Εξάρχεια 2009

Εξάρχεια 2009, η γειτονιά έχει καταληφθεί από σιδερόφρακτες λεγεώνες πραιτώρων, οι οποίες αν και είχαν κάνει την εμφάνιση τους από την εποχή της προηγούμενης κυβέρνησης, τώρα παραμένουν κατ’ εντολήν του “Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη”, για να μας προστατεύσουν από “επικίνδυνους” για την δημοκρατία δεκαπεντάχρονους και μετανάστες.

Ίσως και για να μπορεί να κάνει βόλτες στα Εξάρχεια άνετα ο Μπουμπούκος, χωρίς να φοβάται τον βομβαρδισμό του από πάσης φύσεως βλήματα (βλέπε πλαστικά ποτήρια του φραπέ, μπουκαλάκια του νερού).

Και εμείς οι υπόλοιποι, να προσπαθούμε να ανταλλάξουμε μια κουβέντα πολιτική, ίσως και λίγο πιο περίεργη υπό το άγρυπνο βλέμμα του ένστολου κτήνους, το οποίο ωσάν το μπάσκινα από παλιά ελληνική γωνία περιμένει κάπου στη γωνία να κάνουμε κάτι που ίσως να του φαινόταν ύποπτο (όπως ας πούμε παρουσίαση βιβλίου στου “Φλωρά”), για να μας μπουζουριάσει.

Η κατάσταση έχει ένα άρωμα από παλιά (βλέπε Δεκέμβρη, Χούντα, Κατοχή), και μια όψη που μυρίζει προπαγάνδα, παραπλάνηση.

Γιατί με την κρίση που μας τρώει, κάθε κυβέρνηση θέλει να στρέψει την προσοχή του πόπολου αλλού, μην γίνει καμιά επανάσταση.

Και συνήθως ο ιδανικός στόχος για αυτό αποτελεί ο διαφορετικός, ο ασυμβίβαστος, ο σκεπτόμενος.

Και δυστυχώς τα Εξάρχεια είναι γεμάτα από όλους αυτούς, εν αντιθέσει με καθωσπρέπει γειτονιές, όπως για παράδειγμα το Κωλονάκι.

Οπότε το θέμα γίνεται η επιστροφή της περιοχής στην “νομιμότητα”.

Γιατί αυτό ζητούν οι ταγοί της lifestyle δημοκρατίας μας, μέσα από υπουργικά γραφεία και τηλεπτικά δελτία των οχτώ.

Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι ενημερωνόμαστε αντικειμενικά από μεγαλοεπιχειρηματίες μας, και τα τηλεοπτικά τους κανάλια.

Οι οπίοι είναι μέσα στους κυρίως υπεύθυνους της κατάντιας μας.

Τελικά το μόνο που λείπει από όλη τη συνταγή, μπας και δέσει το γλυκό είναι ο Αρκουδέας