Ανοιχτή επιστολή προς συνάδελφους μεγαλοδημοσιογράφους

Κυρίες, Κύριοι,
Εδώ και δύο χρόνια ακολουθώ το ίδιο επάγγελμα με εσάς. Όπως πολλοί νεαροί ή και γηραιότεροι συνάδελφοι μου, μπήκα σε αυτό το επάγγελμα έχωντας ως κύριο γνώμωνα της επιλογής μου τον αγώνα για αλήθεια και δικαιοσύνη. Ποιό από τα δύο υπηρετείτε εσείς;
Εδώ και χρόνια σας παρακολουθώ να τσαλαπατάτε κάθε έννοια ακεραιότητας και δημοσιογραφικής δεοντολογίας, να σέρνετε στο βούρκο ανθρώπους που το μόνο που έκαναν ήταν να αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο και να ασελγείτε ασυστόλως πάνω στη λογική μας. Ποια δημοσιογραφική δεοντολογία υπαγορεύει ότι πρέπει να καταπίνετε αμάσητα τα ανακοινωθέντα της ΕΛΑΣ χωρίς να διασταυρώνετε πληροφορίες; Ποια δημοσιογραφική ακεραιότητα σας επιτρέπει να ζητάτε το αίμα ανθρώπων που παλεύουν για μια αξιοπρεπή ζωή, όπως κάνατε την τελευταία εβδομάδα; Καμία απολύτως.

Μήπως ο σφιχτός εναγγαλισμός με επιχειρηματικά συμφέροντα και το χάιδεμα των αυτιών της άκρας δεξιάς δηλώνουν αμεριληψία; Η μήπως το μόνο σας κριτήριο είναι το να γατζωθείτε από τις καρέκλες σας και τους υψηλούς σας μισθούς, και όλα τα άλλα τα έχετε γράψει εκεί που δεν πιάνει μελάνι; Σας παρακαλώ διαφωτίστε με, γιατί έχω απορίες ο έρμος.

Απαντήστε κύριοι και κυρίες, γιατί νιώθω πως βιάζετε την λογική μου. Νιώθω πως κάθε φορά που σας βλέπω στα κανάλια δικαιώνονται οι διάφοροι που μας τσουβαλιάζουν ως αλήτες και ρουφιάνους. Κάθε φορά που διαβάζω τα γραφώμενα σας, δεν μπορώ να διώξω την ιδέα ότι όλοι σας είστε « Υπαληλίσκοι φοβιτσιάρηδες, δούλοι παχιοί», όπως έγραφε ο μεγάλος ποιητής Βολφ Μπίρμαν. Σπηλώνετε κύριοι τα ονόματα κάποιων πραγματικών εργατών της ενημέρωσης, κάποιων ανθρώπων που τα έβαλαν με τα πραγματικά θηρία για να πουν την αλήθεια. Δεν γνωρίζω τι ιδέα έχετε για τον εαυτό σας, αλλά δεν φτάνετε όύτε το δαχτυλάκι έναν Bob Woodward, έναν Carl Bernstein, έναν George Orwell, έναν Felix Morrow, έναν Gunther Walraff, έναν John Steinbeck, έναν John Reed, έναν Roberto Savviano, έναν Hunter Thompson.
Πάρτε το χαμπάρι κύριοι, σας έχω ήδη συχαθεί. Και εάν δεν έχετε να δώσετε μια πειστική ερώτηση στα ερωτήματα μου, καλό θα ήταν να αφήσετε εμάς τους έντιμους ανθρώπους που προσπαθούμε να ενημερώσουμε αντικειμενικά τον κόσμο ύσηχους, και να παραδεχτείτε ότι είστε απλά προπαγανδιστές. Γιατί φοβάμαι ότι παρά τα εκατομύρια που κερδίζετε (από που αλήθεια), ο τίτλος του δημοσιογράφου δεν σας αξίζει.

