Πάλι τα μούτρα μου έφαγα

Δύο θέματα με τρέχουν στην Κύπρο. Το πανεπιστήμιο και τα γκομενικά. Και τα δύο με οδηγούν σε ένα αρκετά μεγάλο σπάσιμο νεύρων, απλά με το πανεπιστήμιο ξέρω πολύ καλά που να ξεσπάσω την οργή μου. Και συν τοις άλλοις τα του πανεπιστημίου τα έχω αναλύσει πολλάκις στο μπλογκ, ενώ τα γκομενικά μου είναι λίγο πολύ στο σκοτάδι.

Να πω την κατάσταση μου, λοιπόν. Είμαι single.. Όσοι με ΄εχετε γνωρίσει, θα έχετε παρατηρήσει ότι εκτός από την τρέλα που κουβαλάω,την αγριοφωνάρα και το μέγεθος μου δεν έχω κάτι άλλο το ιδιαίτερα αξιοπρόσεχτο. Απλά είμαι ένας ακόμη μποεμ τυπάκος με μια μανία (και ίσως ταλέντο) στο γράψιμο, χωρίς ιδιαίτερα σωματικά χαρακτηριστικά (εκτός από τον μονό κοιλιακό χωρίς γράμμωση, για τον οποίο είμαι ιδιαίτερα περήφανος διότι τον απέκτησα μετά από πολλή προπόνιση), και χωρίς να επιδεικνύω καμία μεγάλη οικονομική άνεση. Και μαζί με όλα αυτά, δεν είμαι Κυπραίος!

Γύρω στο πρώτο έτος, ανακάλυψα ότι οι Κυπραίες συμφοιτήτριες μου υπάρχουν απλά και μόνο για να τις κοιτάω. Οι περισσότερες είναι ηλίθιες ψωνάρες (μα το θεο, όσες Κυπραίες έχουν σώας τας φρένας φεύγουν από το νησί με σκοπό να ρήξουν μαύρη πέτρα πίσω τους) που ψάχνονται για να χτυπήσουν high class γκόμενο (συνήθως Κυπραίο). Όσες έχουν ξεμίνει στο Πανμεπιστήμιο Κύπρου και δεν ανήκουν στην άνωθι κατηγορία έχουν γίνει ανάρπαστες, και συνήθως τις έχει προλάβει κάποιος πιό τσιάκκος από μένα (αλλά μη ξενέρωτος, όπως αυτόν που ψάχνει η πλειοψηφία)

Οπότε άρχησα να ψάχνομαι με ξένες συνφοιτήτριες μου. Όμως οι εκ του εξωτερικού φοιτητές είμαστε ελάχιστοι (κάπου 200, σε σύνολο 3000), και όπως καταλαβαίνετε η σφαγή είναι τεράστια, ανάμεσα στους επίδοξους μνηστήρες. Υπάρχουν και εκεί μια σειρά από κατηγορίες βέβαια. Ενδεικτικά:

α) Η έχω γκόμενο: Δεσμευμένη με κάποιον στην Κύπρο, ο οποίος μπορεί να είναι 1)Κυπραίος που δεν του βγήκε με τις συματριώτισσες του και το έρηξε στα εξωτερικά, 2) Καλαμαράς φοιτητής κάποιου σχετικού βεληνεκούς στην κοινότητα των καλαμαράδων και 3) Συμπατριώτης με τον οποίον έφτασαν στην Κύπρο. Τα περισσότερα δείγματα που έχω δει από αυτή την κατηγορία είναι Καλαμαρούδες, Ανατολικοευρωπαίες και Γερμανίδες

β) Έχω γκόμενο στην πατρίδα: Δεσμευμένη με την λατρεία της που την περιμένει στα πάτρια εδάφη, που έχει παραμείνει πιστή στον γκόμενο, ή ξεσαλώνειμέχρι να γυρίσει στα πάτρια εδάφη. Η πιο συνήθης εθνικότητα σε αυτή τη φάση είναι πάλι οι καλαμαρούδες, και συνοδεύονται από Ιταλίδες, Ισπανίδες και Ιρλανδές. Και στις δύο περιπτώσεις, το ποιο πιθανό είναι ο εμπλεκόμενος να φάει τα μούτρα του, όπερ και εγένετω (ουκ ολίγες φορές) με τον υπογράφωντα

γ) Οι δεν θέλω γκόμενο σε αυτή τη φάση της ζωής μου: Δεν σε γουστάρουν και συνήθως το ΄δείχνουν αυτό για να μην σε πληγώσουν. Η ομάδα αυτή είναι ίσόποσα διαχωρισμένη.

