ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟΝ


Αν δεν πας στο φεστιβάλ rainbow, ή στην παλιά πόλη τα Σαββατοκύριακα, ή αν δεν έχεις δει το Kalabush, αδυνατείς να καταλάβεις το μέγεθος της μεταναστευτικής κοινότητας που ζει στη Λευκωσία , ή το πως ζει αυτή η κοινότητα. Στην Λευκωσία ζουν αρκετές χιλιάδες μετανάστες. Αφανείς, οι περισσότεροι. Αφανείς γιατί τα αφεντικά τους τους στέλνουν σε δουλιές « κρυμένες» από τα μάτια της καθοσπρέπει κοινωνίας, δουλιές που κανείς δεν θέλει.
Πολλοί δουλεύουν στην κουζίνα κάποιου εστιατορίου, ή λαντζέρηδες σε μαγαζιά, για ψίχουλα, Άλλοι δουλεύουν, ανασφάλιστοι, στην ύπαιθρο , είτε ως εργάτες γης, είτε ως χτίστες. Οι πιο πολλές γυναίκες εργάζονται ως οικιακές βοηθοί. Άλλες έρχονται με την ψευδαίσθηση ότι θα δουλέψουν ως γραματείς , και καταλήγουν να χορεύουν για τα αδιφάγα μάτια διαφόρων λιγούρηδων, σε ελεϊνά στριπτιζάδικα, ή ακόμα χειρότερα, να βιάζονται επί πληρωμή από τους ίδιους λιγούρηδες. Σαββατοκύριακα και αργίες είναι για αυτούς άγνωστα πράγματα, μιας και το αφεντικό απαιτεί απ’ αυτούς να είναι στη διάθεση του εφτά μέρες τη βδομάδα. Και όλα αυτά μακρυά από τη βιτρίνα. Μην τυχόν και ξυπνήσουμε από το cyprus dream. Μην τυχόν και δούμε τα χάλια του,μην τυχόν και δούμε αυτή τη μοντέρνα μορφή δουλείας και δουλεμπορίου που επικρατεί στην Κύπρο. Η Κύπρος έχει ένα από τα ποιο απαρχαιωμένα συστήματα μετανάστευσης ever. Ακόμα και τώρα οι μετανάστες έρχονται στην Κύπρο με συμβόλαια, ενώ για τις περισσότερες χώρες ΕΕ μια απλή βίζα είναι αρκετή για να μπεις στην χώρα και να ζήσεις νόμιμα. Στην Κύπρο δεν υπάρχει, νομικά, η δυνατότητα για κάποιον μετανάστη να ζητήσει μονιμοποίηση μετά την παρέλευση της πενταετίας νόμιμης διαμονής. Αντιθέτως πρέπει να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του, και να περιμένει το νέο συμβόλαιο για να επιστρέψει για άλλα πέντε χρόνια, κλπ,κλπ. Στην Κύπρο το αφεντικό δίνει στο κράτος μια εγκυητική 250-600 λίρών, για να καλυφτούν πιθανά έξοδα απέλασης. Επίσης για πιθανή ανανέωση της άδειας παραμονής, στην περίπτωση που είναι καλλιτέχνηδα, η εργαζόμενη πρέπει να εμφανιστεί στγο τμήμα μετανάστευσης, με το αφεντικό της και το διαβατήριο της.... Βέβαια αυτό προσφέρει κάλυψη στους νταβατζήδες, που μπορούν και με το νόμο να κατακρατούν τα διαβατήρια των εν λόγω γυναικών όσο θέλουν. Και όλα αυτά δεν είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας, βρίσκονται στην ιστοσελίδα του υπουργείου εσωτερικών. ΄Οσα δηλαδή υποδεικνύουν την συνενοχή, νομικά,του Κυπριακού κράτους σε αυτή τη νόμιμη μορφή δουλεμπορίου. Γιατί η Κυπριακή Δημοκρατία, όσον αφορά τους ξένους εργάζόμενους στο εσωτερικό της (όσους βρίσκονται στην χαμηλή μισθολογική κλίμακα) είναι ένα μοντέρνο σκλαβοπάζαρο,όπου ο αφέντης διαμαρτύρεται, και αισθάνεται να καταπατούνται τα δικαιώματα του όταν οι σκλάβοι σηκώνουν κεφάλι.