Μονομαχία στο Θερμαϊκό

Η ώρα ήταν προχωρημένη. Ο Θύμιος κοίταξε τον ήλιο που είχε φτάσει στο ψηλότερο σημείο του και τώρα έκαιγε την Θεσσαλονίκη. Η Εγνατία ήταν ένα μάτσο χάλια και αυτός έπρεπε να φτάσει επειγώντος σε έναν ηλεκτρονικό οριζώνα στην Καλαμαριά. Αν δεν τον θέριζε μέσα στην επόμενη μιάμιση ώρα, οι στρατιώτες του δεν θα είχαν τροφή για την επόμενη εβδομάδα και τα πράγματα θα ήταν δύσκολα. Επίσης το να πάρει τον περιφερειακό ήταν εκτός κάθε πραγματικότητας. Πρώτον γιατί οι εχθροί του θα είχαν στήσει σκοπούς σε κάθε διάβαση, και δεν υπήρχε περίπτωση να περάσει απαρατήρητος. Και δεύτερον γιατί όταν είσαι iga-ninja, το παν είναι η εμφάνιση. Και το να σε προσπερνάει το σύμπαν γιατί το καρούλι το chaly που οδηγείς δεν πάει με πάνω από πενήντα την ώρα, μπορεί να σχολιαστεί ποικηλοτρόπως στην διεθνή κοινότητα των ninja. Με λίγα λόγια, ο Θύμιος έπρεπε να τολμήσει το ακατόρθωτο και να διασχήσει την Θεσσαλονίκη, μέσω κέντρου, καβάλα σε ένα μηχανάκι, εν ώρα αιχμής, μέσα σε μιάμιση ώρα. Και ήταν και Τετάρτη.
Ευτυχώς οι ικανότητες του ήταν ένας δυνατός σύμμαχος. Ήξερε να σκαρφαλώνει σε λεωφορεία, να οδηγεί με τετρακάβαλο, να κάνει σούζες, και σταυροβελωνιά, πράγματα απαραίτητα για να επιβιώσεις ως οδηγός στην πόλη. Πέσα από την στολή του βρίσκονταν ένα πανίσχυρο κατάνα, 15 αστεράκια, ένα μπωλ vegetable chow-mein, πέντε γεύματα του σταθμού και ένα ζευγάρι ξυλάκια. Πολύτιμα εργαλεία της δουλειάς δηλαδή. Και είχε μόλις γεμήσει το ντεπόζιτο.
Έβαλε τα μαύρα του γυαλιά και ξεχύθηκε στην Μοναστηρίου σαν σύφωνας μέσα από τα ΚΤΕΛ και άρχησε να την κατεβαίνει. Γρήγορα εμφανίστηκε το πρώτο εμπόδιο. Παππούς με Π που προσπαθούσε να διασχύσει παράνομα τον δρόμο, ενώ ο Θύμιος είχε πιάσει τελική. Δεν πτοήθηκε όμως. Με μεγάλη ταχύτητα έκοψε αριστερά, ανέβηκε στη ράμπα παρακείμενου φορτηγού της Express Service, και την κατάληλη στιγμή, (nanosecond πριν γίνει χαλκομανία στην καμπίνα), έδωσε ένα σάλτο δεξιά, περνώντας ίντσες πάνω από το κεφάλι του συνταξιούχου. Ο παππούς έπαθε καρδιακό, εγκεφαλικό και παρουσίασε σύνδρομο του Touret, αλλά κατά τ΄άλλα έμεινε άθικτος.
Εν τω μεταξύ ο Θύμιος στιγμιαία υπέθεσε πως ο παππούς ήταν κομμάτι των προσπαθειών του προαιώνιου εχθρού, του, του Τrisatanic Karbylator, με στόχο την οργάνωση του. Ο Karbylator επεκτεινώταν επικίνδυνα και ήταν υπερβολικά φιλόδοξος. Μόλις πριν μια βδομάδα είχε αφήσει σώβρακο τον κοινό τους εχθρό, τον Hyperφύαλλους Progressiveman, σε κοινή θέα, σε γνωστό sushi bar της πόλης. Όλα αυτά έκαναν τον Θύμιο να ανησυχεί. Ίσως τώρα να ήταν η σειρά του. Και ο Θύμιος δεν ήθελε να έχει την τύχη των άλλων.
Εν τω μεταξύ ο χρόνος έτρεχε, και ο Θύμιος προχωρούσε ανάμεσα σε αμάξια και φορτηγά. Η κίνηση ήταν πολλύ πυκνή, και μερικές φορές, τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ έκαναν την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη. Κάθε φορά που ένα έκανε στάση, δημιουργούσε την αναπόφευκτη ουρά από αμάξια. Ο πότε προσπέρναγε, και όταν το προσπέρασμα έμοιαζε σαν αυτοκτονία, απλά σκαρφάλωνε στην οροφή και πέρναγε από πάνω.

