..... να ένα άκρο

Κανονικά θα το έριχνα στους ψόφους, αλλά για μια άλλη φορά η πραγματικότητα και η επικαιρότητα με πρόλαβαν. Μέσα στο Σαββατοκύριακο, ένα μεγάλο μέρος της Χρυσής Αυγής συνελήφθη, πιθανόν για την συμμετοχή του σε 32 εγκλήματα, ένα μεγάλο μέρος της ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ ξηλώθηκε, πιθανόν γιατί έκανε τα στραβά μάτια στις παρασπονδίες της ΧΑ, και μια σειρά καθεστωτικοί εκδότες άλλαξαν ρότα και  βαφτίστηκαν αντιφασίστες, χτησιμοποιώντας κυνικά την δολοφονία του Killahp ως Κολυμβήθρα του Σηλωάμ για τους εαυτούς τους και όλο αυτό το τμήμα των αστών, πολιτικών και μη, που φανερά ή μη ενίσχυαν την ΧΑ, είτε γιατί έτσι ενισχυόταν η θεωρία των δύο άκρων, είτε γιατί θα δυέλυαν την συνδικαλιστική εκπροσώπηση σε διάφορους χώρους, είτε γιατί θα ψήφιζαν ότι συνέφερε τις επιχειρηματικές ελίτ. Άλλωστε η γραμμή της συνεργασίας των τάξεων αποτελεί ένα από τα βασικά αξιώματα του φασισμού.

Όμως μερικές φορές οι στόχοι της αστικής τάξης εκπληρώνονται με τρόπους που μπορεί να μας φαίνονται παράδοξοι, είναι όμως πραγματικότητα. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Χίτλερ βρέθηκε στην φυλακή για το λεγόμενο “Πραξικόπημα της Μπυραρίας”, λίγο καιρό πριν αποφυλακιστεί πανηγυρικά, και λίγα χρόνια πριν, με την αρωγή των Γερμανών μεγαλοβιομηχάνων. Και λίγο μετά την αποφυλάκιση, υπήρξε μια περίοδος “κυριλοποίησης” των Ναζί, που ολοκληρώθηκε με την Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών. Τί ήταν αυτό; Πολύ απλά ήταν η βίαιη αποκοπή των λούμπεν στοιχείων ( που αποτελούσαν τα τάγματα ασφαλείας, γνωστά και ως SA) κατά τις παραμονές της εκλογικής νίκης των Ναζί στην Γερμανία του Μεσοπολέμου. Η αποκορύφωση ήταν η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών, με την δολοφονία των ηγετικών φυσιογνωμιών των SA. Αυτό έγινε γιατί αυτά τα στοιχεία (τα οποία μπορούν να γίνουν ανεξέλεγκτα) αποτελούσαν πλεον ένα περιττό βαρίδι που δυσχαίρενε  την άνοδο προς την εξουσία. 

Η Φυλάκιση του Μηχαλολιάκου και των λοιπών μελών της ΧΑ, θα αποτελέσει για αυτούς μια ιδανική ευκαιρία, ας μην τρέφουμε αυταπάτες.  Εκτός από την ηρωοποίηση τους σε ένα μεγάλο στρώμα πρώην απολίτικων νοικοπκυραίων και νυν  απελπισμένων  νεόπτωχων που θα πιστέψουν, ακόμα περισσότερο, τον αντισυστημικό μανδύα της Χρυσής Αυγής, θα υπάρξει και η ευκαιρία για να ξεκινήσει αυτή η μακρά (ή απότομη) περίοδος της στρογγυλοποίησης της εμφάνισης (αλλά όχι των θέσεων) της ΧΑ.  Αυτό σημαίνει ότι, ίσως ακόμα και τώρα, πολλά από τα παλαιά στελέχη της ΧΑ θα αρχίσουν να βλέπουν την πόρτα της εξόδου και να αντικαθίστανται από άλλα, νεότερα και πιο μορφωμένα στελέχη, ή μεταγραφές αεροδρομίου από άλλους παραδοσιακούς χώρους της ελληνικής ακροδεξιάς. Ούτως ή άλλως, φαίνεται πως εδώ και καιρό έχει ξεκινήσεις μια προσπάθεια συνενόησης και συνεργασίας με άτομα από αυτό τον χώρο, έστω και για τις δημοτικές εκλογές, κατ’ αρχήν.  Όμως είναι σίγουρο ότι σε κάποια στιγμή, αν όχι ήδη, άτομα όπως ο Λαγός, ο Μπαρμπαρούσης, ο Καιάδας, ο Ματθαιόπουλος ίσως και ο Παναγιώταρος, θα αποτελέσουν αυτά τα βαρίδια τα οποία ο Μηχαλολιάκος θα θελήσει να ξηλώσει.  Από αυτή την σφαγή θα γλιτώσουν τα στελέχη που έχουν ένα καλύτερο δημόσιο και μορφωτικό προφίλ, άτομα τα οποία βρίσκονται κυρίως στην ομάδα γύρω από τον Μηχαλολιάκο όπως οι Παπάς, Κασιδιάρης, Μισιακας κοκ. Ήδη κάποια κατώτερα στελέχη που δεν πλησιάζουν αυτό το προφίλ (λ.χ. Βλαμάκαης) έχουν αρχίσει να διώχνονται από την οργάνωση. Και από τη στιγμή που θα γίνει αυτό το τελικό ξέπλυμα, οι δρόμοι για την εξουσία θα είναι ανηχτοί. Εκτός και εάν η αριστερά και ο α/α χώρος αλλάξουν στάση και ασχοληθούν επιτέλους ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ σοβαρά με το πρόβλημα και σταματήσουν να πιστεύουν ότι με μικρομερεμέτια (1-2 πορείες, περιστασιακό ξύλο στους φασίστες, νόμους και θεσμούς)  σταματιέται ο φασισμός.  Ο δρόμος είναι πολύ πιο δύσκολος και μακρύς, χρειάζεται υπομονή και συστηματική δουλειά, οργάνωση μέχρι αηδίας, επιχειρήματα και αντιπροτάσεις σε αυτά που λέει η ΧΑ. Ας τον διαβούμε, στο χέρι μας είναι.