ΕΚΛΟΓΕΣ 2009-ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Η ανακοίνωση ότι έχουμε εκ νέου εκλογές, μπορώ να πω ότι ούτε με ενθουσίασε, ούτε με αιφνιδίασε. Ήταν μια αναμενόμενη κίνηση, μιας και δεν διαφαίνεται άλλη έξοδος από το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Δεν με ενθουσίασε η ανακοίνωση αυτή.
Και ο λόγος είναι γιατί από τα όσα φαίνονται, ο κόσμος βλέπει ότι οι δυο βασικές επιλογές που έχει είναι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.
Μέγα λάθος, μ ιας και η διαφορά είναι μόνο στο χρώμα. Το ΠΑΣΟΚ ευαγγελίζεται την ίδια ουσιαστικά πολιτική με την ΝΔ, και μάλιστα ενίωτε υιοθετεί με την ίδια ευκολία και τα ιδεολογήματα του ΛΑΟΣ. Δηλαδή, μια σειρά από ιδέες οι οποίες ξεπερνούν τα όρια του φλερτ με την άκρα δεξιά, και φτάνουν στα όρια της ιδεολογικής ταύτισης. Το ΠΑΣΟΚ, αδυνατώντας να προωθήσει ουσιαστικές λύσεις, κάνει ένα ιδεολογικό άλμα το οποίο είναι δυνατό μόνο για σοσιαλδημοκράτες. Υοθετεί ιδέες άκρως ρατσιστικές οι οποίες συνήθως απομακρύνουν τον κόσμο από τον πυρήνα των προβλημάτων του, δηλαδή το γεγονός ότι 10-15 οικογένειες ελέγχουν τη χώρα. Και βέβαια πως να πείσεις τον απλό Έλληνα ότι, λ.χ. για την ανεργία στη Νάουσα φταίει ο Λαναράς και όχι ο μετανάστης από το Πακιστάν. Και βέβαια πίσω από όλη αυτή την ρητορεία κρύβονται μια σειρά από άλλα “καλά” μαντάτα, όπως ιδιωτικοποιήσεις, λιτότητα, φοροαπαλλαγές για τους μεγαλοεπενδητές, κίνιτρα στους μεγαλοκαρχαρίες, ελαστικότερες εργασιακές σχέσεις, παιρετέρω απο ρρύθμιση της παιδείας, περισσότερη καταστολή. Τα ίδια Παντελάκη μου ταίδια Παντελή μου. Η πολιτική της ΝΔ απλά θα αποκτήσει ένα πράσινο πρόσιμο.

Υπάρχει λύση.

Και αυτή είναι να πάψουμε να σκεφτόμαστε πολιτικά με τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε. Η πολιτική μας λειτουργία πρέπει να αναδιοργανωθεί και να αρχίσουμε να εργαζόμαστε πολιτικά ενάντια στα κόμματα τα οποία τάσσονται υπέρ της όποιας αειφόρου ανάπτυξης. Ο κόσμος πρέπει να επιλέξει και πάλι αριστερά. Όχι γιατί η αριστερά αποτελείται από αλτρουιστές ανθρώπους, αλλά γιατί η αριστερά έχει την δυνατότητα να προσφέρει πολιτικές λύσεις.

