Το globaltravellersuncensored πάει....Βουκώλο

Βουκώλος νο 5 στο voukwlos.blogspot.com

electioneering mood

Οι εκλογές πλησιάζουν επικίνδυνα. Το ίδιο και το ενδεχόμενο μιας νέας και ισχυρής, κοινοβουλευτικά κυβέρνησης. Πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν πολλές πιθανότητες να δούμε ότι πιο επικίνδυνο έχει φανταστεί είτε ο Orwell είτε κάποιος θιασώτης του κεφαλαίου να εφαρμόζεται από τη νέα κυβέρνηση.

Το θέμα δεν είναι το ποιός θα κερδίσει τις εκλογές φέτος, αλλά το ποιές πολιτικές και λογικές θα πρυτανεύσουν στη νέα κυβέρνηση, και εάν πρυτανεύσουν αυτές που δεν είναι σύμφωνες με το λαϊκό συμφέρον, το για πόσο θα διαρκέσει αυτή η κυβέρνηση.

Από τα εν τη τηλεμαχία λεγόμενα, αυτό που φαίνεται να διαφεντεύει τόσο την κυβέρνηση όσο και την αξιωματική αντιπολίτευση είναι μια λογική του νόμου και της τάξης, με κάποιες ελάχιστες αλλαγές με σκοπό την ανακούφηση των λαϊκών στρωμάτων, οι οποίες μοιάζουν με ψίχουλα μπροστά στην επερχόμενη λιτότητα την οποία ευαγγελίζονται και οι μεν και οι δε. Δηλαδή, κοινώς, προβλέπονται μαύρες ημέρες, μιας και και οι δύο πολιτικοί αντίπαλοι δεν παρουσιάζουν ουσιαστικές αλλαγές στα μεταξύ τους προγράμματα διακυβέρνησης, στο όνομα μιας πολιτικής που να κυνηγά εφικτούς στόχους.

Το θέμα είναι ότι το κυνήγι του εφικτού μας έχει οδηγήσει εδώ, μιας και οι κυβερνήσεις θεωρούν εφικτό στόχο το να δίνουν γη και ύδωρ σε επιχειρήματίες τύπου Λαναρά για να “σώσουν” θέσεις εργασίας, παρά να κρατικοποιούν τις αντίστοιχες επιχειρήσεις χωρίς να πληρώνουν φράγκο. Αυτό λοιπόν που πρέπει να γίνει, είναι να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και το ενδεχόμενο του “ανέφικτου” και της “ουτοπίας”. Γιατί, τελικά, οι “ανέφικτες” και οι “ουτοπικές” λύσεις, μάλλον είναι και οι πιο λογικές, και μπορούν να γίνουν εφαρμόσιμες εάν κάποιος έχει τα κώτσια για να τις εφαρμώσει. Και αυτό είναι στο χέρι μας.

Έτσι, από την πέμπτη Οκτωβρίου, είτε έχουμε Κωστάκη στο τιμόνι, είτε έχουμε Γιωργάκη στο τιμόνι, πρέπει να βγούμε στο δρόμο και να αρχίσουμε τους αγώνες. Γιατί, το να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα μας είναι στο χέρι μας, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων. Αρκεί να το πάρουμε απόφαση ότι μια απλή εναλλαγή στην εξουσία δεν φέρνει την άνοιξη