Οπότε μετά από κάμποσο καιρό αποφάσησα ότι γενικά το Πανεπιστήμιο είναι ένας χώρος που δεν μπορώ να βρω κάποια που να την ενδιαφέρω. Απεφάνθην να το αφήσω στο φλου, και εάν γνωρίσω κάποια που να μου αρέσει, να κάνω κίνηση και ότι βγει. Βέβαια αυτό με τις γνωριμίες απεδείχθη δύσκολο, μιας και ώντας σε μια ηλικία (άνω των 22) περίεργη για να ψαχτώ στην Κύπρο (για τις μαθήτριες πολύ μεγάλος, για όσες έχουν τελειώσει με πανεπιστήμια πολύ πιτσιρίκος, για όσες σπουδάζουν στην Κύπρο κάτι ανάμεσα στο «μίασμα» και το καλό παιδί με τις λίγο ανατρεπτικές ιδέες (πραγματικά στα γκομενικά δεν μπορώ να καταλάβω την διαφορά ανάμεσα στο μίασμα και το καλό παιδί, μιας και και τα δύο δεν......ελκύουν, από όσα έχω καταλάβει)), τα πράγματα ήταν ήδη δύσκολα, αλλά εγώ δεν πτοήθηκα ιδιαιτέρως. Έλα όμως που αυτό δεν αρκούσε...

Στην συνέχεια ανακάλυψα ότι πάσχω από διάφορα άλλα προβλήματα στο θέμα φλερτ, τα οποία φαίνονταν να μεγαλώνουν με την αγαμία. Κατ' αρχήν, από γκομενικά είμαι τελείως στόκος. Με ποια έννοια όμως; Με αυτήν. Δεν μπορώ ποτέ να καταλάβω εαν το αντικείμενο του πόθου μου με γουστάρει ή όχι. Ενώ με άλλους πιάνω τον έρωτα στον....αέρα, στη δικιά μου περίπτωση δεν καταλαβαίνω.....Χρηστό. Αυτό έχει οδηγήσει σε μια σειρά από παρελκόμενα όπως
1)Έλλειψη τάιμινγκ: πάντα γουστάρω κάποια, και την φλερτάρω στη λάθος φάση, δηλαδή σε μια φάση που δεν με γουστάρει-είναι κολημένη με τον γκόμενο-έχει γκόμενο (να σημειωθεί πως τώρα τελευταία δεν γνωρίζω κοπέλες που να δηλώνουν αδέσμευτες, is this a fucking trend or what?), ή δεν θέλει σχέση γενικά
2) Άγχος-αβεβαίότητα: Με γουστάρει-δεν με γουστάρει; Λαμβάνωντας υπ' όψιν το ποσοστό αποτυχίας και την τάση μου να εφαρμώζω τον νόμο του Μέρφυ στα ερωτικά (γουστάρεις το λάθος άτομο, την λάθος στιγμή, και αυτό σου προκαλεί τις χειρότερες επιπτώσεις στην ψυχολογία σου), καταλαβαίνετε ότι έχω γίνει υπερπροσεκτικός στα φλερτ, και πολλές φορές δείχνω και μια σχετική ατολμία στις κινήσεις μου (άμα κουβαλάς, μέχρι ενός σημείου, τα μπαγκάζια του να τρως τα μούτρα σου επί 5 συναπτά έτη, τότε το πέπλο της αμφιβολίας σκεπάζει όλο και ποιο βαρία τις επόμενες κινήσεις σου).
3) Βέβαια όσο πολλαπλασιάζονται οι απορρίψεις, τόσο περισσότερο σε πειράζει, ίδίως μετά από κάμποσο καιρό που τις λαμβάνεις με κάθε προσπάθεια που κάνεις.

Η τελευταία ευτυχώς δεν κατάφερε να με στείλει στα Τάρταρα ακόμη, αλλά είναι ακόμη νωρίς (τρόπον τινά χυλόπιτα 2 ημερών). Το σημαντικό είναι ότι κατάφερα να ανακαλύψω ότι δεν δούλευε το θεμα (από την πλευρά της) αρκετά νωρίς, ώστε να μην προλάβω να βρεθώ προ άλλων καταστάσεων (δηλαδή να φάω dırect χυλόπιτα , με όλα τα ψυχολογικά παρελκώμενα), αλλά και πάλι με πείραξε (λίγο) και θα χρειαστώ κάνα δυο μέρες για να επανέλθω ψυχολογικά. Και να προσπαθήσω να βρω λύση. Μέχρι τώρα μου μένουν μόνο οι παρεναίσεις των φίλων μου, που με ανεβάζουν κάπως

