ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ;Μια εξήγηση για την ήτταν του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές.

Τώρα που φαίνεται να ανοίγουν πολλά μέτωπα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ευρωεκλογές, νομίζω ότι είναι καιρός να δούμε πιοί είναι οι πραγματικοί υπεύθυνοι της εκλοογικής αποτυχίας. Η μάλλον τι φταίει για την αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές. Εγώ θα εστιάσω στα πιο σημαντικά από όλα αυτά.

Συνεργασίες

Στην διάρκεια του προηγούμενου έτους ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ ή όχι. Στη συνέχεια αυτή η αμφιταλάντευση εμφανίστηκε και όσον αφορά την προοπτική συνεργασίας με του Πράσινους. Αυτή όμως η αμφιταλάντευση για το θέμα ΠΑΣΟΚ έγινε ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν σε θέση ισχύος σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ, και μπορούσε να υπαγορεύσει τους όρους υπό τους οποίους θα συνεργαζόταν με το ΠΑΣΟΚ, αποσκοπώντας στην αποδοχή από μέρους του ΠΑΣΟΚ ενός καθαρού minimum σοσιαλιστικού προγράμματος. Αυτό βέβαια θα οδηγούσε το ΠΑΣΟΚ στην απόρριψη κάθε σκέψης συνεργασίας, και θα αποκάλυπτε την πραγματική φύση του ΠΑΣΟΚ. Όσο για την συνεργασία με τους οικολόγους, δεν θα έπρεπε να γίνει ούτε σκέψη για αυτήν, αφού οι οικολόγοι δεν εμφανίζονταν ούτε στα κινήματα πόλης το προηγούμενο διάστημα, πράγμα το οποίο δημιουργεί υποψίες για το πολιτικό στίγμα τους.

Ασαφές πρόγραμμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να έχει ένα σαφές σοσιαλιστικό πρόγραμμα, το οποίο να μιλά για κοινονικοποιήσεις, πάγωμα των ιδιωτικοποιήσεων και δημόσια δωρεάν παιδέια, υγεία. Αντιθέτως, όμως μετά από μια προσπάθεια της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και του αριστερού ρεύματος του ΣΥΝ να μην υπάρξουν προστριβές με την ανανεωτική πτέρυγα, κατέφυγε στην δημιουηργία ενός προγράμματος το οποίο ήταν λίγο απ’όλα.Μέσα στο ίδιο πρόγραμμα γινόταν λόγος σχεδόν ταυτόχρονα για τη διαχείριση του καπιταλισμού και για τον σοσιαλισμό. Το αποτέλεσμα ήταν να μην υπάρχει ένας καθαρός πολιτικός λόγος από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και μόνο γενικόλογες απαντήσεις.

Δεκέμβρης

Κατά τη δι’αρκεια του Δεκέμβρη είδαμε μια σειρά από στελέχη της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ να κόβουν βόλτες στα κανάλια της τηλεόρασης λέγοντας κυριολεκτικά ότιν τους κατέβαινε, και πολλές φορές ξυφουλκώντας κατά της απόφασης του ΣΥΡΙΖΑ να στηρίξει τις μαθητικές κινητοποιήσεις. Από την άλλη πλευρά όμως η αριστερπή πτέρυγα του ΣΥΝ και η γραματεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, παρά την υποστίριξη τους στο κίνημα του Δεκέμβρη. Αυτό έγινε γιατί αφ’ ενός μεν δεν προσπάθησαν να απαντήσουν πολιτικά στην προκλητική συμπεριφορά των ανανεωτικών, και αφ’ ετέρου διότι δεν στάθηκαν αποτελεσματικά απέναντι σε αυτό το κομμάτι του αναρχικού χώρου που συγχαίει την εξέγερση με το κάψιμο αυτοκινήτων και καταστημάτων. Τέτοιες λογικές εάν δεν αντιμετοπιστούν ενεργοποιούν τα συντηριτικά αντανακλαστικά μεγάλου μέρους της κοινωνίας,πράγμα, που όπως γνωρίζουμε, πάει πίσω συνείδηση και κίνημα.