Πατάτε; Οχι Κασσέται! Στόχοι για την ζωή μετά τον στρατό

Να αγοράσω ένα Datsun με δύο τόνους πατάτες.
Να δουλέψω στο ράδιο-Μπλάκμαν κάνοντας εκπομπή με βλακ-metal.
Να μάθω επιτέλους χασαποσέρβικο
Να κάνω ένα μήνα διακοπές στη Σιβηρία
Να μάθω μπάλα στο Λουκά Βύντρα
Να βγάλω πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Δημήτρη Πουλικάκο
Να πείσω την ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ να μπει στο ΠΑΣΟΚ
Να μάθω επιτέλους Σουαχίλι
Να γίνω πολίτης της Τζαμάικα
Να κάνω τον Γιουσέην Μπολτ να φάει τη σκόνη μου
Να σπάσω το ρεκόρ Guiness στο κόλλημα μπρικιών.
Να ασπρίσω τον George Clinton και να μαυρίσω τον Bill Clinton.
Να χαρίσω ένα όσκαρ στον Κώστα Τσάκωνα και ένα lifetime achievement award στον Γκουσγκούνη.
Να γίνει ο Γιώργος Γεωργίου ο νέος ιδιοκτήτης του Απόλλωνα Αθηνών και ο Αλέφαντος προπονητής του Ολυμπιακού.
Να γίνει ο Πανίκας Ψωμιάδης πρόεδρος του Απόλλωνα Καλαμαριάς.
Να μετονομάσω τον Μετροπόντικα του μετρό της Θεσσαλονίκης σε “Πανίκας Ψωμιάδης”
Να γίνω εραστής της Carla Bruni

Καημένε Ned

“Κακόμοιρο αγοράκι από το Leith, ξόδεψες όλα τα λεφτά σου στη ζα και τις πουτάνες ε; Live fast die last ε; Πως θα τα βγάλεις πέρα πιά; Ξέρεις ότι έτσι και συνεχίσει η κατάσταση θα βρεθείς με τσιμεντένια παπούτσια, να πέρνεις υπνάκο παρέα με τα ψάρια ε; Και αυτό εάν δεν επαναληφτεί το χτεσινό κόλπο, ή δε σου κάνει αλχημείες ο dealer. Μαλάκα!”

Η φωνή της συνείδησης μου είχε μόλις αρχίσει να ουρλιάζει. Σιγά σιγά ξεκίναγα να επανέρχομαι από τη μαστούρα του χτες. Γαμώτο. Πάλι άφραγκος. Δεν θα έχω να φαω για αρκετές μέρες, και θα γίνω σαν τα παιδάκια της Αιθιοπίας εάν συνεχίσω έτσι. Ένας μαλάκας εθισμένος στην πρέζα σαν τη μισή μου γειτονιά. Γαμώτο κάτι πρέπει να κάνω για αυτό. Κάπως πρέπει να μπω σε μια σειρά. Αποτοξίνωση τώρα! Ήρθα στο Dundee για να μορφωθώ, να γiνω άνθρωπος και κατέληξα πρεζάκιας. Το πως τα έχω βγάλει πέρα είναι ένα ζήτημα, αλλά δεν μπορώ άλλο πια. Ιδίως μετά το τελευταίο. Είπαμε ο εθισμός στη σπίντα και τα πληρωμένα γκομενάκια ήρθε αφού με παράτησε η μαλάκω η Tracey. Αλλά δεν μπορώ να πεθάνω για τη μαλάκω. Ήδη παραλίγο να αποδιμήσω εις κύριον τρεις φορές και δεν με πέρνει άλλο να κάνω μαλακίες. Σήμερα σχεδόν έπαθα ανακοπή, έμεινα εντελώς σέκος για αρκετή ώρα, έπρεπε οι γιατροί να μου κάνουν Κ.Α.Ρ.Π.Α για να ξαναβρώ αισθήσεις και αναπνοή. Ξύπνησα στο νοσοκομείο σήμερα το πρωί και ρώτησα κατευθείαν πως μπορώ να αποτοξινωθώ στα γρήγορα από τη ζα. Η καρδιά μου δεν αντέχει άλλη, είμαι 23 και έχω καρδιά πενηντάρη, ετοιμόροπη. Και είμαι και άφραγκος. Οπότε…πρέπει να βρω έναν τρόπο να ζήσω. Να αλλάξω ζωή. Πρέπει να μπω στο πρόγραμμα. Μπαίνει μια νοσοκόμα και την ρωτάω τι πρέπει να κάνω για να μπω στο πρόγραμμα. Μου δίνει ένα ερωτηματολόγιο που πρέπει να απαντήσω και ένα χαρτί για να υπογράψω. Με βάζουν σε λίστα αναμονής. Γαμώτο έξι μήνες περίμενε για να ξεκινήσω……
Δυσκολεύομαι να σκεφτώ πως θα περάσουν αυτοί οι έξι μήνες. Για όλο αυτό το διάστημα θα πρέπει να ζήσω κάθε μέρα με το δίλλημα πόνος-πρέζα. Έξι μήνες μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, που θα είναι θαύμα εάν θα επιζήσω. Φοβάμαι εάν θα επαναλάβω την σημερινή μαλακία, και εάν η επόμενη φορά θα είναι και η μοιραία. Μια φορά κάνεις το λάθος, και δεν διορθώνεται. Γυρνάω σπίτι. Αύριο θα είναι άλλη μια μέρα, με καταχρήσεις και ότι άλλο προκύψει.