Με τα πολλά έφτασε στο σταθμό του ΟΣΕ. Ξαφνικά, και ενώ έκανε να περάσει το φανάρι, δύο τζιπ και τέσσερις μηχανές να πλησιάζουν. Έστριψε απότομα αριστερά, μπήκε ανάμεσα στα δύο τζιπ, και ενώ έκανε έναν περίτεχνο ελιγμό ανακάλυψε ότι πίσω από τα τζιπ ερχόταν ένα παλιό αμερικάνικο καμπριολέ, πάνω στο οποίο βρισκόταν ο Karbylator. Και ενώ έκανε και δεύτερη μανούβρα για να αποφύγει και το νέο εμπόδιο, το καμπριολέ με μια κίνηση τετ-α-κε τον έκλεισε. Ξαφνικά ο Θύμιος βρέθηκε εγκλωβισμένος ανάμεσα στα δύο τζιπ, το καμπριολέ, και μια ζαρντινιέρα.
«ΧΑ ΧΑ σε περικύκλωσαμε Θύμιο, είσαι χαμένος από χέρι, τώρα, δεν θα ταίσεις τους στρατιώτες σου, αυτή τη βδομάδα, θα μείνουν από δυνάμεις και θα τους αποδεκατίσω, και τότε εγώ, ο Trisatanic Karbylator θα κάνω ένα ακόμα βήμα για να γίνω ο μεγαλύτερος νίντζα του κόσμου!»
Όμως ο Θύμιος δεν είχε πει ακόμα την τελευταία του λέξη. Με μία κίνηση αστραπή, έβγαλε το κατάνα και έκανε δύο τομές στην ζαρντινιέρα αρκετά μεγάλες για να χωράει και αυτός και ο chalάκι, κόβωντας στην πορεία και δύο εχθρικούς νίντζα, έναν υπάλληλο delivery, έναν δονητή και μια γυναικεία καρδιά στη μέση. Ευθύς όρμησε προς προς την σάλα αναχωρήσεων του σταθμού. Την διέσχυσε με μεγάλη ταχύτητα, και εφτασε στην αποβάθρα νούμερο ένα. Έκανε ένα πήδημα και πέρασε στην απέναντι αποβάθρα, την στιγμή ακριβώς που έφτανε το IC 52 από Αθήνα . Πρόλαβε στοπ τσακ, πράγμα που δεν κατάφεραν οι επόμενοι δύο αναβάτες, παρά το γεγονός ότι είχαν πολλύ πιο δυνατές μηχανές.
Ο Θύμιος άκουσε τον κρότο. Ανακουφίστηκε. «Μετά από αυτό δεν θα ξανακράξω ποτέ τον ΟΣΕ», σκέφτηκε. Εν τω μεταξύ η αποβάθρα τελείωνε και στην διπλανή υπήρχαν δύ μηχανές που τον ακολουθούσαν. Με μια κίνηση έριξε τέσσερα αστεράκια του ninja προς την κατεύθυνση τους. Το ένα χτύπησε την μία στο ντεπόζιτο,, το δεύτερο το χέρι του οδηγού της μηχανής, το τρίτο το μπροστά λάστιχο της δεύτερης μηχανής, και το τέταρτο βρέθηκε καρφωμένο στον τοίχο ανάμεσα σε αγόρι και ένα κορίτσι που χαμουρεύονταν σε ένα παγκάκι. Ο Θύμιος, κατέβασε το μηχανάκι στις ράγες και πάτησε γκάζι
Γρήγορα βρέθηκε στο τέλος των γραμμών. Το μόνο που τον χώριζε από τον αμέσος επόμενο κάθετο της Μοναστηρίου ήταν μια μάντρα από μπετό. Κανένα πρόβλημα. Με μια αστραπιαία κίνηση του κατάνα κομμάτιασε τον τοίχο, κάνωντας καλοκαιρινό και ένα διερχόμενο ταξί και φτιάχνωντας μια ολοκαίνουρια μοϊκάνα στον ταξιτζή. Γρήγορα μπήκε ξανά στην Εγνατία για να συνεχίσει τον δρόμο του. Όμως ανακάλυψε ότι τίποτα δεν κουνιώταν στο δρόμο. Οι αντίπαλοι ninja τον έψαχναν χωρίς να έχουν ιδέα που βρισκόταν. Σιγά σιγά άρχισε να κινείται ανάμεσα στα ακινητοποιημένα οχήματα. Ξαφνικά άκουσε ένα βριχυθμό. Γύρισε και είδε ότι τον είχαν ανακαλύψει, και είχαν αρχίσει