Διγλωσία

Από τον Δεκέμβρη και μετά τα ΜΜΕ προωθούσαν ανοιχτά την ανανεωτική πτέρυγα ώς βασική εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, αν και αυτή εκπροσωπεί μόνο το 25% του συνόλου των ανθρώπων, οργανωμένων σε συνηστώσες ή ανένταχτων, που βρίσκεται εντός του πολιτικού χώρου του ΣΥΡΙΖΑ. Παράληλα όμως η γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΝ δεν έχουν τολμήσει έως τώρα να κοντραριστούν ανοιχτά με την ανανεωτική πτέρυγα και περιορίζονται σε διακυρήξεις του τύπου “εμείς είμαστε παρώντες στο κίνημα του Δεκέμβρη” , διακυρίξεις που δεν είχαν ουσιαστικά κανένα αποτέλεσμα. Ως αποτέλεσμα όλων των άνωθι στοιχείων έβγαινε προς τα έξω μια διγλωσία που έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ να φαίνεται αφερέγγυος στα μάτια των πλατιών μαζών, μιας και αδυνατούσε να προσφέρει μια συγκεκρυμένη λύση για τα προβλήματα τους. Πολλές φορές μάλιστα η ίδια η αριστερή πτέρυγα απουσία της ανανεωτικής ακολουθούσε τις πρακτικές της ανανεατικής πτέρυγας σε τοπικό επίπεδο.

Ανανεωτική Πτέρυγα.
Εξ αρχής η ανανεωτική πτέρυγα δεν έβλεπε με καθόλου καλό μάτι τον ΣΥΡΙΖΑ, μιας και αυτός αποτελεί την ουσιαστική τροχοπέδη για τα σχέδια μιας οιασδήποτε συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, τους οικολόγους και γενικά οποιασδήποτε οπορτουνιστικής κίνησης. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τις αναρίθμητες απόπειρες σαμποτάζ των διαδικασιών εντός του ΣΥΡΙΖΑ και την προσπάθεια για την επιβολή της στο συνέδριο, ενώ κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εξτρατείας αναφέρθηκαν ξυλοδαρμοί μελλών άλλων οργανόσεων απο μέλη του ΣΥΝ, και σε ορισμένες περιοχές η δεξιά πτέρυγα του ΣΥΝ σαμπόταρε ανοιχτά τον προεκλογικό αγώνα, είτε οργανώνοντας κεντρικές προεκλογικές συγκεντρώσεις σε μέρη από τα οποία δεν περνούσε κανείς, είτε σνομπάρωντας επιδεικτικά τις προεκλογικές παρεμβάσεις.

Ένα παράδειγμα προς μίμηση.