Έξι μήνες μετά , ένα ράκος και μισό, περνάω την πόρτα της κλινικής. Δεν με αναγνωρίζω πια. Έχω χάσει 15 κιλά, και μετα βίας μπορώ να περπατήσω. Με κλείνουν σε ένα δωμάτιο, δεμένο, επί 10 μέρες. Πονάω παντού, και ένα αίσθημα αναγούλας με κυριεύει, ενώ αδυνατώ να κοιμηθώ. Βλέπω συνεχώς παραισθήσεις, και αισθάνομαι σαν να έχω βυθιστεί σε ένα αηδιαστικό πράγμα που με πνίγει. Ξερνάω συνέχεια. ΣΥ-ΝΕ –ΧΕΙ-Α. Μέσα όμως από αυτό το αηδιαστικό πράγμα μπορούσα να διακρίνω βέβαια ψήγματα από όσα γίνονταν γύρω μου. Τους γιατρούς που με ελέγχουν, τους ψυχολόγους που με ρωτάνε για το πω;ς αισθάνομαι και προσπαθούν να με ηρεμήσουν, τους βοηθούς τους, τους άλλους που μένουν στην κλινική και έρχονται να μου πουν κάνα δυο λογάκια για να με εμψυχώσουν. Και ξαφνικά κάπoυ στις δέκα μέρες το σώμα μου έχει αποβάλει κάθε ανάγκη για πρέζα. Τώρα ξεκινάνε όμως τα δύσκολα. Πρέπει να απεξαρτηθώ ψυχολογικά, να ξεκόψω από εκεί. Και αυτή είναι η πιο δύσκολη δουλειά. Δηλαδή να μάθω να μην σκέφτομαι τα ναρκωτικά σαν λύση ή ξέσπασμα για τα όποια προβλήματα μου, αλλά να βρω κάποιους άλλους τρόπους να ξεσπάω. Να μην πηγαίνει το μυαλό μου εκεί. Και αυτό με δυσκολεύει. Καημένε Ned Ferguson. Τι σου μέλει να αντιμετοπίσεις. Όλες οι άσχημες προκλήσεις έιναι ακόμη μπροστά σου.

Οι πρώτες μέρες περνάνε σχετικά εύκολα. Γνωρίζω και άλλο κόσμο που πέρασε από την ίδια φάση μ’εμένα , κάνω φίλους. Ακούω πολλή μουσική. Δοκιμάζω να ζωγραφίσω αλλά δεν πιάνει. Και διαβάζω για το πανεπιστήμιο μου.Πηγαίνω συνέχεια στις συναντήσεις του γκρουπ για την ψυχοθεραπεία. Μιλάω με κόσμο. Και προετοιμάζομαι για να βγω στον ξενώνα. Τότε είναι που θα δυσκολέψουν τα πράγματα.

Ο ξενώνας είναι μια άλλη ιστορία. Μένω εκεί εδώ και ένα χρόνο περίπου. Περνάω δύο εξεταστικές, διαβάζω του σκοτωμού και τα καταφέρνω να περάσω όλα τα μαθήματα. Όλα μπαίνουν σε μια σειρά και πλησιάζω κοντά στο πτυχείο. Βλέπω την πρόοδο των φίλων μου. Άλλοι την ξαναπέφτουν στην πρέζα, άλλοι καθαρίζουν. Άλλοι έχουν τις πρώτες επιτυχίες και άλλους τους καταπίνει η σκληρή πραγματικότητα. Και παλεύω. “Μαλάκα Ned Ferguson! Παραλίγο να σε φάει μια ερωτική απογοήτευση ενώ είχες επιζήσει του Leith. Έχε χάρη όμως μπαγάσα που ξύπνησες όσο ήταν ακόμη καιρός”. Η ίδια φωνούλα και πάλι.