να ανυψώνουν με ειδικές αναρτήσεις το αμάξι και τα τζιπ για να τον φτάσουν, ενώ κάμποσοι ninja που ήταν πεζοί τον πλησίαζαν. Ξαναπάτησε γκάζι και άρχισε να σκαρφαλώνει στις σκεπές των διερχόμενων ΙΧ. Φτάνωντας στην διασταύρωση με την Λαγκαδά, είδε ότι για όλα αυτά είχε σπαταλήσει ούτε λίγο όύτε πολύ μία ώρα. Στο επόμενο άνοιγμα έπρεπε να σταματήσει το σκαρφάλωμα , και να βγει σε ανοιχτό δρόμο για να αναπτύξει ταχύτητα. Όμως όλα ήταν ακινητοποιημένα και στους κάθετους δρόμους. Αποφάσησε στο επόμενο άνοιγμα να πάει προς παραλία. Η Νίκης έχει τουλάχιστον τεράστιο πεζοδρόμιο οπότε εκεί μπορούσε να αναπληρώσει τον χαμένο χρόνο. Εν τω μεταξύ τα τζιπ πλησίαζαν όλο και περισσότερο. Φτάνωντας στην Κολόμβου, συνειδητοποίησε ότι μπορούσε να κάνει κάτι για αυτό. Πέταξε 4 αστεράκια στις αναρτήσεις του προπορευόμενου τζιπ και άκουσε τον κρότο που κάνει ένα τέτοιο όχημα όταν κατεδαφίζεται. Έστριψε προς το πεζοδρόμιο, και διώχνωντας όσους πεζούς μπορούσε άνοιξε ξανά το γκάζι. Φτάνωντας στην Αριστοτέλους έιδε τον κενό χώρο που ήθελε, και άρχισε να κατεβάινει προς παραλία. Με μεγάλη ταχύτητα έφτανε στην Τσιμισκή, όταν είδε το δεύτερο τζιπ να τον πλησιάζει. Πέρασε σαν τον χάρο την Τσιμισκή και την λεωφόρο Νίκης, και τελευταία στιγμή πριν πάει για μπανάκι στο Θερμαϊκό, έστριψε αριστερά. Ακούγωντας το πλαφ που έκανε και το δεύτερο τζιπ, αισθάνθηκε μια κάποια ανακούφιση. Σιγά σιγά οι αντίπαλοι λιγόστευαν, και η απόσταση που τον χώριζε από τον ηλεκτρονικό οριζώνα γινόταν μικρότερη. Είχε περίπου μισή ώρα στη διάθεση του, αλλά τα βάσανα τελείωναν. Μόνο λίγα χιλιόμετρα και ο αρχηγός. Σιγά σιγά η κίνηση λιγόστευε. Εν τω μεταξύ ο Karbylator του πέταγε darts τα οποία ο Θύμιος απέφευγε με μαεστρία, και καμιά φορά ανταπέδιδε με αστεράκια, τα οποία όμως αστοχούσαν. Είχαν φτάσει πλέον στου Χαριλάου. Και ξαφνικά το είδε. Ένα τεράστιο γρανιτένιο άγαλμα του Μακάριου , να αιωρείται σε μικρή απόσταση από το έδαφος, και να έρχεται με ταχύτητα προς το μέρος του. Είχε ακούσει για την περίεργη εξαφάνιση του αγάλματος από την Αρχιεπισκοπή της Λευκωσίας, αλλά δεν υποψιαζόταν ότι ο Karbylator είχε αρκετή δύναμη έτσι ώστε να μπορεί να χρησιμοποιεί τόσο δυνατά μάγια ninjutsu. Το καμπριολέ ήταν πολύ κοντά στο chalάκι. Και ενώ ήταν μεταξύ σφύρας και άκμωνος, είδε στα αριστερά του ένα στενό, και έστριψε. Δεν είχε προλάβει όμως να δει το φορτηγό της φάγε που είχε σταματήσει για να παραδώσει γιαούρτια σε παρακείμενο φούρνο. Ετσι ανέβηκε με ταχύτητα στην ανοιχτή καρότσα και προσγειώθηκε φαρδύς πλατύς πάνω σε μια ντάνα από χαρτόκουτα γεμάτα γιαουρτάκια. Μόλις συνήλθε, γύρισε και είδε τον Karbylator σκυμένο από πάνω του. Είχε προλάβει να εκτυναχτεί πριν το άγαλμα πέσει με φόρα πάνω στο όχημα.

