radio ucy

Πριν από λίγες βδομάδες, δημιουργήθηκε ο όμιλος του ραδιοσταθμού του Πανεπιστημίου Κύπρου.

Είναι όμως αυτός ο «όμιλος» πραγματικά όμιλος ή μήπως είναι κάτι άλλο;

Κατ’ αρχήν, όποιος περνάει από το στούντιο του ραδιοφωνικού σταθμού βλέπει την επιγραφή Πανεπιστημιακή Φωνή ΛΤΔ. Ο ραδιοσταθμός είναι, κατ’ αρχήν μια εταιρία περιορισμένης ευθύνης, χρηματοδοτούμενη από το Πανεπιστήμιο. Οι παραγωγοί είναι στην ουσία υπάλληλοι του ραδιοσταθμού. Υπόκεινται στην ίδια σχεδόν λογοκρισία στην οποία υπόκεινται οι συνάδελφοι τους των κλασσικών εμπορικών ραδιοσταθμών. Δεσμεύονται και αυτοί με συμβόλαια. Και απολύονται.
Αλλά, όσοι απολύονται λόγω παραβίασης των όρων του καταστατικού της εταιρίας
( ένα καταστατικό το οποίο κανείς δεν είδε ποτέ, γιατί εμπεριέχει τα «αυτονόητα» και όποιος δε διαφωνεί με αυτά «δεν είναι ανάγκη να το δει»), και του συμβολαίου
( το οποίο είναι υποχρεωμένοι να υπογράψουν όλοι οι παραγωγοί για να μπορούν να έχουν εκπομπή, και το οποίο περιέχει μόνο κανόνες σε σχέση με το πώς πρέπει να λειτουργεί ο παραγωγός κατά τη διάρκεια της εκπομπής), διαγράφονται αυτομάτως και από τον όμιλο.

Οι φοιτητές που εργάζονται στην Πανεπιστημιακή Φωνή, εκπροσωπούνται από μόλις ένα άτομο στη διοίκηση του σταθμού, ενώ όλες οι άλλες θέσεις είναι των εκπροσώπων της πρυτανείας, και του ακαδημαϊκού προσωπικού. Μάλιστα πρόεδρος του ραδιοσταθμού που διατείνεται ότι είναι η φωνή των φοιτητών του Πανεπιστημίου, είναι ο αντιπρύτανης.

Οπότε όλη η λειτουργία του δεν συνάδει με το να είναι όμιλος. Οι φοιτητές-παραγωγοί και μη, δεν έχουν κανένα λόγο για το τι γίνεται μέσα σε αυτόν. Τις αποφάσεις όλες τις παίρνει μόνο το ΔΣ και όχι η Γενική Συνέλευση του ομίλου. Η Γενική Συνέλευση είναι διακοσμητική όπως φαίνεται να είναι και ο όμιλος. Γιατί , αφού δεν λειτουργεί μήπως απλά δημιουργήθηκε για να μπορεί ο ραδιοσταθμός να απορροφά κονδύλια και από τους ομίλους του πανεπιστημίου;


Τι γίνεται μέσα στα στούντιο του ραδιοσταθμού;
Τα cd player δεν λειτουργούν με αποτέλεσμα, όσοι παραγωγοί δεν έχουν την τύχη να έχουν τον χρόνο να φτιάξουν ένα cd με τα κομμάτια που θα παίξουν κατά τη διάρκεια της εκπομπής, ή να περάσουν τα κομμάτια τους στον υπολογιστή, ή να έχουν έναν σκληρό δίσκο με τα κομμάτια που παίζουν, να είναι αναγκασμένοι να μπαίνουν στη διαδικασία της αλλαγής των κομματιών που παίζουν μέσω της μοναδικής σιντιέρας που λειτουργεί, αυτής που έχει ο Η/Υ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, το να γίνεται η διαδικασία χρονοβόρα, πράγμα που δυσκολεύει τους παραγωγούς στη δουλειά τους, αλλά επίσης γίνεται κουραστική για τους ακροατές. Ο δε σταθμός δεν εκπέμπει μέσω internet γιατί εδώ δεν έχει δοθεί το κονδύλι το οποίο θα επιτρέψει την αγορά των κατάλληλων εξαρτημάτων για την εκπομπή μέσω ίντερνετ. Και μιλάμε για το αστρονομικό ποσό των....... 15 ευρώ. Παρόλα αυτά επιμένουν να ζητούν από τους παραγωγούς να δείχνουν επαγγελματισμό, και να «λειτουργούν στον σταθμό όπως θα λειτουργούσαν στη δουλειά τους»

