ΚΑΙ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ενώ γράφω αυτές τις γραμμές, όλη η Ελλάδα βρίσκεται σε απεργία. Ο λόγος; Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προσπαθεί να θάψει την υπόθεση “ασφαλιστικό” μια και καλή χωρίς να βάλει η ίδια, ή οι προστάτες της το χέρι στην τσέπη. Γιατί άλλο το να κλείνεις ένα θέμα με το έτσι θέλω,και άλλο το να το επιλύεις. Στην προκείμενη περίπτωση η κυβέρνηση θέλει να “σώσει” κάποια ταμεία ασφαλίσεων, τα οποία είναι χρεωμένα, συμπτήσωντας τα με άλλα “υγιή” ταμεία. Αυτό όμως που δεν μας λέει η κυβέρνηση, είναι πως τα ταμεία χρεώνονται επειδή οι ΔΕΚΟ (για τους Κύπριους ημικρατικοί), πολλές μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά και δημόσιες υπηρεσίες, δεν πληρώνουν εισφορές γιατους εργαζόμενους τους. Επίσης ένα μεγάλο μέρος των αποθεματικών των ταμείων έκανε φτερά, είτε επειδή οι εκάστοτε (διορισμένοι απο τις κυβερνήσιες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αντίστοιχα) διοκητές τους επένδυαν τα λεφτά αυτά στο χρηματιστήριο, ή σε διάφορα ύποπτα ομόλογα, ή, προς ίδιον ώφελος. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι, πως οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πληρώνουν τα σπασμένα. Δηλαδή, παρά το γεγονός ότι ο μέσος Έλληνας είναι αναγκασμένος, έστω και στα χαρτιά, να δίνει μεγαλύτερες (σε ποσοστό) εισφορές από τους Ευρωπαίους συναδέλφους του, και ήδη συνταξιοδοτείται σχετικά αργά (στα 62), βλέπει ως πιο πιθανό το γεγονός να μην μπορέσει να συνταξιοδοτηθεί ποτέ στη ζωή του.

Βέβαίως αυτή η μέθοδος σωτηρίας μόνο τα ταμεία δε σώζει. Αντιθέτως ελαφρύνει τη θέση των κύριων υπαιτίων, και καλεί για μια ακόμη φορά το μοναδικό θύμα της όλης υπόθεσης, δηλαδή τον Έλληνα πολίτη, είτε αυτός είναι εργαζόμενος ή συνταξιούχος, να πληρώσει τα σπασμένα, όπως γίνεται κάθε φορά που η Ε.Ε. ανακαλύπτει ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας, είτε αυτό λέγεται Ελληνικό Δημόσιο, είτε αυτό είναι ο γεμάτος δελφίνους και συμφέροντα Οίκος του Γιωργάκη, είτε η γεμάτη γαλάζια παιδια επανίδρυση του κράτους. Και ακόμη πιο πίσω από από όλη αυτή τη σαπίλα βρίσκεται εκείνη η αντίληψη του κράτους-λάφυρου που επικρατεί τόσο στις ηγεσίες των λαϊκιστικών δεξιών κομμάτων όσο και του ΠΑΣΟΚ. Γιατί κακά τα ψέμματα, το κράτος σε ορισμένους κύκλους της ελληνικής πολιτικής σκηνής, και ιδίως σε αυτούς των πανσυλεκτικών,πια, κομμάτων τύπου ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μεταφράζεται σε θέσεις για το βόλεμα των κομματικών τέκνων και επικερδέστατες επενδύσεις υπέρ των διάφορων κομματικών πατρόνων (βλέπε κάτι έργα που γίνονται στη βόρεια ελλάδα, όπως το Νοσοκομείο της Κατερίνης, όπου από ζωογόνα για την περιοχή έργα μετατρέπονται σε μεγαλειώδεις και ξεδιάντροπες αρπαχτές, με την ανοχή της κυβέρνησης και των κκ Λιάπη και Σουφλιά).

Το ευτυχές είναι ότι ο κόσμος, όσο και εάν δεν θέλει το ΠΑΣΟΚ (και με το δίκιο του), αυτή την επιλογή μαυρίσματος δεν την έχει μετατρέψει ποσώς σε λευκό χαρτί για την κυβέρνηση της ΝΔ, όπως δείχνουν οι κινητοποιήσεις των τελευηταίων δύο ετών (λιμενεργάτες, φοιτητές, δάσκαλοι, μαθητές, πάλι φοιτητές και τέλος οι κινητοποιήσεις για τα δάση). Αντιθέτως έχουν βάλει την κυβέρνηση σε μια αρκετά δύσκολη θέση όπου ούτε τα νομοσχέδια της μπορεί να περάσει καλά καλά χωρίς να τα διαφοροποιήσει έστω και λίγο, και από την άλλη στερούν συστηματικά την νομιμοποίηση σε μια σειρά από πολιτικές τις οποίες η κυβέρνηση προσπαθεί να εφαρμόσει, με πρώτη καικαλύτερη την αναθεώρηση του άρθρου 16, και αμέσως επόμενη την επιβολή μιας παιρετέρω μορφής εργασιακής επισφάλειας στην πλάτη του Έλληνα