«Ήθελα μόνο να σε καθυστερήσω, αλλά φαίνεται ότι ήταν η τυχερή μου μέρα. Είσαι αδύναμος, άξιος της μοίρας σου.» του φώναξε ο Karbylator ενώ ετοιμαζόταν να τον τεμαχίσει με το περίφημο ηλεκτρικό του πριόνι. Ο Θύμιος μάζεψε όση ψυχική ενέργεια του είχε μέινει, για ένα τελευταίο κόλπο. Πόνταρε στην τύχη, αλλά ήταν η τελευταία του ευκαιρία να βγει ζωντανός και να δώσει φαι στους στρατιώτες του. Ξαφνικά 20 κεσεδάκια γιαουρτιού βρέθηκαν να απογειώνονται και να χτυπούν το πρόσωπο του Karbylator. Ο Karbylator, τυφλωμένος από το γιαούρτι, και ζαλισμένος από τα χτυπήματα παραπατούσε. Ο Θύμιος άδραξε την ευκαιρία, και του έριξε μια δυνατή κλωτσιά στα αρχίδια. Ο Karbylator διπλώθηκε στα δυο, και οι λεπίδες του πριονιού άρχησαν να μπήγονται στη σάρκα του. Σ ε δευτερόλεπτα είχε πεθάνει. Ο Θύμιος μάζεψε το χτυπημένο , και λεκιασμένο από αίμα και γιαούρτι κορμί του, και σηκώθηκε αργά αργά. Μπήκε σε ένα διερχόμενο ταξί, έδιωξε τον οδηγό, και άρχισε να οδηγεί μανιασμένα προς το διαμέρισμα στην Καλαμαριά. Έφτασε κυριολεκτικά στο παρά πέντε, και στο παρά ένα (δευτερόλεπτο), είχε καθίσει μπροστά στην οθώνη, συνδεθεί με τον ηλεκτρωνικό οριζώνα και θερίσει..... Αφού είχε εξασφαλίσει την τροφή των στρατιωτών του καθησε και αναλογίστηκε τα λόγια του σεβάσμιου δάσκαλου του...