Οι παραγωγοί μπορούν να επιλέγουν ότι μουσική θέλουν, μιας και δεν ακολουθείται η πρακτική του playlist από τον σταθμό. Υπάρχει εκπομπή με μουσική μέταλ, δύο εκπομπές με ροκ και δύο εκπομπές με freestyle μουσικό ύφος. Όμως απαγορεύεται να ακούγονται κομμάτια με λέξεις «τζιζ» ή έστω να ακούγονται αυτές οι λέξεις.

Συγκεκριμένα τον Δεκέμβρη ομάδα παραγωγών δέχτηκε φραστική επίπληξη γιατί έπαιξαν το «Υβρεολόγιο» του Φοίβου Δεληβοριά. Και φέτος το Μάρτη παραγωγός δέχτηκε παρόμοια επίπληξη γιατί έπαιξε το κομμάτι « Fuc U» των Archive. Καταλαβαίνετε ότι αυτή η απαγόρευση μπορεί άνετα να υποκαταστήσει την «κονσέρβα» των κλασσικών εμπορικών ραδιοσταθμών.

Λέγεται επίσης ότι στο συγκεκριμένο ραδιοσταθμό οι παραγωγοί είναι ελεύθεροι να πουν ακριβώς ότι θέλουν. Και όμως υπάρχει προληπτική λογοκρισία. Και όποιος δεν μπορεί να την εφαρμόσει, έχει πρόβλημα. Να τι έπαθε ένας παραγωγός, ο οποίος έκανε πλήρη χρήση της «ελευθερίας» του. Στην αρχή, δέχτηκε επίπληξη για σχόλια που έκανε σε σχέση με πολιτικά κόμματα και πολιτικά πρόσωπα, διότι η πολιτική τοποθέτηση και τα σχόλια για κόμματα και πολιτικά πρόσωπα απαγορεύονται, σύμφωνα με τους κανονισμό του ραδιοσταθμού. Στις 19 Μαρτίου απολύθηκε από τον ραδιοσταθμό γιατι είπε κακές λέξεις (;), ακούστηκε ότι υπήρχε στην αίθουσα τσιγάρο, και αφιερώθηκε ένα τραγούδι στον αντιπρύτανη που δεν του άρεσε.

Το χειρότερο με αυτή την ιστορία, είναι ότι η απόλυση έγινε τηλεφωνικώς, χωρίς να αποφασίσει η Γενική Συνέλευση του ομίλου για κάτι τέτοιο. Αλλά η Γενική Συνέλευση δεν έχει την αρμοδιότητα να απολύσει κανέναν παραγωγό. Αντιθέτως αυτή την αρμοδιότητα έχει η συντονίστρια του ραδιοσταθμού.

Ας αφήσουμε τις μεσοβέζικες λύσεις. Ας αποφασίσουμε πώς όντως θέλουμε να λειτουργεί ο ραδιοσταθμός.

Αν θέλουν αυτοί να λειτουργεί σαν εταιρία όπως και είναι θα πρέπει να μας δώσουν τα δικαιώματά μας: συμβόλαια, μισθό, πιστοποιητικό συμμετοχής, αποζημίωση απόλυσης.

Όμως θέλουμε να λειτουργεί σαν όμιλος που
• Ανώτατο όργανό τους να είναι η Γενική Συνέλευση.
• Το ΔΣ να παίζει εκτελεστικό ρόλο, να είναι εκλεγμένο και αιρετό.
• Να εκφράζει πραγματικά την φωνή των φοιτητών χωρίς λογοκρισία
• Να είναι μέσο επικοινωνίας και ελεύθερης έκφρασης είτε αυτή είναι κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική

Με λίγα λόγια να ελέγχεται απο τους φοιτητές και να είναι για τους φοιτητές.