Πρόκειται για τον υποψήφιο του Σοσιαλιστικού κόμματος της Ιρλανδίας, Joe Higgins. Κατά την διάρκεια των προηγούμενων ετών ο Higgins και το Socialist Party επέδειξαν μια θαυμαστή προσύλωση στο πρόγραμμα τους και δεν απέκλειναν από αυτό ούτε γραμμή. Βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή μιας σειράς από σημαντικούς ταξικούς αγώνες (όπως αυτός ενάντια στις περικοπές του ασφαλιστικού, αλλά και αυτός των Τούρκων εργατών της κατασκευαστικής Gamma ενάντια στους χαμηλούς μισθούς και την εργοδοτική αυθαιρεσία), τόσο στο πεζοδρόμιο, όσο και από τα έδρανα της βουλής (ο Higgins διετέλεσ βουλευτής του ΣΚ στην Dail επί 10 συναπτά έτη, κερδίζοντας τον τίτλο του πιο μαχητικού και ικανού ρήτορα της). Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εξτρατείας μοίραζε ο ίδιος φυλλάδια και μίλαγε με τον κόσμο (μάλιστα σε ένα χιουμοριστικό στιγμιότυπο έκανε εξτρατεία υπέρ του δικαιώματος των παιδιών να βολτάρουν ελεύθερα στις πλατείες χωρίς να τα αγκαλιάζουν οι πολιτικοί που αλιεύουν ψήφους από τους γονείς), και δεν σκέφτηκε ούτε στιμή την συνεργασία με πράσινους η εργατικούς, και αντιτίθεται στη συνθήκη της Λισαβόνας. Όσο για τον προϋπολογισμό της εξτρατείας, αυτός προκάλεσε τηνέκπληξη του Ιρλανδικού τύπου με το μικρό του μέγεθος. Και τώρα εκπροσωπεί την Δυτική Περιφέρεια του Δουβλίνου, έχοντας πάρει το 14% των ψήφων και αφήνοντας πίσω υποψήφιους του κυβερνητικού Fianna Fail (συντηριτικοί) και του Sinn Fein (πολιτικό σκέλος του IRA) Αυτό το παράδειγμα δείχνει ότι όταν υπάρχει ένα ξεκάθαρο σοσιαλιστικό πρόγραμμα, το οποίο ακολουθείται πιστά, μπορεί να εμπνεύσει τον κόσμο και να βρεί απήχηση σε αυτόν. Αντιθέτως οι μεσοβέζικες και δήθεν ρεαλιστικές θέσεις δεν οδηγούν πουθενά.

Μια νέα ελπίδα

Και όμως από το ανοιξιάτικο συνέδριο και μετά, υπάρχει μια μεγάλη δύναμη στον ΣΥΡΙΖΑ που μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Είναι το Δεύτερο Κύμα, μια συγκροτημένη ομάδα ανεντάχτων αριστερών εντός του ΣΥΡΙΖΑ που υποστηρίζεται από το Κόκκινο και το Ξεκίνημα, και ζητά εκδημοκρατισμό της λειτουργείας της γραμματείας έτσι ώστε να εκπροσωπούνται επαρκώς οι ανένταχτοι, δημιουργία δομών με άμεσα ανακλητούς αντιπροσώπους μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Το Δεύτερο Κύμμα ήδη βρίσκεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση με την ανανεωτική πτέρυγα με βάση αυτά τα θέματα, αλλά έχει τη δυνατότητα να καταφέρει να απαντήσει πολιτικά στις προκλήσεις της δεξιάς πτέρυγας και να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη του κόσμου στον ΣΥΡΙΖΑ.

Δια ταύτα.

Η αποτυχία είναι αποτέλεσμα της δράσης της ανανεωτικής πτέρυγας και της αδυναμίας της γραμματείας και της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΝ να αντιμετοπίσουν ανοιχτά την ομάδα αυτή Μετά την αποτυχία αυτή οι επιθέσεις της ανανεωτικής πτέρυγας έχουν αρχίσει να εντείνονται, και δεν θα αποτελούσε κάτι το αξιοπερίεργο η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στον τρέχωντα χρόνο. Αυτό όμως που πρέπει να γίνει άμεσα είναι να αλλάξει η στάση της γραμματείας και της αριστερής πτέρυγας προς αυτή τη συγκεκριμένη μειοψηφία. Για να απαλαγεί ο ΣΥΡΙΖΑ από τις αγκυλώσεις του ’90 πρέπει να γίνουν βαθειές τομές και μεγάλες μάχες, αλλά πρώτα πρώτα πρέπει να έρθει σε σύγκρουση με την ανανεωτική πτέρυγα, χωρίς να υπολογίσει το όποιο πολιτικό κόστος, και στη συνέχεια να εκπονήσει ένα καθαρό σοσιαλιστικό πρόγραμμα διακυβέρνησης. Δηλαδή να εκπληρώσει τις προσδοκίες της πλειοψηφίας του κόσμου που είναι οργανωμένος εκεί μέσα. Δεν μπορεί ένα 25% να κάνει κουμάντο στους υπόλοιπους, όσο media friendly και να είναι………