«Ο δρόμος του ninja προς το μεγαλείο, είναι στρωμένος με κακουχίες, βάσανα, αίμα και πολύ γιαούρτι».

Δεν πληρώνω

εν πληρώνω!» Χτίζουμε επιτροπές παντού!
Κατηγορία: Κοινωνία-Πολιτική

Προκήρυξη του "Ξ"


Πάνω από 1 εκατομμύριο πέρασαν τα διόδια χωρίς να πληρώσουν! Αυτό αναγκάζεται να παραδεχτεί η εφημερίδα Καθημερινή (3/1/10) ενώ ο Σκάι, αναγνωρίζει ότι το ποσοστό που αρνείται να πληρώσει φτάνει και το 60% σε κάποιες περιπτώσεις. Οι εταιρείες των αυτοκινητοδρόμων παρακολουθούν αδύναμες – στην πραγματικότητα – να παρέμβουν.

Δεν είναι μόνο τα διόδια. Οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας και ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι στο Μετρό, σε διάφορες φάσεις έστειλαν αντιπροσωπείες μπροστά στα μηχανάκια ακύρωσης καλώντας τον κόσμο να μην ακυρώνει τα εισιτήριά του. Στη Θεσσαλονίκη οι επιτροπές ενάντια στις αυξήσεις στα λεωφορεία της πόλης (ΟΑΣΘ) έχουν ήδη ξεκινήσει μια δυναμική εκστρατεία με τεράστια ανταπόκριση από το κοινό.

Το κίνημα εξαπλώνεται
Το κίνημα εξαπλώνεται και είναι η απάντηση της κοινωνίας, από τα κάτω, καθώς οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος ουσιαστικά αρνήθηκαν στη διάρκεια του 2010 να δώσουν τη μάχη για την ανατροπή των πολιτικών της κυβέρνησης.

Αυτό το κίνημα μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω, μπορεί να αναγκάσει την κυβέρνηση σε μαζική αναδίπλωση, μπορεί ακόμα, στην επέκταση και τη δυναμική του, να προκαλέσει την πτώση της. Αυτό το κίνημα μπορεί να επιβάλει ακόμα και την άρνηση αποπληρωμής του δημόσιου χρέους στους Έλληνες και ξένους τραπεζίτες, παρότι κανένα μαζικό κόμμα της αριστεράς δεν προβάλλει (σήμερα) αυτή τη θέση.

Το καθήκον όλων όσων δεν θέλουν να υποταχτούν, όλων όσων θέλουν να παλέψουν ενάντια στους γκάγκστερ που μας πίνουν το αίμα, είναι η βαθιά εμπλοκή σ’ αυτό το κίνημα, η διεύρυνσή και το «χτίσιμό» του.

Οι εταιρείες και το κράτος θα αντιδράσουν
Η διάθεση του κόσμου «να μην πληρώσει» δεν είναι κάτι που μπορεί να λειτουργήσει και να είναι αποτελεσματικό πάνω σε ατομικό και μόνο επίπεδο. Μόνο η ύπαρξη κινήματος μπορεί να ενθαρρύνει τον/την οποιοδήποτε οδηγό να παραμερίσει τη μπάρα των διοδίων – διαφορετικά οι εταιρείες με το κράτος και τα δικαστήρια θα βρουν τρόπο να τον/την φοβίσουν.

Αυτό απαιτεί τη συστηματική παρέμβαση των επιτροπών για τα διόδια, χτίσιμο τους σε κάθε πόλη ή κοινότητα που είναι κοντά σε διόδια, τη μαζικοποίησή τους ώστε να υπάρχει πολύς κόσμος που να κρατά σε πολλές βάρδιες ανοιχτά τα διόδια.

Ασφαλώς το κράτος θα αντιδράσει. Το ερώτημα όμως είναι τι μπορεί να κάνει; Θα διευκολύνει στις εταιρείες να «επιβάλουν πρόστιμα» σ’ όσους περάσουν χωρίς να πληρώσουν; Ασφαλώς. Κι όταν 1 εκατ άτομα αρνηθούν να πληρώσουν τα πρόστιμα, τότε, τι θα κάνουν; Θα τους πάνε στα δικαστήρια; Πρακτικά, αυτό είναι αδύνατο. Ακόμα όμως κι αν ήταν δυνατό, όταν αυτός ο κόσμος αρνηθεί να αποδεχτεί τις αποφάσεις των δικαστηρίων τι θα κάνουν;

Η πραγματικότητα είναι πως αυτό το κίνημα, στο βαθμό που αναπτυχθεί και μαζικοποιηθεί παραπέρα δεν μπορεί να νικηθεί! Κι υπάρχουν αρκετά διεθνή παραδείγματα που το αποδεικνύουν. Το πιο μεγάλο από όλα, ιστορικά, είναι το κίνημα ενάντια στον κεφαλικό φόρο (Πολ Ταξ) της Θάτσερ στη Βρετανία. Τότε, τα δικαστήρια χρησιμοποιήθηκαν και έστειλαν στη φυλακή αγωνιστές του κινήματος, όμως τελικά 18 εκ Βρετανών αρνήθηκαν να πληρώσουν το φόρο - και η Θάτσερ έπεσε!

