Άλλα πέντε να μη σας τα χρωστάω

Μετά από την πάσα του Μήτσου, εδώ και πολλύ καιρό, αναφέρω εκτός σινεμπλόγκ τις πέντε αγαπημένες μου (αυτή τη στιγμή) ταινίες
Ελληνικές:
1)Γλυκειά Συμορία , του Νικολαϊδη

Μια παρέα νέων με ακρετά αυτονομο-αναρχικές απόψεις, μπλέκεται σταδιακά σε έναν αγώνα επιβίωσης κόντρα στο σύστημα. Χαφιεδισμός, βία, επανάσταση, ερωτική ελευθερία, και ένας αγώνας κόντρα στη φθορά του συστήματος. Μια ταινία για μια γενιά που κάηκε γρήγορα. Φοβερός ο Τάκης Σπυριδάκης, ακόμα πιο καλογραμμένος ο χαρακτήρας του, με μια σειρά από πολλύ χαρακτηριστικές ατάκες. Εκπληκτική και η Δώρα Μπασκλαβάνου, στον ρόλο της πορνοστάρ που κολάει στην παρέα. Το φινάλε είναι ένα από τα πιο συγκλονηστικά του ελληνικού κινηματογράφου,με τους ήρωες να προβάλλουν λυσαλαία αντίσταση στους praetores urbanis (όπως θα τους έλεγε ο Πολύδωρας) που μπουκάρουν στο σπίτι τους. Επίσης πανέμορφη η μουσική του Γιώργου Χατζινάσιου να με κυνηγά ....
Ατάκα:
-Τι κάνει η επανάσταση;
-Γαμιέται

2)
Μάθε παιδία μου Γράμματα: του Θώδορου Μαραγκού

Ελληνική επαρχία, λίγα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση. Ανεργία, φτώχεια, απογοήτευση και τα απομεινάρια του εμ,φυλίου που ακόμη βασανίζουν και διχάζουν. Και όλα αυτά πάνω στην εποχή που ξεκινά μια τιτάνια προσπάθεια για να ξαναγραφτεί η ελληνική ιστορία. Ο Βασίλης Διαμαντόπουλος είναι συγκλονιστηκός, ως ο συντηριτικός πατέρας που θα κάνει τα πάντα για να έχει καλό όνομα η οικογένεια στους νοικοκυραιους του χωριού. Ο κεκές γιος του (Νίκος Καλογερόπουλος), είναι από τα μεγλύτερα ταλέντα του Ελληνικού σινεμά της εποχής, ενώ ο Κώστας Τσάκωνας, ως ο επιστήμων γιος που γυρνάερι στην Ελλάδα για να βρει μιζέρια και ανεργία δεν έχει καμία σχέση με τις βιντεο-φάρσες του 80. Μια γλυκόπικρη ταινία, που παραμένει ακόμα επίκαιρη, μιας και πολλά από τα θέματα που πραγματεύεται έχουν μείνει ίδια και απαράλλαχτα΄
Ατάκα: Έξάρες....έξι χρόνια στο δημοτικό, έξι χρόνια στο γυμνάσιο, έξι στο πολυτεχνείο, έξι στο εξωτερικό, δύο στο στρατο......

3) Τα Κουρέλια τραγουδάνε ακόμη: του Νικολαϊδη

Μια παρέα 40ρηδων (Ρίτα Μπενσουσάν, Δημήτρης Πολύτιμος, Κωνσταντίνος Τζούμας, Χρίστος Βαλαβανίδης, Άλκης Παναγιωτίδης), συναντιούνται σε μια έπαυλη μετά από πολλά χρόνια. Ο ένας έρχεται απο ταξίδι, ο άλλος αφήνει οικογένεια, η κοπέλα από το ψυχιατρείο, ο άλλος απο τη φυλακή, και ο τελευταίος μετά από μια σειρά τυχαίων φώνων. Οι ανυσιχίες της γενιάς που "φημώθηκε" από την περιρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής τους, των κάφρων με τα μπου τζην που άκουγαν Μπιλ Χέηλυ και Έλβις στα στέκια της Φωκίωνως Νέγρη. Η γενιά των Ιουλιανών, των διαδηλώσεων για το Κυπριακό, η γενιά που χωρίς να την ρωτήσουν την έχεσαν ψηλά. Κυνικοί διάλογοι, κυνικό χιούμορ, και η αναπώληση μιας νιότης που πήγε χαμένη, από μια ομάδα ανθρώπων που αρνήθηκε τυον συμβιβασμό.