Αχνοακούω όμως και μια άλλη που ζητά τη μαστούρα…Αλλά έχω κλήσει την πόρτα πια….Γιατί εθίστικα σε κάτι άλλο… Τη νέα μου σχέση, που δεν έχει σχέση με τις παλιές κακές παρέες….Nice?

ΕΚΛΟΓΕΣ 2009-ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Η ανακοίνωση ότι έχουμε εκ νέου εκλογές, μπορώ να πω ότι ούτε με ενθουσίασε, ούτε με αιφνιδίασε. Ήταν μια αναμενόμενη κίνηση, μιας και δεν διαφαίνεται άλλη έξοδος από το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Δεν με ενθουσίασε η ανακοίνωση αυτή.
Και ο λόγος είναι γιατί από τα όσα φαίνονται, ο κόσμος βλέπει ότι οι δυο βασικές επιλογές που έχει είναι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.
Μέγα λάθος, μ ιας και η διαφορά είναι μόνο στο χρώμα. Το ΠΑΣΟΚ ευαγγελίζεται την ίδια ουσιαστικά πολιτική με την ΝΔ, και μάλιστα ενίωτε υιοθετεί με την ίδια ευκολία και τα ιδεολογήματα του ΛΑΟΣ. Δηλαδή, μια σειρά από ιδέες οι οποίες ξεπερνούν τα όρια του φλερτ με την άκρα δεξιά, και φτάνουν στα όρια της ιδεολογικής ταύτισης. Το ΠΑΣΟΚ, αδυνατώντας να προωθήσει ουσιαστικές λύσεις, κάνει ένα ιδεολογικό άλμα το οποίο είναι δυνατό μόνο για σοσιαλδημοκράτες. Υοθετεί ιδέες άκρως ρατσιστικές οι οποίες συνήθως απομακρύνουν τον κόσμο από τον πυρήνα των προβλημάτων του, δηλαδή το γεγονός ότι 10-15 οικογένειες ελέγχουν τη χώρα. Και βέβαια πως να πείσεις τον απλό Έλληνα ότι, λ.χ. για την ανεργία στη Νάουσα φταίει ο Λαναράς και όχι ο μετανάστης από το Πακιστάν. Και βέβαια πίσω από όλη αυτή την ρητορεία κρύβονται μια σειρά από άλλα “καλά” μαντάτα, όπως ιδιωτικοποιήσεις, λιτότητα, φοροαπαλλαγές για τους μεγαλοεπενδητές, κίνιτρα στους μεγαλοκαρχαρίες, ελαστικότερες εργασιακές σχέσεις, παιρετέρω απο ρρύθμιση της παιδείας, περισσότερη καταστολή. Τα ίδια Παντελάκη μου ταίδια Παντελή μου. Η πολιτική της ΝΔ απλά θα αποκτήσει ένα πράσινο πρόσιμο.

Υπάρχει λύση.

Και αυτή είναι να πάψουμε να σκεφτόμαστε πολιτικά με τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε. Η πολιτική μας λειτουργία πρέπει να αναδιοργανωθεί και να αρχίσουμε να εργαζόμαστε πολιτικά ενάντια στα κόμματα τα οποία τάσσονται υπέρ της όποιας αειφόρου ανάπτυξης. Ο κόσμος πρέπει να επιλέξει και πάλι αριστερά. Όχι γιατί η αριστερά αποτελείται από αλτρουιστές ανθρώπους, αλλά γιατί η αριστερά έχει την δυνατότητα να προσφέρει πολιτικές λύσεις.