Αστικές συγκοινωνίες
Οι ίδιες δυνατότητες ισχύουν στις αστικές συγκοινωνίες. Αναφέραμε τα παραδείγματα στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη που δείχνουν πως και σ’ αυτό το χώρο αναπτύσσεται ένα μεγάλο κίνημα άρνησης πληρωμής.

Αυτό το κίνημα είναι ακόμη στην αρχή του. Αλλά μπορεί να αποκτήσει μεγάλη δυναμική, αντίστοιχη αλλά και μεγαλύτερη απ’ ότι το κίνημα για τα διόδια γιατί αφορά ένα πολύ μεγαλύτερο αριθμό ατόμων!

Σε κάθε πόλη, κάθε δήμο, κάθε συνοικία/γειτονιά, χρειάζεται το χτίσιμο επιτροπών που να παρεμβαίνουν στα ΜΜΜ και να καλούν τον κόσμο να μην πληρώνει.

Ομάδες νεολαίας, κατοίκων, συνταξιούχων, γυναικών, ομάδες όλων των ειδών, μπορούν να πάρουν την πρωτοβουλία, να φτιάξουν επιτροπές, να μπαίνουν στα λεωφορεία ή το Μετρό και να καλούν τον κόσμο να μην πληρώνει. Θα έχουν τη συμπαράσταση όχι μόνο του επιβατικού κοινού και της πλειοψηφίας των εργαζομένων στα ΜΜΜ. Οι ελεγκτές δεν μπορούν να κάνουν τίποτα όταν η επιτροπή είναι παρούσα με 5 - 6 ή περισσότερα άτομα! Όπου έτυχε να συναντηθούν με επιτροπές οι ελεγκτές ήταν απολογητικοί – ούτε κατά διάνοια να επιχειρήσουν να επιβάλουν πρόστιμα!

Νερό, ρεύμα, τράπεζες, χρέος
Η εδραίωση τέτοιων επιτροπών σε πολλές γειτονιές, θα δώσει τη δυνατότητα, σε επόμενη φάση, να επεκταθεί αυτό το κίνημα στους λογαριασμούς της ΕΥΔΑΠ (ΕΥΑΘ κοκ) καθώς και στους λογαριασμούς της ΔΕΗ, για να αντιμετωπιστούν οι παρανοϊκές (πέρα από τις δυνατότητες των νοικοκυριών) αυξήσεις των κυβερνώντων.

«Μα θα κόψουν το νερό και το ρεύμα» είναι ο δισταγμός που θα ακουστεί από πολλούς. Η απάντηση σ’ αυτό είναι ότι αν θα μπορέσουν να κάνουν κάτι τέτοιο εξαρτάται από την έκταση του κινήματος. Καμιά κυβέρνηση (καμιά!) δεν μπορεί να κόψει την παροχή νερού ή ρεύματος σε 1 εκατομμύριο καταναλωτές! Γιατί ξέρει ότι την επόμενη μέρα θα έχει 1 εκατ κόσμο στο δρόμο!

Στην εξέλιξή του ένα μαζικό κίνημα «δεν πληρώνω» θα θέσει αποφασιστικά το ζήτημα της πάλης ενάντια στις κατασχέσεις των περιουσιών των συμπολιτών μας που δεν μπορούν να ξοφλήσουν τα στεγαστικά, αγροτικά και άλλα δάνεια, σαν αποτέλεσμα της κάθετης πτώσης του εισοδήματός τους. Και τελικά αναπόφευκτα θα τεθεί το θέμα του δημόσιου χρέους. Γιατί στο τέλος-τέλος αντιμετωπίζουμε όλη αυτή τη βαρβαρότητα στο όνομα της αποπληρωμής του δημόσιου χρέους στους Έλληνες, Γερμανούς, Γάλλους, κλπ τραπεζίτες. Είτε οι τραπεζίτες θα πάρουν πίσω τα τοκογλυφικά τους δάνεια, είτε οι εργαζόμενοι θα πάρουν τους μισθούς και τις συντάξεις τους. Για κάθε εργαζόμενο το δίλημμα αυτό, απλά δεν πρέπει να υπάρχει.