Y.Γ. Σήμερα μόλις (26/3) έμαθα ότι παραγωγοί που κανονικά θα είχαν εμπομπή την Τετάρτη 26/3 το απόγευμα, έμαθαν τυχαίως την προηγουμένη ημέρα ότι η εκπομπή τους θα ακυρονώταν λόγω εκδήλωσης του Πανεπιστημίου για την 25 Μαρτίου και την 1η Απριλίου, η οποία έπρεπε να αναμεταδωθεί ζωντανά....... Και ύστερα απαιτούν επαγγελματισμό από τους παραγωγούς

ΤΟ ΚΕΝΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Δεν γνωρίζω εάν φταίνε οι προηγούμενες κυβερνήσεις ή όχι για την κατάσταση που επικρατεί φέτος σε σχέση με το νερό. Το μόνο που ξέρω ποιά είναι ότι ο πολίτης καλείται να πληρώσει τη νύφη για τις λάθος επιλογές του παρελθόντος σε σχέση με αυτό το θέμα, όπως θα καλείται να κάνει και για πολλά άλλα θέματα. Η ύπαρξη ελαχίστων ποσοτήτων νερού τα τελευταία χρόνια στα φράγματα, δεν φαίνεται να κινητοποιούσε τις κυβερνήσεις προς την λήψη μέτρων για εξοικονόμηση νερού. Αντιθέτως ενθάρρυνε αυτές τις κυβερνήσεις στο να ρισκάρουν σε βάρος του υδατικού ισοζυγίου και να κάνουν πολλά λάθη και παραλείψεις.

Κατ’ αρχήν θα μπορούσαν, οι δήμοι και η κυβέρνηση, να χρησιμοποιούν μη πόσιμο νερό για τις εργασίες όπου χρειάζεται πόσιμο νερό εδώ και πολλούς μήνες. Και ως κυβέρνηση μιας χώρας η οποία έχει πρόβλημα με τα αποθέματα νερού της, δεν θα επέτρεπε την δημιουργία γηπέδων γκολφ. Το τελευταίο, δηλαδή το γεγονός ότι η κυβέρνηση με την συνέργεια των περισσότερων κομμάτων (ακόμη και οι Οικολόγοι είχαν θετική άποψη για αυτή την ιδέα) , επέτρεψε τη λειτουργία αυτών των γηπέδων, δείχνει ένα πράγμα. Την προχειρότητα και την ανευθυνότητα με την οποία αντιμετωπίζουν εδώ και χρόνια οι κυπριακές κυβερνήσεις το περιβάλλον. Δείχνει επίσης και την προθυμία των κυβερνήσεων αυτών να μετακυλήσουν την ευθύνη στον μοναδικό μη φταίχτη, τον Κύπριο πολίτη. Γιατί δεν μπορεί η κυβέρνηση να επιτρέπει τη λειτουργία μιας εγκατάστασης που κάθε μέρα απαιτεί μια προμήθεια νερού που ισοδυναμεί με τις υδατικές ανάγκες μιας πόλης δέκα χιλιάδων κατοίκων (λέγε με γκολφ) και μετά να λέει στον μέσο πολίτη «καταναλώνεις πολύ νερό». Δεν μπορεί μια κυβέρνηση να μην οργανώνει ένα σύστημα δημοσίων συγκοινωνιών (με λεωφορεία και τρένα που να ανήκουν στο κράτος), και μετά να ζητά από τον πολίτη να παίρνει το λεωφορείο, το οποίο έρχεται στη χάση και στη φέξη και ανήκει σε ιδιωτική εταιρία, επιδοτούμενη από το κράτος (και είναι σαράβαλο, δηλαδή καμία σχέση με τα λεωφορεία που βλέπουμε στις ευρωπαϊκές πόλεις όπως η Αθήνα, η Βαρκελώνη, η Στοκχόλμη, το Βερολίνο ή το Λονδίνο).

