ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΙΡΑΝ

ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΙΡΑΝ

1) Η στάση του Τσάνες και σημαντικού κομματιού της αριστεράς που βασίζεται στην αρχή του “πας αντιαμερικάνος φίλος μου” είναι κατάπτυστη και κοντόφθαλμη μέχρι αηδίας. Το “ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου δεν ισχύει πάντα. Ρωτήστε τους Ιρανούς αριστερούς, και κυρίως όσους ήταν στο Κομμουνιστικό Κόμμα επί Χομεϊνί.
2) Η εξέγερση του λαού του Ιράν έχει πραγματικά ψαρακτηριστικά λαϊκής εξέγερσης, ανεφαιρέτως του ποιός φαίνεται να είναι ο ηγέτης της. Τώρα το εάν οι μουλάδες θα αντικατασταθούν από ένα τσιράκι της CIA ή κάποιον πραγματικά προοδευτικό άνθρωπο(και γιατί όχι σοσιαλιστή) είναι ένα θέμα που θα πρέπει να εξεταστεί από τα κάτω, και κυρίως από τους ίδιους τους ανθρώπους που έχουν βγει στους δρόμους του Ιράν.
3) Οι μουλάδες και το καθεστώς τους είναι από τα πιο αναχρονιστικά καθεστώτα πυο υπάρχουν. Αλλά αυτό γίνεται παντού όπου υπάρχει ανάμειξη της θρησκείας στα του κράτους.
4) Το γεγονός ότι ο Μουσαβί αντιπολιτεύεται τους μουλάδες, δεν αλλάζει ποσώς το παρελθόν του, ως γέννημα θρέμα αυτής της κλίκας. Το γεγονός επίσης ότι σπρώχνεται από τους Αμερικάνους και τους Άγγλους κάνει υις προθέσεις του εξ’ίσου ύποπτες. Ιδίως όταν ξέρεις ότι οι Αμερικάνοι δεν θα δυστάσουν να υποστηρίξουν ένα θεοκρατικό καθεστώς, αρκεί να είναι ένα “δικό τους” θεοκρατικό καθεστώς, σαν την Σαουδική Αραβία. Επιπλεόν ας μην ξεχνάμε ότι δύο από τα αγαπημένα παιδιά των Αμερικάνων στην περιοχή υπήρξαν ο Σαντάμ και ο Σάχης Ρεζά Παχλεβί, γνωστοί φιλάνθρωποι, δημοκράτες και υπέρμαχοι των ανθρώπινων δικαιομάτων τον καιρό που ήταν στα ντουζένια τους.
5) Όσο ενοχλητική είναι η υσηχία της αριστεράς για το θέμα, άλλο τόσο υποκριτική είναι η φλυαρία των πιο πολλών Δυτικών ΜΜΕ σε σχέση με το θέμα. Δυστυχώς έχουμε δει και τους δικούς σας πάτρονους της δημοκρατίας....