Μεταλοκέφαλη: Έλα ρε μαλάκα, δεν υπάρχει περίπτωση, κάτι θα σου βρόυμε
Τσαμπίκος Τζο: Ρε κουρέλι, πάω στοίχημα ότι η λύση θα βρεθεί μόνο αν γίνουμε bi...Ξέρεις πόσοι gay είναι σε παρόμοια φάση μ'εμάς;
Neil: Μαλάκα βγήκε στο σινεμά το «Ψυχή στο στόμα»...΄πάμε το Σαββατοκύριακο μπας και το ξέχάσεις;
Kornar The Barbarıan: Φάε μια σοκολάτα και θα είσαι περδίκι

needless to say, προς το παρόν η πρόταση με τη σοκολάτα είναι μακράν η πιο δελεαστική

Closed

Κλείσαμε λόγω γενεθλίων

για ευχες, παραγγελιες και λοιπά , περικαλώ απευθυνθήτε στον τηλεφωνιτή

Η τρομακτική βαρβαρότις του ειν φοιτητής στο ucy

Διαβάζωνας το κείμενο της Εβίτας (www.evitac.wordpress.com) αποφάσησα και εγώ να πω τα διάφορα που μου συμβαίνουν κατά καιρούς, και με εκνευρίζουν αφόρητα. Ιδίως τις τελευταίες δύο εβδομάδες μου έρχονται διάφοροι νταμπλάδες συσχετιζόμενοι με το Χάρβαρντ της Μεσογείου (τρομάρα του), και η ψυχολογική μου ηρεμίαβρίσκεται σε ένα επίπεδο διαταραγμένο έως........διαλυμένο
Strike 1) Ήθελα να πάω με το Da Vinci να δουλέψω το καλοκαίρι σε ένα πρόγραμμα κατά του ρατσισμού στη Valencia. Έχω κάνει ωραία και καλά την αίτηση μου στο πανεπιστήμιο, και περιμένω απάντηση από τους εργοδότες. Μαθαίνω, από άλλη πηγή, ότι το Da Vinci έχει πρόβλημα με τις χρηματοδοτίσεις (κοινώς παίζει να μην μου δώσουν λεφτά). Πάω στο γραφείο διεθνών σχέσεων και ρωτάω. Μου λένε ότι έχουν αργήσει τα λεφτά από την ΕΕ, και μάλλον δεν θα υπάρξει χορηγιά για το καλοκαίρι, και καλύτερα θα ήταν να περιμένω μέχρι να αποφοιτήσω για να πάω το χειμερίνό εξάμηνο του χρόνου, και ότι σκέφτονται να αναστείλουν τη λειτουργέια του da vinci το καλοκαίρι. Τους λέω ότι επειδή α) έχω την αναβολή στράτευσης να τελειώνει, και β) το da vinci είναι πληρωμένο apprenticeship (κάτι που στην Ελλάδα δεν πληρώνεται), θέλω διακαώς να πάω στο πρόγραμμα, δεν μπορώ να συμετέχω εκεί παρά μόνο το καλοκαίρι.. Τους ρωτάω εάν γίνεται να μου δώσουν τα λεφτά που δικαιούμαι (2500 euro) πριν να έρθουν τα λεφτά από την ΕΕ, και μου λένε όχι....στην ερώτηση γιατί, απαντάνεμε ένα «μα δεν είναι σωστό»
Και εδώ μπαίνει η κοινή λογική μου....εδώ και κάμποσα χρόνια, κάποιος από το γραφείο έτρωγε λεφτά που προορίζωνταν για το πρόγραμμα αυτό. Η ΕΕ το μυρίστηκε, και έκοψε τη χρηματοδότιση, αλλά ο όποιος έτρωγε τόσα χρόνια τα λεφτά δεν θέλει να τα γυρίσει πίσω. Και έτσι τα σπασμένα τα πληρώνουν οι 15 μαλάκες που θέλησαν να δουλέψουν στο εξωτερικό το καλοκαίρι. Τουλάχιστον αυτό το σενάριου παίζει στο μυαλό μου...Και συνεπικουρείται από το γεγονός ότι η υπεύθυνη του γραφείου είναι συγγενής του πρύτανη.