Ατάκα: Χρήστος, το πιο παλιό κουρέλι....γενημένος σε μια κλινική στη οδό κυβέλης, εξ’ ου και τα παιδιά της οδού Κυβέλης, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία....το πρώτο γιαούρτι του Παγκρατίου...σε πύληνο κεσεδάκι παρακαλώ, όχι πλαστικά και μαλακίες....καταζητούμενος, γενικά....Κυψέλη, Πατήσια, Πολύγωνο......................................Πίνω σε όλα τα κουρέλια του κόσμου, όπου και να ’ναι.

4) Ο Δράκουλας των Εξαρχείων, του Νίκου Ζερβού

Ο Κωσταντίνος Τζόυμας είναι ένας τρελός επιστήμονας, που νεκρανασταίνει μουσικούς για να φτιάξει το τέλειο ποπ συγκρότημα. Βέβαια το πείραμα αποτυγχάνει, και βγαίνουν οι Μουσικές Ταξιαρχίες! Και κάπου εκεί αρχίζει η τρέλα. Τα όργια, η αριστερά, οι διάφορες "βιομηχανίες" (όπως η μουσική), οι μπάτσοι, τα ΜΜΕ, όλα γίνονται αντικείμενο σάτιρας.
Οι νεκροζόντανοι που πλακώνονται για το εάν τα σταλινικά κράτη ασκούν νεκρόφυλη πολιτική ή όχι, ο Τζίμης Πανούσης που ψάχνεται σεξουαλικά και βγαίνει....αμφί...., ο Δημήτρης Πουλικάκος να κάνει...κατ΄αρχήν το μπάτσο και μετά να τραγουδά Καζατζήδη σε..... ροκ διασκευή και όλα αυτά μέσα σε κάτι που φαίνεται να είναι ένα promo για τις Μουσικές Ταξιαρχίες

Ατάκα:
-Τζιμάκο μου....τι έχεις να πεις για τις ταινίες του Αγγελόπουλου
-Λοιπόν έιναι κάτι αντάρτες.....και πάνε......και πάνε ....και πάνε....

5) Βοήθεια ο Βέγγος , Φανερός Πράκτωρ 000

Ο Θανάσσης Βέγγος είναι από τους μεγαλύτερους (και πρώτους), κωμικούς Μαρξιστές (της σχολής Groucho, για να καταλαβαινόμαστε). Όπου πάει προκαλεί χάος, και πανικό, σαν τους ήρωες στις ταινίες του Μελ Μπρουκς (ο οποίος ξεκίναγε να γίνεται γνωστός την ίδια, περίπου εποχή). Μια ακόμη σάτυρα, αυτή τη φορά του κόσμου των μυστικών υπηρεσιών και των υπηρεσιών ασφαλείας......


και ξένες

1) Η έβδομη σφραγίδα: Του Μπέργκμαν

Ένα βαθειά πολιτικό έργο, καμουφλαρισμένο ως υπαρξιακό δράμα. Μια ταινία για τα κυνήγια μαγισσών, για την προπαγάνδα και τη ζωή. Ο Μπέργκμαν χρησιμοποιεί τον Μεσαίωνα , για να δείξει πως χρησιμοποιείται ο φόβος του αγνώστου, η μιας δήθεν απικείμενης καταστροφής, για να κατασταλλόυν και να μειωθούν οι ατομικές ελευθερίες. Τότε, το 1957 ήταν ο φόβος των κομμουνιστών, τώρα ο φίοβος των ισλαμιστών, και πάει λέγοντας. Εκπληκτικός ο Μαξ φον Σύντοφ, στο ρόλο του Ιππότη που βρίσκεται, σε μια μακιαβελική παρτίδα σκακιού με τον θάνατο. Επίσης πανέμορφη η σκηνή όπου δύο θίασοι συναντιούνται (ο ένας μπαίνει στη παράσταση του άλλου)
η ατάκα:
I want to confess as best I can, but my heart is void. The void is a mirror. I see my face and feel loathing and horror. My indifference to men has shut me out. I live now in a world of ghosts, a prisoner in my dreams.

