Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΛΕΙΔΑΡΟΤΡΥΠΑ.

Με αφορμή το ομοφοβικό παραλήρημα γνωστού ταμπλόυντ για την “Ζωη της Αντέλ”.

Σε μία από τις πρώτες σκηνές του “Ταμπούρλου”, του Φόλκερ Σλέντορφ, η μητέρα του νεαρού Όσκαρ μαζί μετην σύζηγο του αρχηγού των προσκόπων διαβάζουν παρέα τα “Καμώματα του Ρασπούτιν”. Οι γαργαλιστικές λεπτομέρειες των περιπτύξεων του περίφημου, για τις ακολασίες του, Ρώσου μοναχού, τις κάνουν να χαμογελούν πονηρά την στιγμή που ο σχεδόν ενήλικος εγκεφαλικά Όσκαρ διαβάζει τους μεγάλους κλασσικούς. Σημαντική λεπτομέρεια. Η σύζηγος του προσκοπάρχη, θα γίνει πιστή ακόλουθος της ναζιστικής ιδεολογίας, παρέα με τον σύζηγο της.

Η σκηνή αυτή δεν έχει καμία διαφορά από την πραγματικότητα. Οι εκδόσεις που ασχολούνται με την κελειδαρότρυπα, και ιδίως με τις προσωπικές ζωές των κατά τόπους προσωπικοτήτων, εκφράζουν και απευθύνονται στα, πιο συντηρητικά στρώματα της κοινωνίας. Και ενίοτε στα πιο μισαλλόδοξα. Και αυτό γιατί χρησιμοποιώντας μια υποτιθέμενη ερωτική ελευθερία (για ποιούς;), και παίζοντας το χαρτί της κοινωνικής κριτικής καταφέρνουν να πουλήσουν εκατομμύρια φύλλα, και ταυτόχρονα να προωθήσουν μια κοινωνία ελέγχου δια μέσω της κλειδαρότρυπας, της ηιθικής και της βούλισης των μελών της.  Οι πελάτες αυτών των εκδόσεων είναι, στην μεγάλη τους πλειοψηφία, μικροαστοί, που ονειρεύονται να γίνουν μεγαλοαστοί, και άρα να απολαύσουν τις “ελευθερίες” που ευαγγελίζονται αυτές οι εκδόσεις μέσα από τα lifestyle ινδάλματα που προωθούν.

Όλες τις ελευθερίες; Προφανώς και όχι. Γιατί πίσω από την κλειδαρότρυπα βρίσκεται η άλλη πηγή εσοδων από τους μικροαστούς. Το τρίπτυχο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια γαρνιρισμένο με μπόλικο γκλάμουρ και μπόλικες αναπαραστάσεις πραγματικών αρσενικών και πραγματικών θυλικών. Αρσενικών που “έιναι μάγκες και κάνουν κουμάντο” και θυλικών που προορίζονται σαν μέσο τεκνοποίησης ή απόλαυσης από τους ισχυρούς αρσενικούς χωρίς να έχουν ουσιαστική βούληση. Και αυτό γιατί η σεξουαλική ελευθεριότητα έχει ως μόνο σκοπό την επιβίψωση του έθνους, των παραδόσεων του και όλων όσων συνεπάγεται η εθνοκεντρική αντίλυψη του εκάστοτε μικροαστού.

Σε αυτό τον ελεύθερο έρωτα, οτιδήποτε πειράζει την φυλετική μας καθαρότητα είναι κακό, και οτιδήποτε δεν συνδει με τις νόρμες των ετεροφυλοφυλικών σχέσεων, που θα παράξουν την συνέχεια του έθνους, δεν έχει κανένα χώρο. Όπως δεν έχει χώρο ο οιοσδήποτε ασμφισβητεί το έθνος και τις καθεστικυιές αξίες του, όποιος δεν ταιριάζει στην εικόνα του ισχυρού και έξυπνου επιχειρηματία/τραγουδιστή/σταρ που οι εκδότες (στην πλειψηφία τους μεγαλοαστοί τύπου Βαρδηνογιάννη ) θέλουν να πλασάρουν στον μικροαστό για να διατηρήσουν την ψευδαίσθηση ότι κάποτε θα γίνει κάτι τέτοιο, και άρα τις πωλήσεις των εντύπων αυτών. Δεν έχει θέση ο διαφορετικός, ο μόνος που έχει θέση είναι μια εννιαία μάζα που σκέφτεται το ίδιο, κάνει το ίδιο, καταναλώνει το ίδιο, κάνει έρωτα σε παρόμοια άτομα.

Αντιθέτως, σε αυτά τα έντυπα θέση έχουν το μίσος, ο ρατσισμός, και όσοι τα προωθούν , ιδίως αν είναι φιλικοί προς την αστική τάξη. Σε αυτές τις φυλάδες ξεπλένονται μαχαιροβγάλτες, μισαλόδοξοι, μαφιόζοι, ρατσιστές και άλλα καλά παιδιά του κοινού ποινικού δικαίου, ώς παρεξηγημένοι άνθρωποι με μούσκουλα και ιδανικά, τους οποίους δεν καταλαβαίνει ο υπόλοιπος κόσμος (αφού πάει τις γιαγιάδες στο ΑΤΜ, ε και που μαχαιρώνει κάναν λαθραίο που είναι το κακό;).

Ο φασισμός ξεπλένεται μέσα από ημίγυμνα κορίτσια της σελίδας 3, στημένα ρεπορτάζ  με μπούληδες που περνάνε την γιαγιά απέναντι στην Αχαρνών, κραυγές για την εγκληματικότητα των μεταναστών, οδυρμούς για το Μεταξουργείο (λέμε τώρα) που από “Ελληνικό  Σανς Ελιζέ” έγινε  μπανλιέ της χειρότερη υποκατηγορίας, εγκυμοσύνες-σχέσεις-χωρισμούς-χλιδόσπιτα διασήμων, θεωρίες των δύο άκρων, κράξιμο των συνδικαλιστών, οδηγίες για το πως να καυλώσεις τον χλιδάτο άντρα/βγάλεις γκόμενα την μοντέλα, πολλή κλειδαρότρυπα (με νουθεσίες που ξεπερνούν τα όρια της κακεντρέχειας), και “προστασία του ήθους της φυλής απέναντι σε ξωθεν επιβουλές” (χέβι μέταλ, λεσβίες, εβραίοι, μετανάστες.... και η λίστα τελειωμό δεν έχει).

Θυμηθείτε. Πιοι έκαναν την Χρυσή Αυγή lifestyle προϊόν. Οι εκδότες που όλο αυτό τον καιρό έκαναν όλα τα παραπάνω, οι κομιστές των εθνικών μας γαργαλιστικών λεπτομερειών, οι χλιδέμπορες του κίτρινου τύπου. Αυτοί.

Όλοι αυτοί είναι, τελικά, η επιβεβαίωση μιας φράσης. Όπως ο έρωτας περνάει από το στομάχι, ο φασισμός περνάει από την κλειδαρότρυπα.