Και εδώ βρίσκονται οι τακτικές και πολιτικές ευθύνες της αριστεράς, εάν η αριστερά θέλει να πρωταγωνιστήσει στο παιχνίδι. Η αριστερά πρέπει να αρθρώσει έναν λόγο καθαρό, κατανοητό, μακρυά από τις όποιες σταλινικές η ρεφορμιστικές αγκυλώσεις. Ο κόσμος δεν θέλει διαχείρηση του συστήματος, θέλει ανατροπή. Ο κόσμος δεν θέλει μια νέα νομενγκλατούρα που θα λειτουργεί μέσω των οφικίων τα οποία θα νέμεται. Θέλει ανθρώπους που δεν θα διστάσουν να κατέβουν στο πεζοδρόμιο, να δώσουν την μάχη από όλα τα μέτωπα, και να μην υπαναχωρούν χάριν συμμαχιών με τα μεγάλα κόμματα. Κοινώς ο κόσμος ζητά ένα μίνιμουμ σοσιαλιστικό πρόγραμμα, τουλάχιστον, το οποίο όμως θα βασίζεται σε δημοκρατικά παρμένες αποφάσεις. Και μπορεί το ΚΚΕ να υστερεί και στα δύο (σταλινισμός και θεωρία τω ν σταδίων γαρ), όμως το ΜΕΡΑ και το ΣΥΡΙΖΑ; Το πρόγραμμα του ΜΕΡΑ έχει καταντήσει ότι πιο δυσνόητο υπάρχει, τουλάχιστον για τον μέσο Έλληνα.

Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε με τα λεγόμενα δεκαπέντε σημεία, τα οποία γενικά είχαν κάποιες από τις αρχές του μίνιμουμ προγράμματος, αλλά από ‘κει και πέρα ανομβρία. Το πολιτικό πρόγραμμα για τις ευρωεκλογές ήταν μια απίστευτη σούπα που δημιουργήθηκε, κυρίως για να εξευμενίσει η Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ (η οποία θεωρούσε μαξιμαλιστικά τα 15 σημεία), η οποία όμως δεν έμεινε ικανοποιημένη και συνέχισε πάραυτα να τορπιλίζει με κάθε ευκαιρία όλες τις προεκλογικές προσπάθειες του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα όμως, μετά τις αποφάσεις Τσίπρα οι ανανεωτικοί φαίνεται να μπαίνουν στο περιθώριο, και οι συνιστώσες φαίνονται να αρχίζουν να έχουν ένα παραπάνω βήμα στη λήψη αποφάσεων για τον ΣΥΡΙΖΑ, από πριν. Και η ιδέα μου είναι ότι μέχρι να περάσει στην αντεπίθεση, αυτή η κλίκα που δεν βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ με καλό μάτι, θα μείνει στο περιθώριο δίνοντας μια ουρανόμεμπτη ευκαιρία σε όλους τους υπόλοιπους να διορθώσουν κάπως τα πράγματα.

Για τον ΛΑΟΣ, το μόν ο που έχω να πω είναι ότι παρά την όλη ρητορία του, και αυτός και η Χρυσή Αυγή παραμένουν κάποια αδύστακτα, ρατσιστικά και λαϊκιστικά δεκανίκια του ελληνικού κεφαλαίου, τα οποία θα κάνουν τα πάντα για να καταπνύξουν την όποια αντίδραση στις ορέξεις του.

Ο κύριος Μάνος πάλι, είναι το κλασσικό δείγμα του φιλελευθέρου που θα ξεχάσει κάθε έννοια δημοκρατιάς και ατομικών δικαιομάτων σε περιόδους κινηματικές. Το είδαμε τον Δεκέμβρη, όταν ζητούσε την επέμβαση του στρατού χάριν τουν επιχειρηματικού κόσμου. Δηλαδή το κόμμα του είναι ο ακραίος νεοφιλελεύθερος υποστηρικτής των επιχειρηματιών, μιας νεοελληνικής εκδοχής των Θατσερικών ιδεών. Υπποστηρικτές και ίσως υποκινητές των επόμενων περιβαλλοντικών και εργασιακών εγκλημάτων, εάν αποκτήσει πολιτική δύναμη.

Ναι οι εκλογές έχουν καταντήσει ρουτίνα σε αυτή τη χώρα, αλλά και πάλι υπάρχει η δυνατότητα ανατροπής. Υπάρχει η αναγκαιότητα της ανατροπής. Και αυτή επιτυγχάνεται με αριστερή ψήφο, με “μαξιμαλιστικά” αιτήματα και αγώνες.