Arbeit Macht Frei

Αφού κατάφερα να τα σκατώσω βασιλικά με το πανεπιστήμιο, και να βρεθώ στο τσακ του να μην πάρω πτυχείο, ανέλαβε δράση η μαμά Wehrmacht. Με περίμενε στο αεροδρόμιο και με μετέφερε στο camp Drafi, περίπου 20 χιλιόμετρα από την Αθήνα, και συγκοινωνιακά, στο τέρμα του κόσμου. Λεωφορείο δεν φτάνει μέχρι εκεί, και πρέπει να έχεις αμάξι ακόμα και για να πας να κάνεις τις πιο απλές δουλιές, μην πούμε για έξοδο. Το πρόγραμμα τώρα, και κατά πάσα πιθανότητα για τους επόμενους 2 μήνες περίπου, περιλαμβάνει υγιηνή διατροφή (όχι ότι με χαλάει), επισκέψεις σε γιατρούς ( δεν πολλυγουστάρω, έχω καλύτερα πράγματα να κάνω), και διάβασμα στατιστικής (το περίφημο ΜΑΣ 051, όπου κόβεται το μισό ΚΠΕ), πληροφορικής (excel, powerpoint, και άλλα απλά πράγματα που για μένα φαντάζουν κινέζικα, άσε το γεγονός ότι είναι για κομπιούτερ φτιαγμένα για windows), μια εργασία για τις Θεωρίες Κοινωνικού Συμβολαίου ( οκ ίσως το μόνο πράγμα από τα τρία που ΠΡΕΠΕΙ να κάνω και δεν με ενοχλεί), καθώς και μια μικρή προπαρασκευή για ότι άλλο μάθημα μπορεί να πάρω (no prob, για την ώρα).

Το θέμα είναι να αντέξει το μυαλό μου όλη αυτή την πειθαρχημένη διαβίωση, και να καταλάβω κάτι από όλο αυτό το ordeal. Τουλάχιστον προσλάβαμε κάποιον μαθηματικό ο οποίος σκαμπάζει κάτι παραπάνω από στατιστική, και μπορεί, τουλάχιστον φαινομενικά, να με κάνει να καταλάβω κάτι παραπάνω από ότι οι προκάτοχοι του. Αλλά μπορεί να μην χρειαστούμε, εν τέλει, την βοήθεια του, μιας και υπάρχει μια αμυδρή περίπτωση να έχω περάσει το μάθημα. Η μαμά Wehrmacht, έχει τάξει ένα καντήλι, ίσα με το μποϊ μου στην Παναγιά την Εκατονταπυλιανή της Πάρου, εγώ όμως πιστεύω ότι κανονικά θα έπρεπε να τάξει έναν επίχρυσο πολυέλαιο στην Παναγία της Τήνου, μιας και θα χρειαστώ πραγματικά υψηλές δυνάμεις για να με λυπηθεί η καθηγήτρια , και να ακούσει τις παρακλήσεις μου, ως μέλλοντος επι πτυχίω φοιτητή που κρέμεται από την πένα της. Αλλά εάν περάσω το εν λόγω μάθημα, αυτό σημαίνει ότι δεν θα χρειαστεί να ζοριστώ τόσο πολλύ, και ίσως να έχω κάμποσες παραπάνω ελεύθερες μέρες την εβδομάδα για να κάνω ότι γουστάρω, και ίσως να μπορέσω να κάνω τα ταξιδάκια που θέλω, ή κάποια απο αυτά. Μέχρι τώρα έχω πει bye bye στο ταξίδι στη Γερμανία για το G8, και προς το παρόν αποχαιρετώ και Ισπανία, καθώς και εκείνο το φεστιβάλ στις Άλπεις, όπου παίζουν οι Gogol Bordello. Επείσης λίγο δύσκολο το camping στην Πάρο, αν και παλεύεται (ούτως ή άλλως 25 Ιουλίου με 5 Αυγούστου που είναι οι μέρες του camping είναι μέσα στις κενές ημερομηνίες για μαθήματα, μιας και όλοι οι καθηγητές πάνε διακοπές).

Και όλα αυτά γιατί «μαλακιζόμουν» όλο αυτό τον καιρό..όσο το σκέφτομαι αυτό, τόσο εκνευρίζομαι, και μαζί με το σχεδόν συνεχές διάβασμα, και τον εγκλεισμό στο σπίτι, μάλλον θα μου στρίψει, όπως μου είχε στρίψει και επί πανελληνίων. Τόσες μέρες συνεχές διάβασμα έχω να δω από τότε που έδινα πανελλλήνιες εκείνο τον τρομακτικό Σεπτέμβριο του 1999, ως μαθητής της Β Λυκείου....

Το καλοκαίρι της κολάσεως έρχεται...........και όποιος επιζήσει.....