2) Reservoir Dogs: Του Quentin Tarantino

Μια ληστεία που πάει στραβά. Πέντε κακοπιοί παγιαδευμένοι σε μια αποθήκη. Και πρέπει να βρουν ποιος τους πρόδωσε. Κινηματογραφικά ωμή βία, κυνικοί διάλογοι, ο Michael Madsen επιτέλους δείχνει ότι έχει ταλέντο, ενώ Harvey Keitel, Tim Roth και Steve Buscemi κεντούν, ιδίως με τους διαλόγους που έχουν αφήσει κινηματογραφική ιστορία

Η ατάκα:
Mr. Pink: You said 'True Blue' was about a nice girl, a sensitive girl who meets a nice guy, and that 'Like a Virgin' was a metaphor for big dicks. Mr. Brown: Lemme tell you what 'Like a Virgin' is about. It's all about this cooze who's a regular fuck machine, I'm talking morning, day, night, afternoon, dick, dick, dick, dick, dick, dick, dick, dick, dick. Mr. Blue: How many dicks is that? Mr. White: A lot. Mr. Brown: Then one day she meets this John Holmes motherfucker and it's like, whoa baby, I mean this cat is like Charles Bronson in the 'Great Escape', he's digging tunnels. Now, she's gettin' the serious dick action and she's feeling something she ain't felt since forever. Pain. Pain.

3) Life of Brian: των Monty Pythons

Η πιο βέβιλη ταινία που βγήκε ποτέ. Οι Monties παρωδούν την εκκλησία, χρησιμοποιώντας της ζωή κάποιου τύπου που ζει βίους παράληλους με τον Χρηστό. Σουρεαλιστικό χιούμορ (οι εξωγήινοι σώζουν τον Brian), αριστερίστικες γκρούπες που το παίζουν επανάσταση αλλά κάθονται στα αυγά τους, κομάντο αυτοκτονίας,προφήτες, φανατικοί οπαδοί και άλλα πολλά και κωμικοτραγηκά, που μας κάνουν να αντιλαμβανόμαστε σχεδόν πλήρως τις πταίει για την κατάντια αυτόύ του κόσμου......
η ατάκα: All I did was say to my wife, "That piece of halibut was good enough for Jehovah!"

4) Cidade de Deus: του Fernando Mereilles

Μια ιστορία ενηλικίωσης,μέσα από τα γκέτο του Ριο στη δεκαετία του 70, μέσα από την ιστορία δύο φίλων που πήραν διαφορετικούς δρόμους. Ο ένας γίνεται δημοσιογράφος, ο άλλος γκάνγκστερ. Σκηνοθεσία σπιντάτη, φτιαγμένη για τη γενιά του MTV, χωρίς όμως η ταινία να είναι ένα ηλίθιο action movie ή να φλυαρεί.Πυκνογραμένο σενάριο, ντελιριακοί χαρακτήρες (ιδίως οι κακοί), βρώμικη βια...

η ατάκα:What should have been swift revenge turned into an all out war. The City of God was divided. You couldn't go from one section the other, not even to visit a relative. The cops considered anyone living in the slum a hoodlum. People got used to living in Vietnam, and more and more volunteers signed up to die.

5) Blade Runner: Ridley Scott

Los Angeles, 2019. Η μεταμοντέρνα πόλη στην οποία ζούμε ήδη, σχεδόν. Τα πάντα ελέγχονται από τους μπάτσους, και αυτοί ελέγχονται από τις μεγάλες πολυεθνικές. Ο η γη είναι πηγμένη στο νέφος, τόσο νέφος που δεν φαίνεται το ηλιακό φώς. Το περιβάλλον έχει καταστραφεί, και όλοι προσπαθούν να φύγουν για αποικίες στο διάστημα. Και όλο αυτό, ενώ μια ομάδα κυνηγημένων ανδροειδών προσπαθεί να βρει τον δημιουργό της, για να έχει πρόσβαση σε περισσότερα χρόνια ζωής. Και κάποιος μπάτσος πρέπει να τα σκοτώσει, παρά το γεγονός ότι δεν αισθάνεται την ανάγκη να το κάνει. Ο Χάρισον Φορντ είναι ο καλύτερος δυνατός αντιήρωας, για να κάνει τη δουλειά, ο Ρούντγκερ Χάουερ κάνει τον "κακό", ένα ανδροειδές που διαθέτει περισσότερη ανθρωπιά από τους "ανθρώπους" στην ταινία. Μια ταινία κοινωνικού τρόμου για την κατάντια που ζούμε χάρην του καπιταλιστικού συστήματος
Ατάκα:
Stop right where you are! You know the score, pal. If you're not cop, you're little people


κάνω πάσα σε Μηχαλού, Ρωξάνη, Εβίτα και Μπίλια