Τα περιβαλλοντικά προβλήματα δεν λύνονται ούτε με μετακίλυση ευθυνών, ούτε με αποσπασματικές προσπάθειες, ούτε με σπασμωδικές ενέργειες. Λύνονται με μια ολοκληρωμένη και υπεύθυνη πολιτική η οποία θα λαμβάνει υπ’όψιν της τις καθημερινές ανάγκες του πολίτη, και τους πιο φιλικούς προς το περιβάλλον τρόπους της κάλυψης τους. Η σωστή περιβαλλοντική πολιτική προϋποθέτει και τις αντίστοιχες τομές και υποδομές οι οποίες στην Κύπρο δεν υπάρχουν. Δηλαδή προϋποθέτει αστικά λεωφορεία που να συνδέουν τις γειτονιές με το κέντρο της πόλης, αλλά και μεταξύ τους, τακτικά, και με πυκνά δρομολόγια (ας πούμε κάθε 20 λεπτά). Υπεραστικές συγκοινωνίες που να συνδέουν τις πόλεις με τα γύρω χωριά αλλά και τις πόλεις μεταξύ τους ανά τακτά χρονικά διαστήματα (κάθε μία ώρα λ.χ.). Χρειάζεται κάδους ανακύκλωσης σε κάθε γειτονιά. Χρειάζεται την τόλμη να πεις όχι σε ριψοκίνδυνες για το περιβάλλον ιδέες, όσο οικονομικά ελκυστικές και να φαίνονται. Και ακόμη περισσότερο, χρειάζεται την ενεργή συμμετοχή όλων μας στην διεκδίκηση απλών πραγμάτων σαν και αυτά, πραγμάτων δηλαδή τα οποία βελτιώνουν την ποιότητα ζωής μας. Ημίμετρα, όπως η περιοδική διακοπή του νερού δεν θα λύσουν κανένα πρόβλημα, αντιθέτως ενδεχομένως να παρατείνουν την ύπαρξη του.

Κακοσάλεσι

Δεν ξαναβόσκω άλλες βουβάλες, δεν θέλω μήτε να τις δω

Με μπίζνες έμπλεξα μεγάλες και στην Αθήνα κατοικώ
Εδώ ό,τι θέλεις κάνεις και κανένα δε ρωτάς
στο χωριό για να φιλήσεις, νιώθεις σαν κλεφτοκοτάς

Στο σπίτ' στο Κακοσάλεσ' δεν ματαξαναγυρνώ

Στάνες και βουβάλες να γίνουν όλα ρημαδιό
Με πουλήσαν παραμύθι, θα τα βρω μπαστούνια δήθεν
Παραλίγο να πιστέψω τον κουμπάρο τον ξεφτίλα

Λα λα λα... ] 2x

Ξένοιασα απ' τους μπελάδες, του χωριού τα προξενιά
Τώρα μ' όποιαν θέλω μένω κι αν δε θέλω λέω γειά
Με κομπίνες και τερτίπια κονομάω ποσοστά
και θα πάρω πέντε σπίτια στην Ακρόπολη μπροστά

Στο σπίτ' στο Κακοσάλεσ'...

Τα σκουπίδια στα σακούλια μου μυρίζουν γιασεμιά
και το νέφος στην Ομόνοια μια κολόνια γαλλικιά
Πέταξα και το ταγάρι, μη μάς πάρουνε χαμπάρ'
κι όλα του χωριού τα βίτσια, την τραγιάσκα και τη γκλίτσα

Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες

Λένε πως είμαι γκαντέμης
Παλιοκουμούνι, ανάρχας
Χωρίς αιτία φρικάρω
Και άλλα πολλά εμπριμέ

Πιάσαν τα πόστα κοθώνια
Όλα τα ξέρουν, ξεράδια
Κι ήρθανε λέει να μας σώσουν,
Που να μην σώσουνε ποτέ

Να δεις που κάποτε
Θα μας πούνε και μαλάκες
Να δεις που κάποτε
Θα μας πούνε και χαζούς

Μου ‘ρχεται ρεύμα τριάντα
Του τηλεφώνου σαράντα
Νερό και νοίκι εξήντα
Και τα κοινόχρηστα δεκαεφτά

Γύρω σαΐνια κανάγιες
Τρώνε με δέκα μασέλες
Θέλουν βρεμένη σανίδα
Και τους φερόμαστε κι ευγενικά

Να δεις που κάποτε
Θα μας πούνε και μαλάκες
Να δεις που κάποτε
Θα μας πούνε και χαζούς

Κάνω εξετάσεις για κήλη
Όσοι γιατροί, τόσες γνώμες
Γρίπη, συκώτι, στομάχι
Πάω στο ΙΚΑ με βρίσκουν καλά

Άστα να πάνε στο διάλο
Κάθε καρέκλα και χάχας
Όλα πηγαίνουν στο φούντο
Κι αυτοί εκεί τη λιλής το χαβά

Οι εκλογές

Εκλογές, κόμματα
με φρου φρου κι αρώματα.
Διαδηλώσεις, κόμματα
μ' ανοιγμένα στόματα.