Και εδώ βρίσκονται οι τακτικές και πολιτικές ευθύνες της αριστεράς, εάν η αριστερά θέλει να πρωταγωνιστήσει στο παιχνίδι. Η αριστερά πρέπει να αρθρώσει έναν λόγο καθαρό, κατανοητό, μακρυά από τις όποιες σταλινικές η ρεφορμιστικές αγκυλώσεις. Ο κόσμος δεν θέλει διαχείρηση του συστήματος, θέλει ανατροπή. Ο κόσμος δεν θέλει μια νέα νομενγκλατούρα που θα λειτουργεί μέσω των οφικίων τα οποία θα νέμεται. Θέλει ανθρώπους που δεν θα διστάσουν να κατέβουν στο πεζοδρόμιο, να δώσουν την μάχη από όλα τα μέτωπα, και να μην υπαναχωρούν χάριν συμμαχιών με τα μεγάλα κόμματα. Κοινώς ο κόσμος ζητά ένα μίνιμουμ σοσιαλιστικό πρόγραμμα, τουλάχιστον, το οποίο όμως θα βασίζεται σε δημοκρατικά παρμένες αποφάσεις. Και μπορεί το ΚΚΕ να υστερεί και στα δύο (σταλινισμός και θεωρία τω ν σταδίων γαρ), όμως το ΜΕΡΑ και το ΣΥΡΙΖΑ; Το πρόγραμμα του ΜΕΡΑ έχει καταντήσει ότι πιο δυσνόητο υπάρχει, τουλάχιστον για τον μέσο Έλληνα.

Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε με τα λεγόμενα δεκαπέντε σημεία, τα οποία γενικά είχαν κάποιες από τις αρχές του μίνιμουμ προγράμματος, αλλά από ‘κει και πέρα ανομβρία. Το πολιτικό πρόγραμμα για τις ευρωεκλογές ήταν μια απίστευτη σούπα που δημιουργήθηκε, κυρίως για να εξευμενίσει η Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ (η οποία θεωρούσε μαξιμαλιστικά τα 15 σημεία), η οποία όμως δεν έμεινε ικανοποιημένη και συνέχισε πάραυτα να τορπιλίζει με κάθε ευκαιρία όλες τις προεκλογικές προσπάθειες του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα όμως, μετά τις αποφάσεις Τσίπρα οι ανανεωτικοί φαίνεται να μπαίνουν στο περιθώριο, και οι συνιστώσες φαίνονται να αρχίζουν να έχουν ένα παραπάνω βήμα στη λήψη αποφάσεων για τον ΣΥΡΙΖΑ, από πριν. Και η ιδέα μου είναι ότι μέχρι να περάσει στην αντεπίθεση, αυτή η κλίκα που δεν βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ με καλό μάτι, θα μείνει στο περιθώριο δίνοντας μια ουρανόμεμπτη ευκαιρία σε όλους τους υπόλοιπους να διορθώσουν κάπως τα πράγματα.

Για τον ΛΑΟΣ, το μόν ο που έχω να πω είναι ότι παρά την όλη ρητορία του, και αυτός και η Χρυσή Αυγή παραμένουν κάποια αδύστακτα, ρατσιστικά και λαϊκιστικά δεκανίκια του ελληνικού κεφαλαίου, τα οποία θα κάνουν τα πάντα για να καταπνύξουν την όποια αντίδραση στις ορέξεις του.

Ο κύριος Μάνος πάλι, είναι το κλασσικό δείγμα του φιλελευθέρου που θα ξεχάσει κάθε έννοια δημοκρατιάς και ατομικών δικαιομάτων σε περιόδους κινηματικές. Το είδαμε τον Δεκέμβρη, όταν ζητούσε την επέμβαση του στρατού χάριν τουν επιχειρηματικού κόσμου. Δηλαδή το κόμμα του είναι ο ακραίος νεοφιλελεύθερος υποστηρικτής των επιχειρηματιών, μιας νεοελληνικής εκδοχής των Θατσερικών ιδεών. Υπποστηρικτές και ίσως υποκινητές των επόμενων περιβαλλοντικών και εργασιακών εγκλημάτων, εάν αποκτήσει πολιτική δύναμη.

Ναι οι εκλογές έχουν καταντήσει ρουτίνα σε αυτή τη χώρα, αλλά και πάλι υπάρχει η δυνατότητα ανατροπής. Υπάρχει η αναγκαιότητα της ανατροπής. Και αυτή επιτυγχάνεται με αριστερή ψήφο, με “μαξιμαλιστικά” αιτήματα και αγώνες.