν θέλει να αντιληφθεί τις απεριόριστες δυνατότητες του ηλεκτρονικού μέσου ενημέρωσης που είχε στα χέρια της. Κάποιοι φίλοι της ιδιώτες ίσως το γνωρίζουν καλύτερα. Ίσως τελικά όλα να γίνονται για το πάπλωμα; Μήπως σε λίγους μήνες δούμε το cultureguide σε ιδιωτικά χέρια κάποιου κουμπάρου; Για να δούμε...

Ηθικό δίδαγμα...
Το δράμα του ελληνικού δημόσιου τομέα και το στοιχείο αυτό που θεσμικά κάνει την Ελλάδα να απέχει έτη φωτός από τους εταίρους της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι διπλό:
α. η τεράστια διαφθορά σε όλα τα επίπεδα, και
β. η τάση των μελών μιας κυβέρνησης να διορίζουν ανθρώπους σε δημόσιες θέσεις με βάση την προσωπική-κομματική σχέση που έχουν μαζί τους και όχι τις πραγματικές τους ικανότητες. Με τον τρόπο αυτό, υπονομεύουν το ίδιο τους το έργο.

Από σήμερα, το cultureguide είναι παρελθόν. Σας ευχαριστούμε για τη συνεργασία σας όλα αυτά τα χρόνια και ελπίζουμε να τα ξαναπούμε σύντομα μέσα από το διαδίκτυο.

Η ομάδα του cultureguide
Ηλίας Βεργίτσης
Ματίνα Μαυρομάτη
Νίκος Λεγάκης
Αφροδίτη Φούντα
Αργυρώ Ζαχαρίου
Ελένη Ηλιοπούλου
Βαγγέλης Τσούσης

ΥΓ. Όσοι επιθυμούν να διαμαρτυρηθούν για την εξέλιξη αυτή, ας το κάνουν με ένα email στις παρακάτω διευθύνσεις:

president@hch.culture.gr
minister@culture.gr