Ψηφοδέλτια σταύρωνα
κι ολη νύχτα καύλωνα.
Στης βουλής τα έδρανα
αχ κι εγώ να έκλανα.

Δεν μπορώ άλλο Θανάση
στα εικοσιπέντε έχω γεράσει.
Δεν μπορώ άλλο Θανάση
κάνε στάση.

Υπουργεία, τέρατα
γαμημένα κέρατα.
Φέξε μου και γλίστρισα
ως της γης τα πέρατα.

Στα σχολεία γάματα
γράμματα σπουδάματα.
Του Θεού τα πράματα
φτύστα τους κατάμουτρα.

Δεν μπορώ άλλο Θανάση
στα εικοσιπάντε έχω γεράσει.
Δεν μπορώ άλλο Θανάση
κάνε στάση.

Πληρωμές, χαρτόσημα
φόροι, γραμματόσημα.
Στο γαμήσι πρόστιμα
μαγκιά, κλανιά κι απόστημα.

Μπάτσοι, αυρες, ράμματα
'ξηγημένα πράγματα.
Τώρα στα γεράματα
μάθε γέρο γράμματα.

Δεν μπορώ άλλο Θανάση
στα εικοσιπάντε έχω γεράσει.
Δεν μπορώ άλλο Θανάση
κάνε στάση.

Σουζάνα

Η ζωή έχει μια πόρτα, μια πόρτα πονηρή
μ' ένα κόκκινο φωτάκι και πληρώνεις για να μπεις
Έχει και υπογραφή σε ταμπέλα πλαστική

Σουζάνα, Σουζάνα, Σουζάνα η πουτάνα η ζωή

Σεξ, φαΐ, σκατά και ύπνος, εργασία και χαρά
μια ζωή να περιμένεις να γαμήσεις στην ουρά
με φαντάρους και φρικιά

Την κάνω να φύγω δειλά
Δεν έχεις να πας πουθενά
Κουφάλα χαλάς τη σειρά

Sir please, I don't want to make love
You have to go inside
μου ρίχνουν κιλίμια χαλιά

Σουζάνα, Σουζάνα, Σουζάνα η πουτάνα η ζωή

Όλα είναι ένα ψέμα μια ανάσα μια πνοή
σαν λουλούδι κάποιο χέρι θα μας κόψει μιαν αυγή
μόλις είναι να μπεις, λίγο πριν την επαφή

Σουζάνα, Σουζάνα, Σουζάνα η πουτάνα η ζωή

Πίσα και πούπουλα (γαμάτε γιατί χανόμαστε)

Κόκκινοι σταυροί στις πόρτες
μπάτσοι και φρικιά στις κόντρες
και χιλιάδες παπάκια
με βενζίνα στην άσφαλτο

Γκόμενες όλο καμάρι
όλοι οι άντρες πρώην φαντάροι
μια ζωή θητεία,
ξεφτίλα και βόλεμα

Γαμάτε γιατί χανόμαστε

Φυλακές ψυχιατρεία,
εργοστάσια νεκροταφεία
και το βράδυ στις ταβέρνες
ρετσίνα κι αντάρτικα

Καταναλωτικά γουρούνια
μας κρεμάσανε κουδούνια
αν δεν μπεις στο κοπάδι,
πίσσα και πούπουλα

Ντίσκο Τσουτσούνι

Αγόρασα δυο κόκκινα μποτάκια
Και μια πρασινοκίτρινη γραβάτα
Ένα πουκάμισο ριγέ ένα φουλάρι Πιερ Καρντέν
Και ένα κουστούμι εμπριμέ χωρίς ρεβέρ

Στη στεριά δε ζει το ψάρι
Στη στεριά δε ζει το ψάρι
Και ούτε ο κνίτης με φρικιά
Και ούτε ο κνίτης με φρικιά