Strike 2) Ετοιμάζομαι να μείνω για ακόμη μια φορά (4η) το ΜΑΣ 051 (Στατιστική). Αυτό το μάθημα μας το κάνει μαθηματικός, και μας εξετάζει μαθηματικός, ο οποίος φαίνεται να έχει την άποψη ότι πρέπει να θεωρώ ότι όλοι οι φοιτητές μου είναι του μαθηματικού, ή έστω των θετικών επιστημών. Έλα όμως που το 50% του ακροατηρίου του κάθε φορά είναι κοινωνιολόγοι, πολιτικοί επιστήμονες και ψυχολόγοι, και το άλλο 50% δάσκαλοι. Και ως εκ’ τούτου στο ΚΠΕ (Τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών) το ποσοστό αποτυχίας είναι 80% ανά εξάμηνο (το χειμερινό εξάμηνο πέρσι ήταν ένα καλό εξάμηνο......έμεινε μόλις το 50%). Βέβαια το συμβούλιο του τμήματος λέει ότι χωρίς αυτο το μάθημα δεν θα μπορούμε να διαβάσουμε μια στατιστική.......όμως δεν μπορεί να αναμορφώσει κάπως το μάθημα ώστε να μπορεί να απευθύνεται στους φοιτητές του, ούτε λόγος

Strike 3) Μετά από μια βδομάδα απουσίας εμφανίζονται τρεις φίλοι πολυτεχνικάριοι (Neil,Πρόεδρας,Μήτσος), με μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια. Είχαν να κοιμηθούν 2 μέρες ο καθένας. Ο λόγος; Εκείνη την ημέρα παρέδιδαν 2 εργασίες και έγραφαν ενδιάμεση εξέταση. Το θέμα όμως δεν είναι μόνο αυτό. Παρά το γεγονός ότι προσπαθούν πολύ να περάσουν τα μαθήματα τους, είναι στο δεύετρο έτος, και ήδη προβλέπεται να τελειώσουν στο πέμπτο έτος και κινδυνεύουν να μην πάρουν πτυχείο....Και αυτό γιατί όλα τα μαθήματα μετά το πρώτο εξάμηνο στην πολυτεχνική, είναι αλυσίδες. Δηλαδή για να πάρεις το χ μάθημα, πρέπει πρώτα να έχεις περάσει το προαπαιτούμενο. Κοινώς, άπαξ και μέινεις ένα μάθημα έμεινες το έτος. Και δεν γίνεται τίποτα για αυτό......Είναι οι μόνοι στο όλο τμήμα που αντιδρούν δημοσίως (αν και υπάρχει γενική δυσαρέσκεια ανάμεσα και στους Κυπραίους συνφοιτητές τους), και αυτό βέβαια τους γυρνά μπούμερανγκ, γιατί γίνονται οι «παραπονιάρηδες Καλαμαράδες», «σαν τους οποίους δεν πρέπει να γίνεται ένας Κυπραίος φοιτητής». Βέβαια ο λόγος που οι Κυπραίοι συνφοιτητές τους δεν αντιδρούν , είναι γιατί φοβούνται ότι εάν αντιδράσουν οι καθηγητές θα τους «αποβάλουν» από το πανεπιστήμιο.

Strike 4) Ο Neil,ο οποίος κάνει και minor στην κοινωνιολογία, απεφάνθη να μάθει γιατί έκοψαν το μεταπτυχιακό της κοινωνιολογίας. Κούνια που τον κούναγε, γιατί έμαθε ότι τις ίδιες μαλακίες που κάνουν τα τμήματα θετικών επιστημών (δηλαδή, κοινώς, να βάζουν στο curriculum μαθήματα του προπτυχιακού επίπεδου με ελαφρώς αλλαγμένο τον τίτλο), έκανε και το ΚΠΕ. Μόνο που μόνο στο ΚΠΕ έκοψαν το μεταπτυχιακό.....Να τι γίνεται όταν το τμήμα σου δεν είναι «εμπορικα εκμεταλεύσιμο» και το πανεπιστήμιο σου επιζητά οικονομική αυτοτέλεια
Strike 5) Οι μισοί καθηγητές του ΚΠΕ είναι ανίκανοι. Και αυτό γιατί το ΚΠΕ δεν έχει την οικονομική βοήθεια που απαιτείται για να προσλάβει περισσότερους καθηγητές, και να αντικαταστήσει τους ήδη υπάρχωντες. Κατά τ’αλλα το ucy έχει αρκετά λεφτά για να χτίζει μπιχλιμπίδια των πολλών εκατομυρίων λιρών στη μέση του πουθενά (σε μια χώρα χωρίς συγκοινωνίες-άρα αποκλεισμένα κτίρια).....για δες...αναρωτιέμαι απο που κόβει για να καλύψει τα έξοδα.

Strike 6) Αναμενόμενη επαγγελματική αποκατάσταση για φοιτητές του τμήματος Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου; Είσπραξη επιδόματος απο το ταμείο ανεργίας

6.......6........66666
αnd dance with the Harvard