Επιτροπές «Δεν Πληρώνω»
Οι επιτροπές για τα διόδια και τις συγκοινωνίες, μπορούν να γίνουν εκατοντάδες μέσα στην επόμενη περίοδο. Καθήκον όλων των αγωνιστών της βάσης είναι η μάχη για το χτίσιμο και τη διεύρυνσή τους.

Όλες αυτές οι επιτροπές πρέπει να έχουν την δική τους αυτονομία, στο δικό τους χώρο. Απαιτείται η απουσία κάθε είδους καπελώματος από οποιαδήποτε οργάνωση της αριστεράς, απαιτείται δημοκρατία στη λειτουργία τους ώστε ο κόσμος να νοιώθει πως μπορεί να έχει λόγο και συμμετοχή στις αποφάσεις και όχι σαν νεροκουβαλητής οποιουδήποτε κόμματος ή «προσωπικότητας». Η δημοκρατία είναι στοιχειώδης και απαραίτητος όρος για την ανάπτυξη ενός μαζικού κινήματος, ειδικά όταν αυτό καλείται να ξεπεράσει τις παραδοσιακές ηγεσίες και μηχανισμούς!

Αυτές οι επιτροπές μπορούν να συνδεθούν σε ένα πανελλαδικό δίκτυο κάτω από ένα όνομα-ομπρέλα όπως το Δεν Πληρώνω. Μπορούν να αποτελέσουν ένα πραγματικά μαζικό κίνημα, που να διαπερνά κόμματα και οργανώσεις και να έχει όλη τη ζωντάνια του λαϊκού, εργατικού, νεολαιίστικου κινήματος.

Αριστερά – καθήκοντα
Πρόκειται για μια εξαιρετική ευκαιρία για την αριστερά να δρομολογήσει τις μεγάλες ανατροπές για τις οποίες πάντα μιλά. Για να γίνει αυτό απαιτείται, η αποφασιστική εμπλοκή της, κινητοποίηση των δυνάμεών της παντού, ενωτική λειτουργία και σεβασμός της δημοκρατίας του κινήματος, χωρίς καπελώματα.

Η σημερινή εικόνα της αριστεράς κάθε άλλο παρά αισιοδοξία δημιουργεί. Η ηγεσία του ΚΚΕ είναι δεδομένο ότι θα αρνηθεί την ενωτική πάλη με την υπόλοιπη αριστερά. Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει σε κρίση λόγω των αντιφάσεων που τον χαρακτηρίζουν. Έντονες αντιθέσεις υπάρχουν και στο εσωτερικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Την ίδια στιγμή όμως αναπτύσσονται ισχυρές τάσεις ενότητας από τα κάτω. Είναι σίγουρο ότι μεγάλα τμήματα της κοινωνικής βάσης του ΚΚΕ θα στηρίξουν και θα συμμετέχουν στο κίνημα αυτό. Και είναι επίσης ξεκάθαρο πώς μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ οι πιο υγιείς δυνάμεις θα βρεθούν μαζί στη μάχη αυτή, μαζί με άλλες οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και ανένταχτο κόσμο.

Οι διεργασίες που αναπτύσσονται στην κοινωνία είναι καταλυτικές. Μπορούν να δώσουν μια νέα προοπτική για το μαζικό κίνημα. Μπορούν να λειτουργήσουν καταλυτικά για μια «άλλη αριστερά» μακριά από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος και τα όρια που χαρακτηρίζουν τις σημερινές ηγεσίες. Αυτή τη μάχη θα δώσει το «Ξ», μαζί με τα περισσότερο υγιή κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, μαζί, πάνω απ’ όλα, με τις εκατοντάδες και χιλιάδες των εργαζομένων και νέων που αναζητούν τρόπους μαχητικής και αποτελεσματικής αντίστασης στους τραπεζίτες, τους βιομήχανους, την ΕΕ, το ΔΝΤ και τους άλλους φίλους του Πάγκαλου και του πρωθυπουργού.



Ξεκίνημα
11.1.2011