Σου ξύρισα τις τρίχες στη μασχάλη
Μου αγόρασες τον δίσκο του Πασχάλη
Πήραμε το τελεφερίκ να πάμε στο Λυκαβηττό
Στο δρόμο ρίχτηκες μωρή στον οδηγό

Στη στεριά δεν ζει το ψάρι
Στη στεριά δεν ζει το ψάρι
Και ούτε ο κνίτης με φρικιά
Και ούτε ο κνίτης με φρικιά

Ο Μηχανισμός

Με πείσανε να γίνω ρεβιζιονιστής
Και να γυρίσω δίσκο.
Θα 'ρθει όμως καιρός που κι εσύ θε να πειστείς
Πως έτσι δεν τη βρίσκω.

Τι θα κάνω ήτανε γραφτό
Θέλω δεν το θέλω, ό,τι τραγουδώ
Να το πουλώ να ζήσω.
Όταν πάω στον παραγωγό
Πρέπει να βολέψω έτσι το γραφτό
Να του γυαλίσει, για να το πουλήσει.
Να 'χει σαλέπι, για να σας αρέσει
Να έχει θέμα με έρωτα και αίμα.
Να είναι λόγια, λόγια κομπολόγια
Να σας καλοκαρδίσω
Για να σας γαλουχήσω.

Κι από χρέος συναδελφικό
Να χαμογελάω στο κοινό
Να του σαλεύω για να το μερεύω
Να του σφυρίζω να το νανουρίζω
Να το φουντώνω να το ξεφουσκώνω
Και στην κομμούνα να είμαι οπορτούνα
Για να σας εκτονώνω
Με πλαίσιο το νόμο.

Δουλειά σου είναι μου 'πανε να κρύβεις τα τρωτά
Των καθιερωμένων
Για να διατηρήσουμε τα οικονομικά
Των ευαρεστημένων.

Σιγουριά και δόξα τω Θεώ
Τα καλά στον καπιταλισμό
Είναι πως έχει βίδα.

Άμα πιάσεις το μηχανισμό
Από τ' αυτιά τον πιάνεις το λαγό
Τον Πελοπίδα τρως με μια τσιμπίδα
Στην Παρθενόπη χαρίζεις ένα τόπι
Και με τα χρόνια γυρνάς ες τα σαλόνια
Ξεχνάς ποια μάνα σε γένναε στο κλάμα
Και του εργάτη καβάλλησες την πλάτη
Μα θε να πει αμάν πια
Και πας ες τα κομμάτια
Και άει στα κομμάτια

Το παπάκι

Έχω ένα παπάκι να μου κάνει πα
να μου κάνει πα, πα, πα
Και ένα κουνελάκι που όλο μου κουνάει
που όλο μου κουνάει τ' αφτιά

Και δε μου καίγεται καρφί
αν εσύ περνάς και δε μου ξαναμιλάς

Ίσως να ξανάρθεις όταν θα έχω πια
όταν, θα έχω πια χαθεί
κι ή θα μ' έχουν θάψει ή θα έχω μα-
ή θα έχω μαραθεί

Και ας μη σου καίγεται καρφί
Και ας συνήθισες και ας συνήθισες και εσύ

Όλοι δηλώνετε ιδιότητα

Όλοι δηλώνετε ιδιότητα,
καταναλώνετε ποσότητα,
και μου στερείτε τον ήλιο.
Κι εγώ δεν έχω καν ταυτότητα
κι αν είμαι μια μηδαμηνότητα,
φτιάχνω δικό μου βασίλειο.

Αν μου ξηγιόσουνα αλάνικα,
τραγούδια μεξικάνικα,
θα σου ‘φτιαχνα πολλά.
Και ξεπερνώ τη Λολομπρίτζιτα,
σαν το ‘ριξα στη βίζιτα,
αντικανονικά.

Δεν χαμπαριάζετε ρε μόμολα,
όταν σας έδινα τα πόμολα,
να διαλύστε τον τοίχο.
Κολλήσατε στο μποτιλιάρισμα
κι ας σας το 'χα κάνει χάρισμα,
να ξεπεράστε τον φρίκο.

Κι αν η ζωή σου θέλει βλήματα,
τελειώσανε τα θύματα
και πάλι απ' την αρχή.
Θε να σε φτιάξω εγώ αθάνατη,
παράτα τη και γάμα τη,
τη σχετική ζωή.