Πρέπει να το πάρουμε χαμπάρι, για την κατάσταση που επικρατεί στη νήσο Κύπρο, δεν φταίνε αυτοί οι άμοιροι που ήρθαν εδώ ζητώντας μια καλύτερη ζωή. Φταίνε τα «καλά» αφεντικά που δηλώνουν ότι τους «ποτίζουν, τους ταϊζουν, τους πληρώνουν χρησους, κλπ, κλπ,κλπ» ενώ στην πραγματικότητα τους εκμεταλεύνονται στο έπακρο, και όταν πάυουν να τους είναι χρήσιμοι πια, τους πετούν σαν στημένη λεμονόκουπα στο imigration. Φταίνε τα καλόπαιδα της Αστυνομίας που καθορίζουν, πια, την μεταναστευτική πολιτική του κράτους. Ενώ ακόμη συζητάται στο θέμα της μονιμοποίησης, σύμφωνα με τις Ευρωπαϊκές Ντιρεκτίβες, η αστυνομία εκβίαζει μετανάστες που βρίσκονται σχεδόν στο πέμπτο έτος της νόμιμης διαμονής, με απέλαση εαν δεν φύγουν οικιωθελώς από την δουλειά τους και την χώρα, και τους εργοδότες τους με είσοδο σε blacklist, εάν δεν τους απολύσουν πριν την πάροδο της πενταετίας. Επιπλέον η αστυνομία χρησιμοποιεί τα παιδία αυτών των ανθρώπων ως ομήρους, για να κάνουν τους γονείς να παραδωθούν,και να μπορούν να απελάσουν την οικογένεια χωρίς πολλά πολλά. Φταιει το υπουργείο που δίνει πια άδειες μόνο για τέσσερα χρόνια. Ναι μεν να έρχονται να δουλεύουν, αρκεί να δουλεύουν χωρίς πλήρη δικαιώματα, να είναι το φτηνό εργατικό δυναμικό που εμείς θέλουμε, για φτηνή παραγωγή, για να στριμώχνουμε τον ντόπιο εργαζόμενο, να μπορούμε να τον βάζουμε να εργαζεται όλο και περισσότερο για όλο και λιγότερα λεφτά. Να τους βάλουμε να ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο, για να βγάζουμε όλο και περισσότερα κέρδη για τις εταιρίες μας. Ζήτω η νεοφιλελεύθερη πολιτική. Ζήτω η υποχόρηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας! Στο όνομα του καπιταλισμού σας διατάζουμε να ξεφωρτωθείτε κάθε τι ανθρώπινα έχετε και να αλληλοκατασπαραχτείτε για να μας εξασφαλήσετε την Μερσεντές, την πισίνα, την πανάκριβη βίλα. Και άλλα τέτοια νόστιμα, απλά και μόνο για να πλουτίσουν κάπιοι κερδοσκόποι, καπιταλιστές, λαμόγια και μαφιόζοι τους οποίους έχουμε κάνει ήρωες. Η, καλύτερα , το καπιταλιστικό σύστημα έχει κάνει ήρωες. Αστείο ε; Και όμως είναι η πικρή πραγματικότητα.

Αυτός ο «ανταγωνισμός» μεταξύ ντόπιων και ξένων εργαζομένων, που έχει επιβληθεί από τα αφέντικα, είναι απότοκο του καπιταλιστικού συστήματος. Ο μόνος τρόπος για να βελτιωθεί η κατάσταση είναι ο εξής.
1) Κοινή πάλη ανάμεσα Κυπρίων και ξένων εργαζομένων για τα δικαιωματά τους σε ίσο μισθό, κοινωνικές ασφαλίσεις και παροχές από το κράτος.
2) Κοινός αγώνας όλων των εργαζομένων για μονιμοποίκηση όσων μεταναστών πληρούν τα κριτήρια που έχει θέσει η ΕΕ.
3) Αυστηρός έλεγχος των κινήσεων της αστυνομίας απόν την κοινωνία και ανάλογες αντιδράσεις από την κοινωνία σε περίπτωση που η αστυνομία ασκεί κατάχρηση των εξουσιών της. Δεδν μπορεί η αστυνομία να καθορίζει τηνν πολιτική του κράτους σε οποιοδήποτε ζήτημα
4) Αυστηρός έλεγχος των πρακτικών του τμήματος μετανάστευσης
5) Παραχώρηση ασύλου σε όσους το αιτούνται

Μόνο με αυτό τον τρόπο θα επιτύχουμε την ενσωμάτωση αυτών των ανθ΄ρωπων,οι οπίοι, είτε το θέλουμε είτε όχι αποτελούν πυλώνα της Κυπριακής κοινωνίας