Ρε μη μου πια τους κύκλους τάραττε,
σιγά το χάρτη τρισκατάρατε
και μια πορδή μου θα φτάσει.
Και σαν ο πεντεφρής σου σε πονεί,
Θε να του βάλω λουκουμόσκονη,
να λουκουμιάσει η πλάση.

Εσύ ξεφούσκωνες τα λάστιχα,
σε γράψαν στα κατάστιχα,
των τεντυμποϊστών.
Κι εγώ έχω γίνει γομολάστιχα,
που σβήνει τα τετράστιχα,
ανθρώπων και θεσμών

Ένας Απάτσι στα pubs

Γελάς, που και που χαχανάς
και την ώρα περνάς.
Στα pubs, νυχτογυρνάς
και γνωστούς συναντάς.

Αργά να τρως τ' αγγούρι,
μπας και σου φέρει γούρι
τα ζωδιακά,
να τα μάθεις απ' έξω
πάει καλά, κι ο Μόρισσον ο Τζιμ
στη μόδα σα μπλου-τζιν.

Μουσικώνεσαι μωρό μου με μουσική στερεοφώνου.
Επαναστάτες, αναρχικοί, ροκάδες, φρίκια, όλοι μαζί
μην καρφωνόμαστε μωρό μου, θ' ανοίξω μαγαζί δικό μου.

Μαλλιά άφησες μακριά,
κόντρα στη μαμά.
Μετά θα τη βολέψεις και συ
όπως όλα τα παιδιά.

Πάλι καλά που οι μπάτσοι
μας θεωρούν Απάτσι
και μας μαζεύουν που και που
στα κρατητήριά τους
κι οι φυλακές, γεμίσανε κι αυτές
για να 'χεις και να λες.

Στη μπάντα η ζωή πεθαίνει κι η μουσική μου αφήνει γένι.
Επαναστάτες, αναρχικοί, ροκάδες, φρίκια, όλοι μαζί
μην καρφωνόμαστε μωρό μου, το μαγαζί είναι δικό μου.

Helter Skelter

When I get to the bottom I go back to the top of the slide
Where I stop and I turn and I go for a ride
Till I get to the bottom and I see you again.

Do you, don't you want me to love you
I'm coming down fast but I'm miles above you
Tell me tell me tell me come on tell me the answer
You may be a lover but you ain't no dancer.

Helter skelter helter skelter
Helter skelter.

Will you, won't you want me to make you
I'm coming down fast but don't let me break you
Tell me tell me tell me the answer
You may be a lover but you ain't no dancer.

Look out helter skelter helter skelter
Helter skelter

Look out, cause here she comes.

When I get to the bottom I go back to the top of the slide
And I stop and I turn and I go for a ride
And I get to the bottom and I see you again

Well do you, don't you want me to make you
I'm coming down fast but don't let me break you
Tell me tell me tell me the answer
You may be a lover but you ain't no dancer.

Look out helter skelter helter skelter
Helter skelter
Look out helter skelter
She's coming down fast
Yes she is
Yes she is.

ta kourelia tragoudane akomh (teleytaia ekpomph kai logos apolyshs)

http://www.megaupload.com/?d=VAR0LR1C

Είμαστε όλοι μας πουτάνες!

Και ομως αυτό είπε λίγο πολλύ η Εκκλησία της Ελλάδος. Δηλαδή, ότι όσοι έχουμε κάνει σεξ πριν τον θρησκευτικό γάμο είμαστε ένοχοι για το αμάρτημα της πορνείας. Μέσα στους ενόχους είναι και όσοι έχουν τελέσει πολιτικό γάμο, και όχι θρησκευτικό.

Μήπως τελικά δεν έχουν αλλάξει και τόσα πολλά από τον καιρό του Χριστόδουλου;

Μήπως από το εθνικό το΄γύρισαν στην ηθική;

Μήπως πάνε να μας γυρίσουν στο μεσαίωνα;

Ή μήπως τα προγαμιαία συμφωνητικά περιορίζουν το ψωμί που έρχεται στην εκκλησία από τις ουκ φθηνές άδειες γάμου;

MAM